balbut⭑·/·i

balbut⭑·i

   1.
          (tr)
          Dir⭑·i, parol⭑·ant·e kun⭑ mal·facil⭑·o, kripl⭑·ig·e, ne·disting⭑·ebl·e: ŝi
          balbut⭑·is kelk⭑·ajn vort⭑·ojn, kiu·jn tamen⭑ neniu pov⭑·is kompren⭑·i ;
          (abs.) la⭑ infan⭑·et·o apenaŭ⭑ komenc⭑·as balbut⭑·i; ili posed⭑·as la⭑
          lingv⭑·on tre⭑ mal·bon⭑·e kaj⭑ mal·facil⭑·e balbut⭑·as anstataŭ⭑ parol⭑·i flu⭑·e
          .

   2.
          (ntr)
          Hav⭑·i el·parol⭑·an difekt⭑·on, pro⭑ kiu oni parol⭑·as kun⭑ halt⭑·et·oj kaj⭑
          ripet⭑·oj de⭑ silab⭑·oj: oft⭑·e tiu, kiu balbut⭑·as parol⭑·ant·e, ĉes⭑·as
          balbut⭑·i kant⭑·ant·e.

balbut⭑·ul·o

          Hom⭑·o, afekci⁽⁺⁾·at·a de⭑ balbut⭑·ad·o^2.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/10/29 19:11:00 ]
     __________________________________________________________________