vidu ankaŭ la klarigojn
brut·/·o

brut·o

   1.
          Kvar+pied·a hejm·a paŝt·o-best·o ( {bov·o} , {ĉeval·o} , {pork·o} ,
          {ŝaf·o} ): [ili] loĝ·as en tend·oj kaj paŝt·as brut·ojn ; kiam oni
          pov·as buĉ·i hejm·e tia·n brut·on, oni hav·as viand·on ; la serv·ist·in·o
          lev·iĝ·is ĉe la maten-ruĝ·o por nutr·i la brut·ojn ; agrikultur⁽⁺⁾·o
          postul·as sufiĉ·e da re·al·kapital¹·o en la form·o de tir-best·oj, brut·oj
          kaj il·oj .

   2.
          Hom·o krud·aĉ·a, sen·brid·e per·for·tem·a, sen·saĝ·a: kvazaŭ brut·oj ili
          konstant·e rigard·as mal·supr·en, klin·as la kap·on mal·supr·en super la
          tabl·oj kvazaŭ mord·ant·e herb·on kaj […] avid·e bat·as unu·j la ali·ajn
          ; jen, mi ·is brut·o, li murmur·as kaj ek·dorm·as ĉe la brand-botel·o
          ; „antaŭ vi mi est·as brut·o, nun cent·obl·e pli ol kiam ni unu·e
          est·is kun·e“, ŝi ŝov·is si·n pli proksim·en al li kaj per facil·a
          tuŝ·o kares·is li·ajn man·ojn .

   {Brut⁽⁺⁾·o (al·nom·o)}

brut·a

   1.
          Rilat·a al brut·o: ni pag·is ĉiu·jn impost¹·ojn: en mili·o, tritik·o,
          flor·oj kaj brut·aj fel·oj ; strat·oj mal·larĝ·aj, kaj ŝajn·e ne ebl·is
          eskap⁸·i el prem·a brut·a odor·o kaj el […] muĝ·ad·o, kiu konstant·e
          fon⁵·is .

   2.
          {Krud·a} , mal·mild²·a, abrupt²·e ag·ant·a: brut·a murd⁴·o ; ŝi·a sin⁸-ten·o
          […] est·is plej sever·a kaj brut·a ; pren·int·a la plum·ing·on, subit·e
          per ek·mov·o brut·a, aŭtomat¹·a, pli fort·a al ŝi·a vol·o, ŝi ĝi·n romp·is
          ; tiu brut·a ŝip·ist·o […] dron·ig·is la virt·an anabaptist⁽⁺⁾·on ; brut·a
          proced³·o por la kontent·ig·o de brut·a volupt·a dezir·o ! en mizer·a
          drink·ej·o, […] kie reg·is brut·a gaj·ec·o .

brut·ar·o

          Kolekt·o de sam+spec·aj paŝt·o-best·oj, {greg⁶·o} , {paŝt·at·ar·o} : sur
          tiu·j ĉi vast·aj kaj herb·o-riĉ·aj kamp·oj paŝt·as si·n grand·aj
          brut·ar·oj, precip·e ar·oj da bel+lan·aj ŝaf·oj ; la brut·ar·o mem
          re·ven·as de la paŝt·ej·oj, kvazaŭ proksim·iĝ·us la vesper·o ; ili·a
          reĝ·o mem zorg·is pri si·a brut·ar·o, mem baston·is si·ajn regn·an·ojn,
          ne kon·is ili·an nombr·on, ne sci·is kolekt·i ili·n, kiam ven·is ni·aj
          arme¹·oj ; por ke brut·ar·o kresk·u pli rapid·e [...] oni don·is al ĝi
          ne nur natur·an furaĝ·on sed krom·ajn nutr·aĵ·ojn kaj medikament²·ojn .

brut·ig·i

          Ig·i iu·n brut·a: alkohol¹·o brut·ig·as la hom·on; la maŝin·oj tamen
          obe·is al la hom·oj,  se ili brut·ig·is labor·ist·ojn kiel ni·an
          ŝat·at·an  enModern¹·aj Temp·oj“ .

korn-brut·o

          Iu el korn+hav·aj brut·oj: la baz¹·a font·o de la mal·san·o est·as la
          korn-brut·ar·o (bov·oj kaj ŝaf·oj), en kies intest·ar·o la mikrob²·oj
          bon·e re·produkt·iĝ·as .

   [artikol-versi⁹·o: 1.33 2023/10/29 19:11:03 ]
     __________________________________________________________________