baŭm⁽⁺⁾·/·i

baŭm⁽⁺⁾·i

   (ntr)

   1.
          {Star⭑·iĝ·i} sur⭑ la⭑ post⭑·aj pied⭑·oj, kiel⭑ far⭑·as ĉeval⭑·o aŭ⭑ simil⭑·a
          kvar⭑+pied⭑·ul·o: la⭑ ĉeval⭑·o de⭑ la⭑ oficir⭑·o baŭm⁽⁺⁾·is ; la⭑ sovaĝ⭑·a bov⭑·o
          stampf⁽⁺⁾·as, pranc⁽⁺⁾·as, baŭm⁽⁺⁾·as, prov⭑·as ĉiel⭑ sku⭑+fal⭑·ig·i la⭑ vir⭑·et·on ;
          fal⭑·eg·is […] ni ĉiu·j, dum⭑ la⭑ sang⭑·a perfid⭑·o baŭm⁽⁺⁾·is venk⭑·e .
          {kalcitr⁽⁺⁾·i} {karakol⁽⁺⁾·i} , {pranc⁽⁺⁾·i^1}

   2.
          {Lev⭑·iĝ·i} el·etend⭑·ant·e si·n al⭑~supr⭑·e: la⭑ mal·kviet⭑·aj ond⭑·oj baŭm⁽⁺⁾·as ĉi⭑
          tie, ili alt⭑·iĝ·as al⭑ la⭑ kviet⭑·a kaj⭑ mal·varm⭑·a ĉiel⭑·o ; libr⭑·oj […]
          prem⭑·is si·n, jen⭑ sol⭑·e, jen⭑ ar⭑·e, […] baŭm⁽⁺⁾·ant·e ĉiam⭑ pli⭑ alt⭑·en .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.20 2023/12/05 08:31:39 ]
     __________________________________________________________________