bel⭑·/·a

bel⭑·a

          Plaĉ⭑·ant·a al⭑ vid⭑·o, aŭd⭑·o, spirit⭑·o: bel⭑·a infan⭑·o, vaz⭑·o, anim⭑·o, ag⭑·o;
          mi⭑·a frat⭑·in·o est⭑·as tre⭑ bel⭑·a knab⭑·in·o ; bel⭑·a knab⭑·in·o kun⭑ grek⁸·aj
          trajt⭑·oj kaj⭑ vizaĝ⭑·o kvazaŭ⭑ el⭑ ebur²·o ; bel⭑·a per⭑ vizaĝ⭑·o, sed⭑ ne⭑
          bel⭑·a per⭑ saĝ⭑·o ; mir⭑·ind·e bel⭑·a herb⭑-pejzaĝ⭑·o, kiu tie kaj⭑ tie est⭑·is
          romp⭑·it·a de⭑ arb⭑·et·ar·oj el⭑ odor⭑·ant·a siring⭑·o ; bel⭑·a ĉambr⭑·o, lum⭑·a,
          trankvil⭑·a ; la⭑ plej⭑ bel⭑·a dom⭑·o de⭑ la⭑ strat⭑·o ; li kant⭑·as tre⭑ bel⭑·an
          kant⭑·on ; stud¹·o pri⭑ la⭑ bel⭑·o en⭑ art⭑·oj; bel⭑·a prez⭑·o . {bril⭑·a} ,
          {elegant¹·a} , {rav⭑·a}

bel⭑·o

          {Bel⭑·ec·o} : li parol⭑·ad·is al⭑ ili pri⭑ la⭑ bel⭑·o, ver⭑·o kaj⭑ bon⭑·o .

   Rim.: Ceter⭑·e {bel⭑·o} est⭑·as ankaŭ⭑ mezur⭑-unu⭑·o de⭑ son⭑-intens⁴·o.

bel⭑·aĵ·o

          Bel⭑·a part⭑·o aŭ⭑ aspekt¹·o de⭑ io: la⭑ bel⭑·aĵ·oj de⭑ la⭑ natur⭑·o; per⭑
          mantel⭑·o de⭑ just⭑·ec·o Li mi·n kovr⭑·is, kiel⭑ fianĉ⭑·on, kiu si·n ornam⭑·as
          per⭑ bel⭑·aĵ·o . {ornam⭑·o^1}

bel⭑·ec·o

          Kvalit¹·o de⭑ io bel⭑·a, agrabl⭑·a al⭑ rigard⭑·o aŭ⭑ konsider⭑·o: li am⭑·as
          tiu·n ĉi⭑ knab⭑·in·on pro⭑ ŝi⭑·a bel⭑·ec·o ; admir⭑·i ili⭑·an bel⭑·ec·on ; por⭑ kio
          mi bezon⭑·as bel⭑·ec·on, por⭑ kio mi bezon⭑·as riĉ⭑·ajn vest⭑·ojn ?

bel⭑·eg·a

          Ekstrem⭑·e bel⭑·a, apart⭑·e spirit⭑·e kaj⭑ moral¹·e, nobl⭑·e kaj⭑ impon¹·e bel⭑·a:
          la⭑ hered⭑·ant·oj far⭑·is al⭑ li bel⭑·eg·an en·ter⭑·ig·on . {admir⭑·ind·a} ,
          {grandioz¹·a} , {pomp²·a}

bel⭑·et·a

          Iom⭑ bel⭑·a, pli⭑ plaĉ⭑·a ol⭑ konform⭑·a al⭑ la⭑ regul⭑·oj de⭑ bel⭑·ec·o: en⭑ la⭑
          dom⭑·et·o ĉio est⭑·is mal·grand⭑·a, sed⭑ tiel⭑ bel⭑·et·a kaj⭑ pur⭑·a, ke⭑ ne⭑ ebl⭑·e
          est⭑·as tio·n pri·skrib⭑·i . {ĉarm⭑·a} , {plaĉ⭑·a}

bel⭑·ig·aĵ·o

          Er⭑·o intenc⭑·e met⭑·it·a por⭑ bel⭑·ig·i tut⭑·on: perl⭑·oj, el⭑ kiu·j ĉiu sol⭑·a
          jam⭑ est⭑·us efektiv⭑·a bel⭑·ig·aĵ·o en⭑ la⭑ kron⭑·o de⭑ re·ĝin²·o . {ornam⭑·aĵ·o}

bel⭑·ul·o

          Bel⭑·a hom⭑·o: bel⭑·' = beau ‐> bel'ul' = bel homme

mal·bel⭑·a

          Ne⭑ plaĉ⭑·a, ne⭑ agrabl⭑·a al⭑ vid⭑·o, sent⭑·um·oj, spirit⭑·o: „kelk⭑+lok⭑·e bel⭑·a
          veter⭑·o, ali⭑+lok⭑·e mal·bel⭑·a“ . {abomen⭑·a} , {naŭz⭑·a}

pli·bel⭑·ig·i

   (tr)

          Aranĝ⭑·i tiel⭑, ke⭑ io aspekt¹·u pli⭑ bel⭑·e: ni⭑·aj komerc⭑·ist·oj kolekt⭑·as
          la⭑ trezor⭑·ojn el⭑ ĉiu part⭑·o de⭑ la⭑ mond⭑·o por⭑ pli·bel⭑·ig·i la⭑ urb⭑·on .
          {ornam⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.138 2024/02/08 12:35:50 ]
     __________________________________________________________________