atribu¹·/·i

atribu¹·i

   (tr)

   1.
          {Asign⭑·i} , {destin¹·i} , {don⭑·i} io·n al⭑ iu kiel⭑ li⭑·an: atribu¹·i la⭑
          patr⭑·an dom⭑·on, kiel⭑ part⭑·on de⭑ la⭑ hered⭑·aĵ·o, al⭑ la⭑ plej⭑ aĝ⭑·a fil⭑·o;
          atribu¹·i sum⭑·on de⭑ mil⭑ frank⭑·oj por⭑ la⭑ loteri¹·o; ĉu⭑ ni atribu¹·u ĉiu·jn
          task¹·ojn al⭑ vir⭑·oj kaj⭑ neniu·jn al⭑ vir⭑·in·oj? ; Oskar⁽⁺⁾·--premi⭑·oj est⭑·as
          […] atribu¹·at·aj al⭑ la⭑ plej⭑ bon⭑·aj film⁸·oj, kaj⭑ al⭑ la⭑ plej⭑ bon⭑·a
          labor⭑·o far⭑·it·a de⭑ profesi⭑·ul·oj labor⭑·ant·aj en⭑ la⭑ kin⁸-art⭑·o ; la⭑
          individu¹·aj hotel⭑-ĉambr⭑·oj ne⭑ ĝu⭑·is la⭑ ekster·teritori²·an status⁽⁺⁾·on
          atribu¹·it·an al⭑ la⭑ konstru⭑·aĵ·oj kun·sid⭑·e kaj⭑ ofic⭑·e uz⭑·at·aj por⭑ la⭑
          konferenc²·o, sed⭑ est⭑·is dub⭑·e, ĉu⭑  sci⭑·is pri⭑ tiu·j subtil¹·aj
          jur⭑·aj nuanc⭑·oj ; post⭑ atribu¹·o de⭑ la⭑ patent⭑·o, neces⭑·as traduk⭑·o al⭑
          la⭑ oficial⭑·aj lingv⭑·oj de⭑ la⭑ membr⭑·o- ŝtat⭑·oj en⭑ kiu·j la⭑ patent⭑·o
          est⭑·u valid⁴·a ; atribu¹·o de⭑ la⭑ posten⭑·oj laŭ⭑ la⭑ proporci¹·a voĉ⭑-don⭑·ad·o
          ; la⭑ atribu¹·o de⭑ la⭑ Zamenhof⭑·a nom⭑·o al⭑ la⭑ unu⭑·a strat⭑·o en⭑ Pol⭑-land⭑·o
          . {al·difin⭑·i} {hered⭑·ig·i} , {trans·ced⭑·i} , {trans·don⭑·i} ,
          {trans·las⭑·i}

   2.
          Rigard⭑·i, juĝ⭑·i, opini⭑·i io·n kiel⭑ ies⭑ aparten⭑·aĵ·on, {al·juĝ⭑·i} : al⭑ li
          est⭑·as atribu¹·at·a la⭑ pens⭑·o, ke⭑ en⭑ la⭑ unu⭑·a form⭑·ad·o de⭑ la⭑ lingv⭑·o la⭑
          hom⭑·oj ag⭑·is ne·konsci⭑·e simil⭑·e al⭑ tus⭑·ad·o, tern⭑·ad·o, sopir⭑·ad·o ; [tio]
          est⭑·as hom⭑·a parol⭑-manier⭑·o, kiu hav⭑·as divers⭑·ajn signif⭑·ojn, kaj⭑ ĉiu
          opini⭑·as, ke⭑ la⭑ signif⭑·o, kiu·n li atribu¹·as al⭑ tiu esprim⭑·o, est⭑·as
          la⭑ sol⭑·e ĝust⭑·a ; ekzist⭑·as ankoraŭ⭑ io, al⭑ kio mult⭑·aj atribu¹·as
          grand⭑·an grav⭑·ec·on [tio est⭑·as] la⭑ bel⭑·o ; neniam⭑ mi dev⭑·as atribu¹·i
          al⭑ iu mi⭑·an propr⭑·an religi⭑·on aŭ⭑ kred⭑·on ; ili atribu¹·as al⭑ la⭑
          pra·hom⭑·o pens⭑·an kapabl⭑·on, kiu·n li ne⭑ pov⭑·is hav⭑·i ; kelk⭑·aj atribu¹·as
          al⭑ Dioniz⁽⁺⁾·o ankaŭ⭑ la⭑ fam⭑·an verk⭑·on „Traktat¹·o pri⭑ la⭑ Sublim⁽⁺⁾·o“ .
          {al·skrib⭑·i^2} {atribut³·o}

   3.
          Rigard⭑·i, opini⭑·i io·n kiel⭑ kaŭz⭑·it·an de⭑ iu aŭ⭑ io, al·juĝ⭑·i: mult⭑·ajn
          afer⭑·ojn oni atribu¹·as al⭑ la⭑ hazard²·o ; profund⭑·e en⭑ la⭑ kor⭑·o li
          kaŝ⭑·is si⭑·an mal·ĝoj⭑·on, kaj⭑ tut⭑·e special⭑·an grav⭑·ec·on li atribu¹·is al⭑
          [tiu] histori⭑·o pri⭑ [ĝi] ; hispan⭑·a kavalir⭑·o, sur⭑ kies⭑ jun⭑·a vizaĝ⭑·o
          kuŝ⭑·is tiu ĉarm⭑·a pal⭑·ec·o, kiu·n la⭑ vir⭑·in·oj ordinar⭑·e atribu¹·as al⭑
          mal·feliĉ⭑·a am⭑·o ; la⭑ popol⭑·o […] atribu¹·as al⭑ ili krim⭑·ojn kaj⭑
          mal·am⭑·eg·as ili·n ; [vi] est⭑·as tre⭑ bel⭑·a knab⭑·o, kaj⭑ part⭑·e al⭑ tio mi
          atribu¹·as la⭑ simpati¹·on, kiu·n mi hav⭑·as al⭑ vi ; mi atribu¹·is la⭑
          afer⭑·on al⭑ la⭑ tim⭑·eg·o, sed⭑ post⭑·e evident¹·iĝ·is, ke⭑ ĝi·n okaz⭑·ig·is la⭑
          statik⁽⁺⁾·a elektr¹·o . {imput⁽⁺⁾·i} {kulp⭑·ig·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/28 08:33:10 ]
     __________________________________________________________________