vidu ankaŭ la klarigojn
banal²·/·a

banal²·a

          {Ordinar·a} , oft·e uz·at·a de ĉiu ajn; sen·interes·a pro
          sen·original¹·ec·o: vi·n log·as nur petol·o, banal²·a ŝerc·' kaj dub·e~san·a
          sprit·o ; li pretend·os ne kon·i la metod¹·on kaj dir·os banal²·aĵ·on ;
          mi abomen·eg·as tiu·jn ĝentil·ajn fi·rifuz·ojn [kia] ... ted·e, banal²·e
          kaj naŭz·e ; ĉiu part·o de ni·a mond·o entuziasm·e kaj sen·kritik·e
          mal·ferm·as si·ajn pord·ojn al la plej banal²·aj, trivial·aj, stras⁽⁺⁾·aj,
          puc⁽⁺⁾·aj, kiĉ⁽⁺⁾·aj kaj mal·util·aj element¹·oj de tiu iam esper-plen·a nov·a
          mond·o ; mi […] far·os ŝajn·e banal²·ajn demand·ojn, kaj parol·ig·os li·n
          . {ĉip⁽⁺⁾·a} , {gurd·it·a} , {kiĉ⁽⁺⁾·a} , {kutim·a} , {plat·a^2} , {proz¹·a^2}
          , {primitiv²·a} , {stereotip⁽⁺⁾·a} , {ŝablon⁽⁺⁾·a} , {trivial·a} ,
          {vulgar¹·a}

banal²·ig·i

   (tr)

          Ig·i banal²·a, pro abund³·o  kutim·ec·o ne plu interes·a: la pens·o de
          la re·vid·o en·ten·is nov·an al·log·on, nov·an al·tir·on, pro ia re·nov·ig·o
          de la dezir·o, kiu·n antaŭ·e iom banal²·ig·is la kutim·iĝ·o al ili·aj
          renkont·oj .

banal²·iĝ·i

   (ntr)

          ·i banal²·a, ne interes·a: tio, kio en la original¹·o son·is potenc·e,
          impet⁸·e, en Esperant·a vest·o griz·iĝ·is kaj banal²·iĝ·is .

mal·banal²·a

          {Ekster·ordinar·a} , {sensaci²·a} : preskaŭ ĉiu+paĝ·e li prezent·as
          fascin⁽⁺⁾·ajn, original¹·ajn kaj mal·banal²·ajn bild¹·ojn, metafor¹·ojn,
          asoci¹·ad·ojn ; por karakteriz¹·iĝ·i kiel literatur·aĵ·o, la verk·o est·u
          kolor·ig·it·a de mal·banal²·a lingv·a kaj stil·a pri·labor·o ; tre graci·aj
          kaj tut·e mal·banal²·aj rim·oj, sed laŭ·senc·e oft·e ne·deĉifr·ebl·aj .
          {original¹·a^2} , {unik³·a^2}

   [artikol-versi⁹·o: 1.37 2024/01/12 13:28:58 ]
     __________________________________________________________________