vidu ankaŭ la klarigojn
bask·/·o

bask·o

   1.
          Pend·ant·a part·o de {vest·o} , plej~oft·e trunk·a,

        a)
                re·fald·ebl·a: jen hom·o port·is sankt·ig·it·an viand·on en la
                bask·o de si·a vest·o ; [tegment·a herb·o,] per kiu ne plen·ig·as
                rikolt·ant·o si·an man·on nek garb·ig·ant·o si·an bask·on ; Lemuel
                re·e kuŝ·iĝ·is kaj tir·is la bask·ojn de si·a kap·o-vest·o sur la
                vizaĝ·on ;

        b)
                 nur ornam+cel·a: bask·ojn de l' frak·o viv·ig·e agit²·is vent·o
                petol·a tra vintr·a pejzaĝ·' ; mi vid·is la Sinjor·on, sid·ant·an
                sur alt·a kaj lev·it·a tron·o, kaj Li·aj bask·oj plen·ig·is la
                templ¹·on .

   2.
          Tia part·o de vest·o, konsider·at·a kiel ŝirm·il·o por valor·a
          posed·aĵ·o,  simbol¹·ant·a la pov·on de ĝi·a port·ant·o: ili ven·ig·os
          vi·ajn fil·ojn en la bask·oj, kaj vi·ajn fi·lin·ojn ili port·os sur la
          ŝultr·oj ; mal·ben·it·a est·u, kiu kuŝ·as kun la edz·in·o de si·a patr·o,
          ĉar li mal·kovr·is la bask·on de si·a patr·o ; ĉio, pri kio antaŭ·e vi
          ne kuraĝ·is  rev·i, dum vi viv·is sub bask·o de la drink·ul·o edz·o ;
          viv·i sub ies bask·o; la fripon·oj tie sub la bask·o (kaŝ·e) pret·ig·as
          jam pet·o-skrib·ojn ; far·i io·n sub la bask·o; en tiu temp·o fort·e
          kapt·os dek hom·oj el ĉia+lingv·aj naci·oj la bask·on de Jud³·o (humil·e
          pet·os permes·on li·n sekv·i), kaj dir·os: „Ni ir·os kun vi, ĉar ni
          aŭd·is, ke Di·o est·as kun vi“ ; tir·i ies bask·on. {sin⁸·o ^2}

   [artikol-versi⁹·o: 1.26 2023/08/31 08:48:49 ]
     __________________________________________________________________