brun⭑·/·a

brun⭑·a

          Hav⭑·ant·a {kolor⭑·on} flav⭑·e-ruĝ⭑·e-nigr⭑·an, kiel⭑ kaf⭑·o aŭ⭑ kaŝtan⭑·oj:
          mal·grand⭑·aj brun⭑·aj okul⭑·oj ; hom⭑·o en⭑ led⭑·a brun⭑·a jak⭑·o ; rust⭑·o-brun⭑·a
          fer⭑·o ; mol⭑·a tapiŝ⭑·o el⭑ brun⭑·aj pin⭑-pingl⭑·oj ; brun⭑·aj har⭑·oj; brun⭑·a
          ĉeval⭑·o; alt⭑·a, brun⭑·a (brun⭑+har⭑·a, brun⭑+haŭt⭑·a) vir⭑·o li est⭑·as .

brun⭑·ul·o

   1.
          Brun⭑+har⭑·a hom⭑·o: la⭑ brun⭑·ul·oj dev⭑·as solidar¹·i, venk⭑·i la⭑ blond⭑·ul·ojn,
          kaj⭑ tio ĉi⭑ al·port⭑·os la⭑ etern⭑·an pac⭑·on .

   2.
          Brun⭑+haŭt⭑·a hom⭑·o.

brun⭑·ul·in·o

   1.
          Brun⭑+har⭑·a hom⭑·in·o: kia·j pli⭑ plaĉ⭑·as al⭑ vi ‐ brun⭑·ul·in·oj aŭ⭑
          blond⭑·ul·in·oj? .

   2.
          Brun⭑+haŭt⭑·a hom⭑·in·o.

sun⭑-brun⭑·o

          Mal·hel⭑·a kolor⭑·o de⭑ la⭑ haŭt⭑·o, kaŭz⭑·it·a de⭑ el·met⭑·ad·o al⭑ sun⭑·aj radi⭑·oj:
          li aspekt¹·is kvazaŭ⭑ li pas⭑·ig·us la⭑ tag⭑·on ekster·dom⭑·e, li⭑·a haŭt⭑·o jam⭑
          hav⭑·is nuanc⭑·on de⭑ sun⭑-brun⭑·o .

sun⭑-brun⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i, ke⭑ korp⭑·a part⭑·o brun⭑·iĝ·u per⭑ el·met⭑·ad·o al⭑ sun⭑·aj radi⭑·oj: la⭑
          mal·delikat⭑·aj, sun⭑-brun⭑·ig·it·aj vizaĝ⭑·oj de⭑ la⭑ ... rab⭑·ist·oj .

   {bronz⭑·i}

sun⭑-brun⭑·iĝ·i

          Akir⭑·i sun⭑-brun⭑·on: mi sun⭑-brun⭑·iĝ·as sur⭑ la⭑ strand⁽⁺⁾·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.109 2024/01/04 07:24:27 ]
     __________________________________________________________________