be⁽⁺⁾

be⁽⁺⁾

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          {Ek·kri⭑·o} de⭑ tiu, kiu est⭑·as konfuz⭑·it·a, sen·help⭑·a, konstern⭑·it·a: be⁽⁺⁾!
          li star⭑·is sen·help⭑·e . {aĥ⁽⁺⁾^1} , {ho⭑^1} , {ho⭑ ve⭑}

   2.
          Ek·kri⭑·o esprim⭑·ant·a indiferent⭑·ec·on aŭ⭑ mal·plaĉ⭑·on: „kial⭑ nek⭑ vi nek⭑
          Stefan⭑·o akcept⭑·as la⭑ propr⭑·an konklud⭑·on?“ „be⁽⁺⁾!“ prononc³·is Jano,
          ŝultr⭑·o-lev⭑·e esprim⭑·ant·e si⭑·an ne·kontent⭑·on […] „li ne⭑ impres⭑·as
          krim⭑·ul·e“ ; aŭ⭑ venk⭑·i aŭ⭑ velk⭑·i – be⁽⁺⁾! mi opini⭑·us konven⭑·a
          kompromis²·on . {ba⁽⁺⁾^1} {ŝultr⭑·o-lev⭑·i}

   {be⁽⁺⁾ (blek⭑·o)}

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________