vidu ankaŭ la klarigojn
branĉ·/·o

branĉ·o

   1.
          {Tig⁸·o} kresk·ant·a el ali·a tig⁸·o  el trunk·o: ĝi […] pend·iĝ·is sur
          la branĉ·oj de la arb·et·o ; pren·u al vi en la unu·a tag·o frukt·ojn
          de bel·aj arb·oj, branĉ·ojn de palm·oj kaj branĉ·ojn de dens·aj arb·oj
          kaj de apud·river·aj salik·oj ; la trunk·o hav·is tri branĉ·ojn ;
          hak·il·o est·as tranĉ·a, sed ne ced·as la branĉ·o ; se la arb·o fal·is,
          ĉiu branĉ·on de·romp·as . {baston·o} , {verg·o}

   2.
          Io, kio dis·apart·iĝ·as el la ĉef·part·o, kiel branĉ·o el trunk·o;
          {divid·aĵ·o} , {fak·o^3} : ses branĉ·oj […] el·star·is el la
          kandelabr³·o . sud·e de Memfis⁽⁺⁾·o inter la branĉ·oj de la libi⁸·aj
          mont·oj, kuŝ·is la land·o  ; lern·ej·aj program¹·oj […] dediĉ·as
          ĉiam pli grand·an atent·on al la divers·aj branĉ·oj de natur·aj kaj
          soci³·aj scienc·oj ; oni al·don·is post·e la premi·onnov·a talent·opor 4 branĉ·oj: original¹·a poezi¹·o, traduk·a poezi¹·o, original¹·a
          proz¹·o, original¹·a dram¹·et·o ; la instru·ad·o est·u fundament·a, larĝ·a,
          plen·a, […] ĝi ampleks·u ĉiu·jn branĉ·ojn de la koncern·at·a objekt·o .
          tut·an si·an kre·an viv·on [li] dediĉ·is al nov·a sintez²·a branĉ·oli
          vol·is kun·ig·i muzik·on kun pentr·o-art·o . {al·o} , {brak·o ^3} ,
          {fili³·o} , {fork·o}

branĉ·aĵ·o

          Amas·et·o, {fask·o} de branĉ·oj, ekz-e uz·at·a por fajr·o, bala·il·oj ks:
          la jun·ul·oj el la ĉirkaŭ·aĵ·o el·ven·is kaj kolekt·is branĉ·aĵ·on […]
          met·is tio·n en form·o de amas·et·oj, ek·brul·ig·is ili·n ; tend·ar·o,
          konsist·ant·a el tend·oj, bud·oj, branĉ·aĵ·oj, vetur·il·oj, puŝ-ĉar²·oj,
          port·il·oj, butik·oj, fajr·oj, ĉio vual·it·a de fum·o . {stak⁽⁺⁾·o^1}

branĉ·ar·o

          La branĉ·oj de unu  plur⁴·aj veget·aĵ·oj, precip·e arb·oj: alt·e
          lev·iĝ·is ĝi·a trunk·o inter la branĉ·ar·o kaj ĝi est·is bon·e vid·ebl·a
          pro si·a alt·ec·o kaj pro la mult·o de si·aj branĉ·oj ; la branĉ·ar·o de
          la arb·o est·is ja grand·a bon+odor·a ĝarden·o ; pren·u nur la trunk·on
          sur la ŝultr·on, mi lev·os kaj port·os la branĉ·ar·on ; ĉi tiu arb·o
          […] luks·e dis·volv·as si·an dens·an branĉ·ar·on .

dis·branĉ·iĝ·i

   (ntr)

          Dis·divid·iĝ·i: sur la tomb·ej·o en  est·is grand·a
          dis·branĉ·iĝ·int·a tili·o ; la senc·o de la lingv·a genealogi²·a arb·o
          est·is montr·i, ke la hom·ar·o hav·is iam unu sol·an pra·lingv·on, kiu
          post·e (pro ne·kon·at·aj kaŭz·oj) dis·branĉ·iĝ·is en plur⁴·ajn lingv·ojn ;
          la milit-trans·port·oj trafik⁴·is nur sur la ĉef·a lini·o, kiu
          dis·branĉ·iĝ·is sufiĉ·e mal·proksim·e de la nov·a komun·um·o ; la
          el·ir-tub·o dis·branĉ·iĝ·as por far·i lig·ojn al la en·ir-tub·oj de ali·aj
          neŭron⁽⁺⁾·oj . {dis·voj·iĝ·i} , {fork·iĝ·i}

   [artikol-versi⁹·o: 1.111 2023/10/29 19:11:03 ]
     __________________________________________________________________