balad²·/·o

balad²·o

   1.
          Rakont⭑·a {poezi¹·aĵ·o} kun⭑ lirik¹·a form⭑·o: la⭑ bel⭑·a balad²·o de⭑ 
          „En⭑ sonĝ⭑·o“ ; pri⭑ jun⭑·a, al·log⭑·a vir⭑·in·o, entrepren⭑·int·a tia·n
          danĝer⭑·an vojaĝ⭑·on, sol⭑·a, oni eĉ⭑ ne⭑ aŭd⭑·is en⭑ balad²·oj ; plaĉ⭑·is al⭑
          li balad²·oj, ĉar⭑ tiu·j rakont⭑·is pri⭑ la⭑ ĉiu+tag⭑·a viv⭑·o de⭑ ĉiu+tag⭑·aj
          hom⭑·oj, pri⭑ ili⭑·aj tragedi⭑·oj, am⭑·oj, mal·am⭑·oj, kaj⭑ aventur⭑·oj .

   2.
          Ĉe⭑ rom⁽⁺⁾+id⭑·aj popol⭑·oj, {poem¹·o} kun⭑ pli⭑ mal·pli⭑ fiks¹·a form⭑·o (tri⭑ aŭ⭑
          kvar⭑ strof¹·oj kaj⭑ du⭑·on-strof¹·o): pro⭑ la⭑ monoton⁶·a balad²·o de⭑ la⭑
          rem⭑·il·o, […] eĉ⭑ la⭑ plej⭑ fort⭑·e aflikt³·it·a hom⭑·o mir⭑·ind·e trankvil⭑·iĝ·as
          .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/11/22 09:25:17 ]
     __________________________________________________________________