vidu ankaŭ la klarigojn
blind⭑·/·a
blind⭑·a
1.
Sen⭑ vid⭑-pov⭑·o: preter·ir⭑·ant·e, li vid⭑·is vir⭑·on blind⭑·an de⭑ post⭑ la⭑
nask⭑·iĝ·o ; mi aŭd⭑·is nur⭑ la⭑ blind⭑·an Petr⭑·on, lud⭑·ant·an sur⭑ si⭑·a
violon⭑·o ; supr⭑·e prem⭑·iĝ·as unu⭑ al⭑ la⭑ ali⭑·a iu·j mal·lum⭑·aj blind⭑·aj
dom⭑·et·oj ; eĉ⭑ blind⭑·a kok⭑·in·o pov⭑·as trov⭑·i grajn⭑·on . {mut⭑·a} ,
{surd⭑·a}
2.
Ne⭑ kapabl⭑·a ĝust⭑·e kaj⭑ kritik⭑·e juĝ⭑·i; ne⭑ disting⭑·ant·a mal·sam⭑·ajn
afer⭑·ojn: blind⭑·a kaj⭑ sen·kritik⭑·a al·propr⭑·ig·o de⭑ stil⭑·o erar⭑·a ; li⭑·aj
gard⭑·ist·oj ĉiu·j est⭑·as blind⭑·aj, sen·kompren⭑·aj ; sur⭑ la⭑ ter⭑·o […]
reg⭑·is la⭑ blind⭑·a (sen·disting⭑·a) fort⭑·o kaj⭑ hazard²·o ; plej⭑ varm⭑·eg·a
blind⭑·a ŝovinism¹·o ; la⭑ pik⭑·a, mord⭑·a, sagac⭑·a ironi¹·o de⭑
est⭑·as […] sen·kompar⭑·e taŭg⭑·a por⭑ dis·bat⭑·i la⭑ mal·bon⭑·ojn, kre⭑·it·ajn de⭑
la⭑ blind⭑·a sent⭑·o, de⭑ la⭑ stult²·a tradici¹·o ; ĉe⭑ kred⭑·ant·oj tio·n ĉi⭑
mal·permes⭑·as la⭑ blind⭑·a kred⭑·o ; blind⭑·a ( {indiferent⭑·a} , {ignor²·a}
) por⭑ ĉiu danĝer⭑·o ; sort⭑·o, la⭑ kruel⭑·ec·o de⭑ la⭑ blind⭑·a okaz⭑·o ; kia
blind⭑·a (stult²·a) azen⭑·o mi est⭑·is ! ĉu⭑ ver⭑·e Herb⭑-en⭑·o est⭑·is tiel⭑
blind⭑·a, ke⭑ li ŝi·n tromp⭑·is kun⭑ mal·ĉast⭑·ul·in·o . {disting⭑·a^1}
3.
Ne⭑ ebl⭑·ig·ant·a la⭑ normal¹·an tra·vid⭑·on: blind⭑·aj fenestr⭑·o-vitr⭑·oj .
blind⭑·e
1.
Kiel⭑ blind⭑·ul·o, sen⭑ rigard⭑·i, sen⭑ vid⭑·i: ek·fajf⭑·is kelk⭑·e da⭑ ŝton⭑·oj,
blind⭑·e ĵet⭑·it·aj, unu⭑ traf⭑·is la⭑ frunt⭑·on de⭑ Sar⁽⁺⁾·a ; met⭑·int·e si⭑·an
mal·kovr⭑·it·an kap⭑·on sur⭑ la⭑ ĉeval⭑·an nuk⭑·on, li kur⭑·is nur⭑ en⭑ tunik²·o,
blind⭑·e, ne⭑ rigard⭑·ant·e antaŭ⭑·en kaj⭑ ne⭑ atent⭑·ant·e mal·help⭑·aĵ·ojn ;
nigr⭑·e vest⭑·it·a vir⭑·in·o rapid⭑·e tra·puŝ⭑·iĝ·ad·is tra⭑ la⭑ amas⭑·oj da⭑
pas⭑·ant·oj, kur⭑·ant·e blind⭑·e en⭑ la⭑ direkt⭑·o al⭑ ; mi
blind⭑·e paf⭑·os, ebl⭑·e traf⭑·os .
2.
Sen·disting⭑·e, sen·kritik⭑·e, sen·plan⭑·e, {traf⭑·e-mal·traf⭑·e} : anstataŭ⭑
blind⭑·e babil⭑·ad·i divers⭑·an teori⭑·an sen·senc⭑·aĵ·on, ir⭑·u kaj⭑ rigard⭑·u la⭑
fakt¹·ojn ; la⭑ nun⭑·aj lingv⭑·oj kre⭑·iĝ·is blind⭑·e per⭑ si mem⭑ ; ni ag⭑·as
ankoraŭ⭑ blind⭑·e kaj⭑ risk⭑·as, ke⭑ ni⭑·a labor⭑·ad·o pere⭑·os van⭑·e ; ni
tamen⭑ blind⭑·e kred⭑·u, ke⭑ […] ; blind⭑·e rutin¹·a riproĉ⭑·o ; blind⭑·e
ripet⭑·ad·i fraz¹·ojn ; la⭑ stil⭑·o Esperant⭑·a ne⭑ imit⭑·as blind⭑·e la⭑
stil⭑·ojn de⭑ ali⭑·aj lingv⭑·oj .
blind⭑·ec·o
Ne·pov⭑·o vid⭑·i: Li frap⭑·is ili·n per⭑ blind⭑·ec·o, konform⭑·e al⭑ la⭑ vort⭑·o
de⭑ ; blind⭑·ec·o, plen⭑·a aŭ⭑ part⭑·a sur·dec⭑·o, aŭ⭑ ali⭑·a grav⭑·a
fizik⭑·a mank⭑·o pov⭑·as prezent⭑·i serioz⭑·ajn mal·help⭑·ojn ; [ŝi] tiel⭑
mal·nobl⭑·a+manier⭑·e mi·n perfid⭑·is, tro⭑~uz⭑·ant·e la⭑ blind⭑·ec·on, en⭑ kiu·n
mi·n ĵet⭑·is la⭑ tro⭑ grand⭑·a am⭑·o al⭑ ŝi .
blind⭑·ig·i
(tr)
1.
Sen·ig⭑·i moment⭑·e aŭ⭑ definitiv¹·e je⭑ la⭑ vid⭑-pov⭑·o: la⭑ fulm⭑·oj blind⭑·ig·is
ŝi⭑·ajn okul⭑·ojn ; larm⭑·oj blind⭑·ig·is mi⭑·ajn okul⭑·ojn ; li de⭑ leg⭑·ad·o
preskaŭ⭑ blind⭑·ig·is si⭑·ajn okul⭑·ojn, ĉar⭑ […] li⭑·a patr⭑·in·o ne⭑ hav⭑·is
rimed⭑·ojn, por⭑ aĉet⭑·i kandel⭑·ojn ; la⭑ terur⭑·a sun⭑·o de⭑ la⭑ dezert⭑·o […]
rost⭑·is kaj⭑ blind⭑·ig·is . {blind⭑·um·i}
2.
Konfuz⭑·i la⭑ juĝ⭑-pov⭑·on, sen·ig⭑·i je⭑ sagac⭑·o: sub·aĉet⭑·o blind⭑·ig·as la⭑
okul⭑·ojn de⭑ saĝ⭑·ul·oj kaj⭑ konfuz⭑·as la⭑ afer⭑·ojn de⭑ just⭑·ul·oj ; la⭑
vort⭑·oj […] fal⭑·is en⭑ la⭑ profund⭑·on de⭑ ŝi⭑·a brust⭑·o kun⭑ fort⭑·o de⭑
narkot⁴·aĵ·o, kiu streĉ⭑·as la⭑ nerv¹·ojn, blind⭑·ig·as la⭑ pens⭑·on ; ni⭑·aj
artifik⭑·oj, ruz⭑·oj, pet⭑·oj kaj⭑ tromp⭑·oj ne⭑ pov⭑·is blind⭑·ig·i li⭑·ajn
okul⭑·ojn de⭑ Argus⁽⁺⁾·o ; nur⭑ tiu·j, kiu·j si·n blind⭑·ig·as mem·vol⭑·e, ne⭑
vid⭑·os en⭑ tiu okaz⭑·int·aĵ·o la⭑ man⭑·on de⭑ Di⭑·o .
blind⭑·iĝ·i
(ntr)
1.
Iĝ⭑·i blind⭑·a, perd⭑·i la⭑ vid⭑-pov⭑·on: de⭑ tiu tut⭑·a bril⭑·o la⭑ knab⭑·o kvazaŭ⭑
blind⭑·iĝ·is ; li komenc⭑·is blind⭑·iĝ·i jam⭑ en⭑ si⭑·a infan⭑-aĝ⭑·o, sed⭑ eĉ⭑ nun⭑
li ankoraŭ⭑ iom⭑ vid⭑·as ; pro⭑ la⭑ sun⭑·a lum⭑·o mal·san⭑·iĝ·is li⭑·aj okul⭑·oj,
kaj⭑ li blind⭑·iĝ·is ; li blind⭑·iĝ·is pro⭑ eksplod⭑·int·a min⭑·o .
2.
Mal·ĝust⭑·e taks⭑·i situaci⭑·on, ne⭑ vid⭑·i la⭑ real¹·on, la⭑ ver⭑·on: la⭑
mal·jun⭑·ul·o parol⭑·is pri⭑ la⭑ viv⭑·o, ver⭑·o, am⭑·o, Di⭑·o, kaj⭑ li⭑·aj pens⭑·oj
blind⭑·iĝ·ad·is ( {konfuz⭑·iĝ·i} s) .
blind⭑·ul·o
1.
Hom⭑·o, kiu ne⭑ pov⭑·as vid⭑·i: antaŭ⭑ blind⭑·ul·o ne⭑ kuŝ⭑·ig·u fal⭑·il·on ; kiel⭑
blind⭑·ul·oj ili vag⭑·ad·is sur⭑ la⭑ strat⭑·oj ; neniu blind⭑·ul·o pov⭑·as
imag⭑·i si⭑·an viv⭑·on sen⭑ brajl⁽⁺⁾·o, foj⭑·e tio est⭑·as la⭑ sol⭑·a manier⭑·o
skrib⭑·i aŭ⭑ leg⭑·i io·n ; inter⭑ la⭑ blind⭑·ul·oj reĝ⭑·as la⭑ strab⭑·ul·oj ;
blind⭑·ul·o kart⭑·ojn lud⭑·i ne⭑ dev⭑·as . {kripl⭑·ul·o}
2.
Hom⭑·o ne⭑ klar⭑+vid⭑·a pri⭑ situaci⭑·oj, mal·prudent⭑·a: ĉu⭑ blind⭑·ul·o pov⭑·as
gvid⭑·i blind⭑·ul·on? ĉu⭑ ne⭑ fal⭑·os ambaŭ⭑ en⭑ fos⭑·aĵ·on ? eduk⭑·it·o ne⭑ far⭑·us
blind⭑·ul·on honor⭑·at·a korife²·o .
blind⭑·um·i
(tr)
Moment⭑·e blind⭑·ig·i: juli⁽⁺⁾·a sun⭑-radi⭑·o post·tag⭑-mez⭑·a blind⭑·um·is ŝi·n ;
kelk⭑·aj sinjor⭑·in·oj skrib⭑·u en⭑ ĉi⭑ tiu not⭑-libr⭑·o iu·jn ajn⭑ nombr⭑·ojn,
kaj⭑ , kiu sid⭑·as tut⭑·e blind⭑·um·it·a, sum⭑·ig·os ili·n ;
moment⭑·a blind⭑·um·o de⭑ sens⁸·oj .
mal·blind⭑·ig·i
(tr)
1.
Vid⭑-kapabl⭑·ig·i (blind⭑·ul·on): ili aŭskult⭑·is ŝi⭑·an rakont⭑·on kaj⭑ est⭑·is
tre⭑ kor⭑-tuŝ⭑·it·aj de⭑ ŝi⭑·a sin⁸+dediĉ⭑·em·o al⭑ la⭑ patr⭑·o kaj⭑ vol⭑·o far⭑·i io·n
ajn⭑ por⭑ mal·blind⭑·ig·i la⭑ patr⭑·on .
2.
Re·ven⭑·ig·i al⭑ iu la⭑ prudent⭑·on kaj⭑ juĝ⭑·o-pov⭑·on, ig⭑·i iu·n ĝust⭑·e
kompren⭑·i situaci⭑·on pri⭑ kiu antaŭ⭑·e li hav⭑·is iluzi¹·ojn.
mal·blind⭑·iĝ·i
(ntr)
1.
Akir⭑·i aŭ⭑ re·gajn⭑·i vid⭑-pov⭑·on.
2.
Re·trov⭑·i la⭑ prudent⭑·on kaj⭑ juĝ⭑·o-pov⭑·on, ĝust⭑·e kompren⭑·i situaci⭑·on pri⭑
kiu antaŭ⭑·e oni hav⭑·is iluzi¹·ojn: subit⭑·e mal·blind⭑·iĝ·is, –
kio·n li far⭑·as ?
vort⭑-blind⭑·a
Mal·facil⭑·e leg⭑·ant·a kaj⭑ skrib⭑·ant·a pro⭑ konfuz⭑·oj pri⭑ sign⭑·oj;
{disleksi⁽⁺⁾·a} : Iu·j vort⭑-blind⭑·aj leg⭑·as tre⭑ mal·rapid⭑·e kaj⭑ est⭑·as
dev⭑·ig·at·aj, liter⭑·um·i vort⭑·ojn liter⭑·on-post⭑-liter⭑·o
vort⭑-blind⭑·ec·o
Konstant⭑·a mis·leg⭑·ad·o kaj⭑ mis·skrib⭑·ad·o pro⭑ konfuz⭑·oj pri⭑ form⭑·oj kaj⭑
ord⭑·oj de⭑ sign⭑·oj; {disleksi⁽⁺⁾·o} .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.52 2023/10/29 19:11:02 ]
__________________________________________________________________