ben⭑·/·i

ben⭑·i

   (tr)

   1.
          {Al·vok⭑·i} di⭑·an favor⭑·on sur⭑ iu·n aŭ⭑ io·n: la⭑ av⭑·o ne⭑ vol⭑·is ben⭑·i si⭑·an
          nep⭑·on, sed⭑ li ankaŭ⭑ li·n ne⭑ mal·ben⭑·is ; la⭑ brak⭑·o kvazaŭ⭑ konsci⭑·e
          ĉirkaŭ·pren⭑·is ŝi·n [kompren⭑·ig·ant·e]: Di⭑·o vi·n ben⭑·u! ; Mi preĝ⭑·as //
          Di⭑·o vi·n sav⭑·u! // Di⭑·o ben⭑·u vi·n, sinjor⭑·o! ; oni dev⭑·as ben⭑·i la⭑
          jun⭑·an par⭑·on ; ŝi ĉirkaŭ·pren⭑·is li·n kaj⭑ kaŝ⭑·e, post⭑ li⭑·a dors⭑·o,
          tri⭑+foj⭑·e ben⭑·is li·n per⭑ la⭑ sign⭑·o de⭑ la⭑ kruc⭑·o ; surpriz⭑·it·a pro⭑ la⭑
          mal·avar⭑·a donac⭑·o [li] plen⭑·ig·is li⭑·an man⭑·on per⭑ kis⭑·oj kaj⭑ pet⭑·is
          Di⭑·on ben⭑·i la⭑ bon⭑·an don⭑·ant·on kaj⭑ ĉiu·jn li⭑·ajn nep⭑·ojn . {konsekr⁴·i}
          {sankt⭑·ig·i}

   2.
          (Di⭑·o, destin¹·o, natur⭑·o kc) Don⁽⁺⁾·i si⭑·an favor⭑·on: Di⭑·o ben⭑·is la⭑ sep⭑·an
          tag⭑·on kaj⭑ sankt⭑·ig·is ĝi·n ; Di⭑·o ben⭑·is  n kaj⭑ li⭑·ajn fil⭑·ojn,
          kaj⭑ dir⭑·is al⭑ ili: […] mult⭑·iĝ·u, kaj⭑ plen⭑·ig·u la⭑ ter⭑·on ; la⭑ ben⭑·at·a
          temp⭑·o, kiam⭑ la⭑ sun⭑·o star⭑·as plej⭑ alt⭑·e ; li⭑·aj koleg⭑·oj trov⭑·iĝ·is en⭑
          tiu ben⭑·at·a stat⭑·o, kiu ne⭑ est⭑·as komplet²·a dorm⭑·o, sed⭑ en⭑ kiu oni
          plaĉ⭑·e driv⁹·as de⭑ unu⭑ rev⭑·o al⭑ ali⭑·a ; kiu si⭑·an lang⭑·on katen⭑·as, Di⭑·o
          li·n ben⭑·as ; Di⭑·o don⭑·is kaj⭑ ben⭑·is, sed⭑ diabl⭑·o for·pren⭑·is . {favor⭑·i}

   3.
          Respekt⭑·e {dank} sent⭑·i pro⭑ io: la⭑ post⭑·e·ul·oj ben⭑·os ni⭑·an memor⭑·on ;
          La⭑ nep⭑·oj vi·n ben⭑·os, // Se⭑ vi pacienc⭑·e el·ten⭑·os ; ŝi obstin⭑·e
          sieĝ⭑·is mi⭑·an pord⭑·on: kaj⭑ mi ben⭑·as ŝi·n pro⭑ ŝi⭑·a persist⭑·ec·o ; li
          ben⭑·is la⭑ vent⭑·eg·on, kiu, difekt⭑·ant·e li⭑·an ŝip⭑·on […] venk⭑·is li⭑·an
          vol⭑·ad·on ; vi·n ben⭑·as la⭑ bon⭑~far⭑·o, ne⭑ la⭑ gast⭑·o .

ben⭑·o

   1.
          Ag⭑·o aŭ⭑ vort⭑·oj por⭑ {ben⭑·i^1} : vi⭑·a frat⭑·o ven⭑·is kun⭑ ruz⭑·o kaj⭑ pren⭑·is
          vi⭑·an ben⭑·on ; la⭑ ge·fianĉ⭑·oj don⭑·is unu⭑ al⭑ la⭑ ali⭑·a la⭑ man⭑·on kaj⭑
          ricev⭑·is la⭑ ben⭑·on de⭑ la⭑ episkop⭑·o ; ŝi aŭd⭑·is la⭑ nom⭑·ojn de⭑ si⭑·aj
          kar⭑·aj […] en⭑ akompan⭑·o de⭑ tiu ben⭑·o, kiu·n oni uz⭑·as por⭑ mort⭑·int·oj ;
          okul⭑·o de⭑ mastr⭑·o pli⭑ ol⭑ ben⭑·o de⭑ pastr⭑·o .

   2.
          {Favor⭑·o} de⭑ Di⭑·o, destin¹·o kc: kie est⭑·as harmoni¹·o, est⭑·as ben⭑·o de⭑
          Di⭑·o ; Kaj⭑ ben⭑·u mi·n, se⭑ vi ankoraŭ⭑ mem⭑ // Dezir⭑·as hav⭑·i ben⭑·on de⭑
          l’ ĉiel⭑·o ; ŝi el·rigard⭑·is kiel⭑ anĝel⭑·o, kiu ben⭑·on port⭑·ant·e vizit⭑·is
          la⭑ ter⭑·on ; ili⭑·a am⭑·o est⭑·is akcept⭑·it·a per⭑ la⭑ oficial⭑·a ben⭑·o (
          {aprob⭑·o} , {sub·ten⭑·o} ) de⭑ la⭑ bank¹·o ; mi sent⭑·as la⭑ dezir⭑·on […]
          turn⭑·i mi·n al⭑ iu plej⭑ alt⭑·a fort⭑·o kaj⭑ al·vok⭑·i ĝi⭑·an help⭑·on kaj⭑ ben⭑·on
          .

   3.
          Io, kio efik⭑·as favor⭑·a, prosper⭑·a: est⭑·us efektiv⭑·a ben⭑·o por⭑ mi⭑·a
          popol⭑·o […], se⭑ mi li·n elekt⭑·us por⭑ est⭑·i mi⭑·a edz⭑·o! ; frukt⭑·o-port⭑·ad·o
          est⭑·as ben⭑·o ; Sar⁽⁺⁾·a vart⭑·ad·is, fleg⭑·ad·is, labor⭑·ad·is, mild²·a kaj⭑ pi⭑·a,
          ben⭑·o en⭑ la⭑ mal·riĉ⭑·a dom⭑·o ; en⭑ tiu·j larm⭑·oj est⭑·is ia⭑ mir⭑·ind·a ben⭑·o ;
          pluv⭑·u sur⭑ vi·n ĉiu·j ben⭑·oj: riĉ⭑·aĵ·oj, potenc⭑·o kaj⭑ saĝ⭑·o ! ord⭑·o est⭑·as
          ben⭑·o por⭑ ĉiu entrepren⭑·o . {favor⭑·o} , {prosper⭑·o}

for·ben⭑·i

          For·ig⭑·i per⭑ ben⭑·o: vok⭑·u do⭑ la⭑ konfes⭑-pren⭑·ant·on, ke⭑ li for·ben⭑·u al⭑ mi
          mi⭑·ajn pek⭑·ojn .

   {absolv⁽⁺⁾·i}

mal·ben⭑·i

   1.
          {Al·vok⭑·i} la⭑ di⭑·an mal·favor⭑·on sur⭑: li sent⭑·is si·n tiel⭑ mal·feliĉ⭑·a,
          ke⭑ li mal·ben⭑·is la⭑ tag⭑·on, en⭑ kiu li est⭑·is nask⭑·it·a ; per⭑ ĉiu·j
          fort⭑·oj de⭑ mi⭑·a anim⭑·o mi mal·ben⭑·as tiu·n ĉi⭑ terur⭑·an moment⭑·on! ; li
          bru⭑·as kaj⭑ mal·ben⭑·as ( {damn⁽⁺⁾·as} ) ; la⭑ mal·bon⭑·a vir⭑·in·o laŭt⭑·e
          mal·ben⭑·is kaj⭑ tiel⭑ ek·tim⭑·is, ke⭑ ŝi ne⭑ pov⭑·is trankvil⭑·iĝ·i ; ĉu⭑ vi
          ĵur⭑·as […], ke⭑ vi ĉiam⭑ mi·n am⭑·os, ke⭑ neniam⭑ vi mi·n mal·ben⭑·os ? [li]
          mal·ben⭑·as si⭑·an patr⭑·on ; ne⭑ mal·ben⭑·u surd⭑·ul·on ; kiu lang⭑·on ne⭑
          ten⭑·as, mem⭑ si·n mal·ben⭑·as . {anatem⁽⁺⁾·i} , {ekskomunik²·i} , {sakr⭑·i}

   2.
          Mal {favor⭑·i} : Ŝi mal·alt⭑·iĝ·is al⭑ pek⭑·ul·o, kiu·n // Per⭑ ĉio la⭑
          natur⭑·o ja⭑ mal·ben⭑·is! ; [tiu] pek⭑·ul·o est⭑·os mal·ben⭑·at·a per⭑ aĝ⭑·o
          cent⭑+jar⭑·a ; al·proksim⭑·iĝ·is la⭑ ben⭑·at·a-mal·ben⭑·at·a temp⭑·o, kiam⭑, kiel⭑
          ĉiam⭑, el⭑ feri³·o far⭑·iĝ·is for·ir⭑·o .

mal·ben⭑·o

   1.
          Ag⭑·o aŭ⭑ vort⭑·oj por⭑ mal·ben⭑·i: nenia el⭑ li⭑·aj mal·ben⭑·oj pov⭑·as mi·n iom⭑
          mal·help⭑·i ; la⭑ pastr⭑·o ĵur⭑-lig⭑·os la⭑ vir⭑·in·on per⭑ ĵur⭑·o de⭑ mal·ben⭑·o ;
          mi don⭑·os al⭑ vi dot⭑·e la⭑ sekv⭑·ant·an mal·ben⭑·on: est⭑·u ĉast⭑·a, kiel⭑
          glaci⭑·o, est⭑·u pur⭑·a, kiel⭑ neĝ⭑·o ; kaŝ⭑·u mal·ben⭑·on kaj⭑ far⭑·u bon⭑·an
          mien⭑·on ; du⭑ sinjor⭑·oj en⭑ unu⭑ bien⭑·o, du⭑ mastr⭑·in·oj ĉe⭑ unu⭑ kamen⭑·o ―
          neniam⭑ viv⭑·as sen⭑ reciprok⭑·a mal·ben⭑·o .

   2.
          La⭑ stat⭑·o de⭑ mal·ben⭑·it·o: kiel⭑ tromp⭑·ant·o […] mi ven⭑·ig·os sur⭑ mi·n
          mal·ben⭑·on ; vi ne⭑ for·las⭑·os mi·n, kiam⭑ la⭑ mal·ben⭑·oj fal⭑·os sur⭑ mi⭑·an
          kap⭑·on ? mi⭑·a nigr⭑·a sort⭑·o kaj⭑ mal·ben⭑·o ; super⭑ li pend⭑·as ia⭑ mal·ben⭑·o
          . {mal·feliĉ⭑·o} , {sorĉ⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.40 2023/12/12 19:23:56 ]
     __________________________________________________________________