baston⭑·/·o

baston⭑·o

          Stang⭑·et·o, ĝeneral¹·e lign⭑·a, kiu util⭑·as por⭑ si·n apog⭑·i, por⭑ bat⭑·i aŭ⭑
          kiel⭑ insign⭑·o:  pren⭑·is al⭑ si baston⭑·ojn el⭑ verd⭑·aj popl⭑·oj,
          migdal⭑-arb⭑·oj, kaj⭑ platan¹-arb⭑·oj, kaj⭑ sen·ŝel⭑·ig·is sur⭑ ili blank⭑·ajn
          stri⭑·ojn ; li etend⭑·is la⭑ pint⭑·on de⭑ la⭑ baston⭑·o […] kaj⭑ tremp⭑·is ĝi·n
          en⭑ la⭑ miel⭑-ĉel⭑·ar·o ; vi el·ven⭑·is kun⭑ glav⭑·oj kaj⭑ baston⭑·oj, kvazaŭ⭑
          kontraŭ⭑ rab⭑·ist·on ; voj⭑-kamarad⭑·o, kiu hav⭑·is si⭑·an baston⭑·on en⭑ la⭑
          man⭑·o kaj⭑ la⭑ tornistr⭑·on sur⭑ la⭑ dors⭑·o ; apog⭑·a baston⭑·o ; abat⭑·a
          baston⭑·o ; bala⭑·il·a baston⭑·o ; blind⭑·ul·a baston⭑·o ; magi⭑·a baston⭑·o
          (sorĉ⭑-baston⭑·o) ; polic⭑·a baston⭑·o ; teleskop²·a baston⭑·o ; por⭑
          praktik⭑·i baston⭑-marŝ⭑·ad·on oni bezon⭑·as par⭑·on da⭑ taŭg⭑·aj baston⭑·oj,
          tiel⭑ alt⭑·aj kiel⭑ 7/10 de⭑ la⭑ korp⭑·o ; kiu bat⭑·i dezir⭑·as trov⭑·as
          baston⭑·on (vd {rabi¹·a^3} ); {lam⭑~baston⭑·o} , baston⭑·o de⭑ polic⭑·an·o, de⭑
          marŝal⭑·o; ĵet⭑·i baston⭑·on en⭑ la⭑ rad⭑·on (est⭑·ig·i mal·help⭑·aĵ·ojn) .
          {kan⭑·o} , {lat⁴·o} , {palis⭑·o} , {trab⭑·o} , {verg⭑·o}

baston⭑·i

   (tr)

          {Bat⭑·i} per⭑ baston⭑·o: ili⭑·a reĝ⭑·o […] mem⭑ baston⭑·is si⭑·ajn regn⭑·an·ojn
          (sufer⭑·ig·is si⭑·an popol⭑·on) ; li ordon⭑·is baston⭑·i la⭑ amas⭑·ojn ;
          fremd⭑·an dors⭑·on baston⭑·i ― ankaŭ⭑ si⭑·an don⭑·i (toler⭑·u mem⭑, per⭑ kio vi
          ali⭑·ajn trakt⭑·as) .

baston⭑·et·o

          {Ĉel⭑·o^3} de⭑ la⭑ retin²·o sen·sem⭑·a al⭑ intens⁴·o de⭑ lum⭑·o, tiel⭑ nom⭑·at·a
          pro⭑ si⭑·a form⭑·o: la⭑ mal·hel⭑·-~adapt³·it·a vid⭑·o est⭑·as baz¹·it·a sur⭑ la⭑
          lum⭑-absorb³·o far la⭑ retin²·a purpur⭑·aĵ·o en·ten⭑·at·a en⭑ la⭑ ekster⭑·aj
          segment²·oj de⭑ la⭑ baston⭑·et·oj . {konus⭑·et·o}

lam⭑~baston⭑·o

          Baston⭑·o kun⭑ transvers⁽⁺⁾·a tra·bet⭑·o, sur⭑ kiu mal·jun⭑·ul·o aŭ⭑
          ir⭑-handikap⁽⁺⁾·it·o si·n apog⭑·as por⭑ paŝ⭑·i: ĉe⭑ la⭑ pord⭑·o de⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·o
          star⭑·is mal·jun⭑·a soldat⭑·o kun⭑ lam⭑~baston⭑·o ; la⭑ mal·jun⭑·ul·in·o rid⭑·is kaj⭑
          kontent⭑·a salt⭑·is malgraŭ⭑ la⭑ lam⭑~baston⭑·o ; mal·jun⭑·a vir⭑·in·o kun⭑
          lam⭑~baston⭑·oj en·lam⭑·is sur⭑ la⭑ kort⭑·on .

manĝ⭑+baston⭑·et·o, manĝ⭑-baston⭑·o

          Manĝ⭑·il·o par⭑·e uz⭑·at·a por⭑ pinĉ⭑·e pren⭑·i pec⭑·ojn de⭑ manĝ⭑·aĵ·oj; {haŝi⁽⁺⁾·o} :
          la⭑ antikv⭑·aj libr⭑·oj not⭑·as, ke⭑ manĝ⭑+baston⭑·et·oj aper⭑·is antaŭ⭑ pli⭑ ol⭑
          1 000 jar⭑·oj ; „ni manĝ⭑·u!“  dir⭑·is, indik³·ant·e per⭑
          manĝ⭑-baston⭑·oj la⭑ bovl⁸·ojn kaj⭑ plad⭑·ojn arĝent⭑·ajn sur⭑ la⭑ tabl⭑·o .

mont⭑-baston⭑·o

          Long⭑·a baston⭑·o kun⭑ fer⭑·a pint⭑·o uz⭑·at·a por⭑ facil⭑·ig·i grimp³·ad·on ĉe⭑
          mont⭑·oj: Mi est⭑·as nur⭑ gvid⭑·ist·o sur⭑ dekliv⭑·o Krut⭑·a, // kun⭑ ŝnur⭑·o
          kaj⭑ mont⭑-baston⭑·o .

promen⭑-baston⭑·o

          Baston⭑·o per⭑ kiu oni apog⭑·as si·n dum⭑ promen⭑·o, dum⭑ pied⭑-ir⭑·ad·o: li
          vol⭑·is ek·vid⭑·i la⭑ mont⭑·eg·ojn ... kaj⭑ port⭑·i glav⭑·on anstataŭ⭑
          promen⭑-baston⭑·on .

sorĉ⭑-baston⭑·o, sorĉ⭑·ist·a baston⭑·o

          Baston⭑·o per⭑ kio sorĉ⭑·ist·o pov⭑·as sorĉ⭑·i: iu·j sorĉ⭑-baston⭑·oj hav⭑·as
          ten⭑·il·on por⭑ la⭑ magi⭑·ist·a man⭑·o ten⭑·ant·a ĝi·n, ali⭑·aj ne⭑, sed⭑ preskaŭ⭑
          ĉiu·j hav⭑·as iom⭑ pli⭑ da⭑ diametr¹·o en⭑ la⭑ flank⭑·o kiu·n oni ten⭑·as
          en·man⭑·e ; solv⭑·o, kiu kvazaŭ⭑ sorĉ⭑+baston⭑·e for·magi⭑·os la⭑ element¹·ojn,
          kiu·j fatal¹·e kombin⭑·iĝ·is por⭑ est⭑·ig·i la⭑ nun⭑·an situaci⭑·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.114 2023/12/12 19:23:56 ]
     __________________________________________________________________