bankrot¹·/·i

bankrot¹·i

   (ntr)

   1.
          {Ĉes⭑·ig·i} la⭑ pag⭑·on de⭑ si⭑·aj {ŝuld⭑·o} j en⭑ komerc⭑·o, kaj⭑ las⭑·i deklar¹·i
          tiu·n stat⭑·on per⭑ juĝ⭑·o: bankrot¹·int·aj nobel⭑·ul·oj ; ĉiu·j ni⭑·aj akci¹·aj
          kompani¹·oj bankrot¹·as sol⭑·e pro⭑ tio, ke⭑ mank⭑·as honest⭑·aj hom⭑·oj ;
          kiam⭑ ven⭑·is la⭑ kriz⭑·o, la⭑ fabrik⭑·oj bankrot¹·is kaj⭑ sen·labor⭑·ec·o
          kresk⭑·is ; li vol⭑·as est⭑·i sukces⭑·a kaj⭑ bon⭑+prosper⭑·a negoc⭑·ist·o, sed⭑
          mal⭑·e: li bankrot¹·os .

   2.
          {Fiask¹·i} , {mal·sukces⭑·i} : la⭑ Di⭑·a pardon⭑·o […], la⭑ sen·lim⭑·a indulg⭑·o
          dev⭑·us bankrot¹·i, se⭑ ĝi vol⭑·us pardon⭑·i ĉiu·jn mi⭑·ajn kulp⭑·ojn ; la⭑
          material⭑·ism·o, kiu·n vi predik⭑·as, mult⭑+foj⭑·e jam⭑ est⭑·is mod⭑·a, kaj⭑
          ĉiam⭑ bankrot¹·is .

bankrot¹·o

          Stat⭑·o de⭑ komerc⭑·ist·o, kiu bankrot¹·is: la⭑ bankrot¹·o de⭑ l'⭑ trezor⭑·ej·o
          […] est⭑·is prokrast⭑·it·a dek⭑ tag⭑·ojn ; li ek·sonĝ⭑·is pri⭑ mal·feliĉ⭑·a
          am⭑·o, bankrot¹·o kaj⭑ zorg⭑·oj pri⭑ pan⭑·o ; est⭑·u bankrot¹·o kaj⭑ est⭑·u
          mal·bon⭑·a merkat⁴·o kiom⭑ ajn⭑, tia grand⭑·a entrepren⭑·o ne⭑ pov⭑·os tut⭑·e
          ĉes⭑·i kaj⭑ mal·aper⭑·i ; koler⭑·eg·a pri⭑ tiu bankrot¹·o de⭑ la⭑ fatal¹·o, kiu
          ruin⭑·ig·is ŝi⭑·ajn plej⭑ kar⭑·ajn esper⭑·ojn, nun⭑ sinjor⭑·in·o Linŝardo
          met⭑·is inter·temp⭑·ojn pli⭑ kaj⭑ pli⭑ long⭑·e~daŭr⭑·ajn inter⭑ si⭑·aj vizit⭑·oj .
          {kolaps⁽⁺⁾·o^2}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/10/29 19:11:00 ]
     __________________________________________________________________