barbar¹·/·o

barbar¹·o

   1.
          Fremd⭑·ul·o, oft⭑·e rigard⭑·at·a kiel⭑ ne·civiliz⭑·it·a hom⭑·o: se⭑ do⭑ mi ne⭑
          sci⭑·os la⭑ signif⭑·on de⭑ la⭑ voĉ⭑·o, mi est⭑·os, rilat⭑·e la⭑ parol⭑·ant·on,
          barbar¹·o, kaj⭑ la⭑ parol⭑·ant·o est⭑·os por⭑ mi barbar¹·o ; la⭑ barbar¹·oj
          montr⭑·is al⭑ ni ne·ordinar⭑·an bon⭑·ec·on, ĉar⭑ ili ek·brul⭑·ig·is fajr⭑·on kaj⭑
          akcept⭑·is ni·n ĉiu·jn pro⭑ la⭑ tiam⭑·a pluv⭑·o kaj⭑ pro⭑ la⭑ mal·varm⭑·ec·o ;
          barbar¹·oj invad³·is Eŭrop⭑·on dum⭑ la⭑ 5a jar⭑-cent⭑·o; kiam⭑ en⭑ la⭑ centr⭑·a
          Eŭrop⭑·o la⭑ barbar¹·oj vest⭑·it·aj per⭑ mal·delikat⭑·aj fel⭑·oj si·n kaŝ⭑·is en⭑
          kavern⭑·oj, Egipt⁽⁺⁾·o jam⭑ posed⭑·is alt⭑·an soci³·an organiz¹·on ; sen·ĉes⭑·e
          ankaŭ⭑ kresk⭑·is de⭑ la⭑ al·flu⭑·o de⭑  (Sardini⁽⁺⁾·an·oj) kaj⭑
           (Sicili⁽⁺⁾·an·oj), kiu·j en⭑ tiu epok⭑·o est⭑·is ankoraŭ⭑ pli⭑
          grand⭑·aj barbar¹·oj kaj⭑ rab⭑·ist·oj, ol⭑ la⭑ en·land⭑·aj Libi⁸·an·oj ; la⭑
          bandit²·oj kaj⭑ barbar¹·oj ĉiam⭑ est⭑·is pret⭑·aj al⭑ la⭑ atak⭑·o ; la⭑ ĉin⁹·a
          civiliz⭑·o est⭑·is konstant⭑·e minac⭑·at·a de⭑ ĉirkaŭ⭑·aj barbar¹·oj, simil⭑·e
          kiel⭑ est⭑·is la⭑ rom⁽⁺⁾·a imperi⭑·o far⭑·e de⭑ ĝerman⁽⁺⁾·oj, kaj⭑ mez⭑+epok⭑·aj
          okcident⭑·--eŭrop⭑·aj reĝ⭑-land⭑·oj far⭑·e de⭑ la⭑ norman⁽⁺⁾·oj .

   2.
          Kruel⭑·ul·o, sen·kompat⭑·ul·o: leg⭑·int·e la⭑ regul⭑·ojn por⭑ buĉ⭑·ad·o de⭑ bov⭑·in·o
          (19, 1-10), mi ne⭑ pov⭑·is ne⭑ not⭑·i marĝen¹·e: „kia·j barbar¹·oj!“ .

barbar¹·a

          Fremd⭑·a kaj⭑ ne⭑ {civiliz⭑·it·a} , krud⭑·a, mal·delikat⭑·a: barbar¹·a lingv⭑·o,
          kondut⭑·o, ag⭑·o, kutim⭑·oj; la⭑ barbar¹·aj soldat⭑·oj […] re·ven⭑·ant·e en⭑
          si⭑·an patr⭑·uj·on en⭑ la⭑ komenc⭑·o pet⭑·is almoz⭑·on, post⭑·e ŝtel⭑·is kaj⭑ fin⭑·e
          komenc⭑·is rab⭑·i kaj⭑ brul⭑·ig·i ; ek·son⭑·is trumpet⭑·oj, fajf⭑·il·oj, kaj⭑
          mal·ben⭑·oj de⭑ la⭑ barbar¹·aj oficir⭑·oj, pen⭑·ant·aj far⭑·i ord⭑·on ; la⭑
          temp⭑·oj barbar¹·aj, kiam⭑ ekzist⭑·is nur⭑ rajt⭑·o de⭑ pugn⭑·o kaj⭑ glav⭑·o ;
          popol⭑·o krud⭑·a kaj⭑ barbar¹·a . {kruel⭑·a} , {mal·human¹·a} , {sovaĝ⭑·a}

barbar¹·aĵ·o

          Barbar¹·a ag⭑·o: laŭ⭑ la⭑ leĝ⭑·oj de⭑ la⭑ ver⭑·a moral¹·o ĉiu·j hom⭑·oj hav⭑·as
          egal⭑·ajn rajt⭑·ojn pri⭑ la⭑ land⭑·o de⭑ ili⭑·a nask⭑·iĝ·o tiel⭑ sam⭑·e, kiel⭑
          ĉiu·j infan⭑·oj hav⭑·as egal⭑·ajn rajt⭑·ojn pri⭑ si⭑·a patr⭑·in·o, kaj⭑ ĉia ali⭑·a
          parol⭑·ad·o est⭑·as barbar¹·aĵ·o ; tia·jn barbar¹·aĵ·ojn uson⁹·a tribunal¹·o
          pun⭑·as per⭑ nur⭑ unu⭑+jar⭑·a mal·liber⭑·ig·o […] ĉu⭑ tiom⭑ mild²·a pun⭑·o est⭑·as
          konven⭑·a .

barbar¹·ec·o

          Ec⭑·o de⭑ iu aŭ⭑ io barbar¹·a: ĉia·n ofend⭑·ad·on aŭ⭑ persekut⭑·ad·on de⭑ hom⭑·o
          por⭑ tio, ke⭑ li nask⭑·iĝ·is de⭑ ali⭑·a gent⭑·o, kun⭑ ali⭑·a lingv⭑·o aŭ⭑
          religi⭑·o ol⭑ mi, mi rigard⭑·as kiel⭑ barbar¹·ec·on ; la⭑ akir⭑·ad·o de⭑
          viand⭑·o est⭑·as ne·ebl⭑·a sen⭑ barbar¹·ec·o ; Asiri⁽⁺⁾·an·oj, malgraŭ⭑ la⭑
          barbar¹·ec·o, ne⭑ est⭑·as mal·bon⭑·aj hom⭑·oj .

barbarism⁽⁺⁾·o

          Barbar¹·a ideologi⁹·o, sin⁸-ten⭑·o, ag⭑·ad·o: la⭑ milit⭑·o por⭑ la⭑ plej⭑ mult⭑·aj
          el⭑ ili est⭑·as ankoraŭ⭑ pur⭑·a kruc⭑-milit⭑·o kontraŭ⭑ barbarism⁽⁺⁾·o, kontraŭ⭑
          per·fort⭑·ant·o de⭑ mal·for·tul⭑·oj ; [ili] vid⭑·is en⭑ la⭑ eŭrop⭑·a kultur¹·o
          nur⭑ rimed⭑·on por⭑ la⭑ milit⭑·o, tiel⭑ ke⭑ la⭑ psik⁽⁺⁾·a baz¹·o de⭑ la⭑ azi⁸·a
          barbarism⁽⁺⁾·o rest⭑·as ; iom⭑ post⭑ iom⭑, la⭑ civilizaci³·o trans·form⭑·iĝ·as
          en⭑ barbarism⁽⁺⁾·on kaj⭑ sovaĝ⭑·ec·on .

          Rim.: Ekzist⭑·as ankaŭ⭑ gramatik⭑·a termin⭑·o {barbarism⁽⁺⁾·o} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.39 2023/10/29 19:11:00 ]
     __________________________________________________________________