azen⭑·/·o

azen⭑·o

   1.
          Mez⭑-grand⭑·a {ne·par⭑+huf⭑·ul·o} el⭑ la⭑ sam⭑·a genr⁹·o kiel⭑ {ĉeval⭑·oj} kaj⭑
          zebr⭑·oj, kun⭑ long⭑·aj orel⭑·oj, uz⭑·at·a kiel⭑ ŝarĝ-, tir-, kaj⭑
          rajd⭑·--best⭑·o (): ne⭑ vol⭑·is rajd⭑·i sur⭑ ĉeval⭑·o, ek·rajd⭑·is sur⭑ azen⭑·o ;
          Abram […] hav⭑·is ŝaf⭑·ojn kaj⭑ bov⭑·ojn kaj⭑ azen⭑·ojn kaj⭑ sklav⭑·ojn kaj⭑
          sklav⭑-in⭑·ojn kaj⭑ azen⭑·in·ojn kaj⭑ kamel⭑·ojn ; Abraham lev⭑·iĝ·is fru⭑·e
          maten⭑·e kaj⭑ sel⭑·is si⭑·an azen⭑·on kaj⭑ pren⭑·is si⭑·ajn du⭑ jun⭑·ul·ojn kun⭑ si
          ; ili met⭑·is si⭑·an gren⭑·on sur⭑ si⭑·ajn azen⭑·ojn kaj⭑ for·ir⭑·is ; Jesu³·o,
          trov⭑·int·e jun⭑·an azen⭑·on, sid⭑·is sur⭑ ĝi, kiel⭑ est⭑·as skrib⭑·it·e: jen⭑
          vi⭑·a Reĝ⭑·o ven⭑·as, sid⭑·ant·a sur⭑ id⭑·o de⭑ azen⭑·o ; unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑
          mal·larĝ⭑·aj strat⭑·oj, kies⭑ larĝ⭑·o apenaŭ⭑ sufiĉ⭑·is por⭑ bon⭑·e ŝarĝ⭑·it·a
          azen⭑·o .

   2.
          {Obstin⭑·a} kaj⭑ stult²·a {hom⭑·o} : azen⭑·' al⭑ azen⭑·o riproĉ⭑·as mal·saĝ⭑·on ;
          for·vetur⭑·is azen⭑·id·o kaj⭑ re·ven⭑·is azen⭑·o ; mi donac⭑·os al⭑ vi
          ne·ordinar⭑·an azen⭑·on, kiu ne⭑ tir⭑·as vetur⭑·il·on, nek⭑ port⭑·as sak⭑·ojn .

azen⭑·in·o

          In⭑-seks⭑·a azen⭑·o: kiam⭑ la⭑ azen⭑·in·o ek·vid⭑·is la⭑ anĝel⭑·on de⭑ la⭑
          Etern⭑·ul·o, ĝi kuŝ⭑·iĝ·is sub⭑ Bileam .

azen⭑·id·o

          Ne·matur⭑·a azen⭑·o: ir⭑·u en⭑ la⭑ vilaĝ⭑·on, kiu est⭑·as kontraŭ⭑ vi, kaj⭑
          en·ir⭑·int·e ĝi·n, vi tuj⭑ trov⭑·os azen⭑·id·on al·lig⭑·it·an .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.47 2023/10/28 08:33:11 ]
     __________________________________________________________________