vidu ankaŭ la klarigojn
brak·/·o

brak·o

   1.
          La supr·a (resp. antaŭ·a) {membr·o} ĉe la hom·o kaj {primat⁽⁺⁾·o} j:
          grand·an paper·uj·on mi port·as sub la brak·o ; brak·o en brak·o ili
          ir·is ; brak·o sub brak·o ili ir·is sur la alt·aĵ·on ; pren·as li·n sub
          la brak·o kaj for·konduk·as flank·en ; ŝi mem sen·viv·e fal·is en la
          brak·ojn de si·aj frat·oj, tiel efik·is sur ŝi la streĉ·ec·o, tim·o kaj
          dolor·o ; apog·ant·e si·n al la brak·o de jun·a kaj kler·a edz·o .

   2.
          Part·o de tiu membr·o ek~de ŝultr·o ĝis kubut·o. {humer²·o}

   3.
          Part·o de objekt·o, kiu etend·iĝ·as, flank·e de ĝi kiel brak·o: brak·o
          de cirkel·o, de {gru·o} , de lustr·o, de helic⁴·o, de lev·il·o, de
          river·o; or-bril·ant·aj kandelabr³·oj etend·is si·ajn branĉ+form·ajn
          brak·ojn ; Nil⁽⁺⁾·o anstataŭ flu·i en mal·larĝ·a koridor¹·o, divid·iĝ·as en
          kelk·e da brak·oj sur vast·a eben·aĵ·o (vd {delt⁹·o^2} ) ; la man·o,
          kuŝ·ant·a sur brak·o de la seĝ·o, trem·et·is . {al·o} , {branĉ·o}

brak·ing·o

          Part·o de vest·o, per kiu oni fiks¹·as ĝi·n ĉe la supr·a part·o de la
          brak·o  ŝultr·o: [li] for·marŝ·is en si·a long·a kaftan⁽⁺⁾·o kun
          flirt·ant·aj larĝ·aj brak·ing·oj kaj pend·aĵ·oj ; balet⁶·a jup·o […] pov·as
          ankaŭ lig·iĝ·i al supr·aj trik·aĵ·oj, kutim·e kun long·aj brak·ing·oj .
          {brak-ring·o} , {manik·o} , {ŝelk·o}

brak·um·i

   (tr)

          {Ĉirkaŭ·brak·i} : ŝi tre vigl·iĝ·is [kaj] si·n prem·is al mi
          brak·um·ant·e mi·n je la kol·o ; mi vi·n kis·is, kis·is sur kanap·', mi
          vi·n al·prem·is en brak·um·o mut·a .

antaŭ·brak·o

          Part·o de la super·a membr·o, de kubut·o ĝis man·o: [li] tord·is li·an
          antaŭ·brak·on, kaj ne·sci·ant·e direkt·is la tub·on de l’ revolver¹·o
          kontraŭ la brust·on de si·a mal·amik·o ; la konsul²·o lev·is la
          ŝultr·ojn ĝis la orel·oj, kiam li dir·is tio·n, li·aj brak·oj sam+temp·e
          lev·iĝ·is, kaj la antaŭ·brak·oj pend·is perpendikular⁽⁺⁾·e kaj pendol·is
          de la kubut·oj ; la tri·a knab·in·o dorm·as kun kap·o apog·it·a sur la
          antaŭ·brak·oj .

ĉirkaŭ·brak·i

   (tr)

          Ĉirkaŭ·ig·i per ambaŭ brak·oj, plej~oft·e kun sam+temp·a am·em·a prem·o al
          la ĉirkaŭ·ig·at·a objekt·o  person·o: est·as temp·o por ĉirkaŭ·brak·i,
          kaj temp·o por for·ir·i de ĉirkaŭ·brak·ad·o ; pren·int·e infan·on, li
          star·ig·is ĝi·n mez·e de ili, kaj ĉirkaŭ·brak·int·e ĝi·n, li dir·is [...]
          ; mi ricev·is sufiĉ·eg·an dank·on, dolĉ·an kis·on kaj ĉirkaŭ·brak·on .
          {brak·um·i}

en·brak·ig·i

   (tr)

   1.
          {Ĉirkaŭ·brak·i} : post unu jar·o en ĉi tiu temp·o vi en·brak·ig·os
          fil·on ; kial, mi·a fil·o, vi vol·as serĉ·i al vi plezur·on ĉe fremd·a
          vir·in·o kaj en·brak·ig·i ne aparten·ant·an al vi ? la inter·frap·iĝ·o
          est·as sen·brid·a: la unu·a vir·o en la vic·o al·front·ant·a la taŭr⁽⁺⁾·on
          en·brak·ig·as ĝi·an kap·on, kaj fort·e-firm·e el·ten·as si·n inter ties
          korn·oj .

   2.
          Lev·i, {sur·pren·i} sur si·ajn brak·ojn: Mart·a [...] genu·iĝ·int·e vol·is
          en·brak·ig·i la fi·lin·et·on .

sub·brak·o

          {Aksel⁴·o} : la neĝ·o […] alt·iĝ·is kelk+foj·e ĝis la sub·brak·oj ;
          al·lig·int·e ĉirkaŭ si·a zon·o kaj sub si·aj sub·brak·oj firm·ajn
          ŝnur·ojn, li si·n ŝov·is laŭ·long·e de la mur·o ; la korp·o-temperatur¹·omezur·it·a oft·e en la buŝ·o  en la sub·brak·o (aksel⁴·o) .

brak·en~brak·e

          Brak·on inter·met·it·an kun brak·o de apud·ul·o: [li] promen·as
          brak·en~brak·e kun amik-in·o, antaŭ ol re·ir·i al la labor·o ; oni am·em·e
          gvid·as li·n, brak·en~brak·e, laŭ la strat·et·oj de la provinc·a urb·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.134 2023/11/14 09:28:22 ]
     __________________________________________________________________