burĝon⭑·/·o

burĝon⭑·o

   1.
          Ŝvel⭑·a {volv⭑·aĵ·o} de⭑ veget⭑·aĵ·o, el⭑ kiu el·volv⭑·iĝ·as foli⭑·oj aŭ⭑ flor⭑·oj:
          jen⭑ ek·flor⭑·is la⭑ baston⭑·o de⭑  […] kaj⭑ ĝi el·ir⭑·ig·is burĝon⭑·ojn
          kaj⭑ don⭑·is flor⭑·ojn kaj⭑ matur⭑·ig·is migdal⭑·ojn ; mal·grand⭑·a burĝon⭑·o de⭑
          roz⭑·o ; arb⭑·o kun⭑ la⭑ unu⭑·aj verd⭑·aj burĝon⭑·oj ; freŝ⭑·a glu⭑·em·a arom¹·o de⭑
          la⭑ krev⭑·ant·aj burĝon⭑·oj ; ŝi⭑·a kap⭑·o klin⭑·iĝ·is al⭑ mi, kaj⭑ ŝi⭑·aj lip⭑·oj
          pint⭑·is burĝon⭑·e . {buton⭑·o^1.d}

   2.
          Io ek·aper⭑·ant·a, komenc⭑·iĝ·ant·a, ne⭑ plen⭑·e matur⭑·a: se⭑ la⭑ am⭑·o est⭑·is
          ankoraŭ⭑ nur⭑ burĝon⭑·o, la⭑ temp⭑·o en⭑ kiu ĝi flor⭑·iĝ·os al·proksim⭑·iĝ·as ;
          burĝon⭑·o de⭑ sin⁸+don⭑·em·o ; la⭑ unu⭑·aj burĝon⭑·oj de⭑ la⭑ form⭑·iĝ·ant·a
          naci⭑·ism·o rezult²·ig·is nov⭑·ajn „teori⭑·ojn“ .

   {ĝerm⭑·o}

burĝon⭑·i

   (ntr)

   1.
          Nask⭑·i burĝon⭑·ojn, ek·komenc⭑·i montr⭑·i foli⭑·ojn aŭ⭑ flor⭑·ojn: la⭑
          vin⭑-ber⭑-trunk⭑·o burĝon⭑·as .

   2.
          Ek⭑ {komenc⭑·i} prosper⭑·i: la⭑ dolĉ⭑·aj sun⭑+radi⭑·aj jar⭑·oj de⭑ la⭑
          burĝon⭑·ant·a am⭑·o ; dum⭑ tiu tumult⭑·o la⭑ prolet⁸·oj kutim⭑·e el·star⭑·ig·as
          unu⭑ person⭑·on kiu·n ili sub·ten⭑·as kaj⭑ glor⭑·as […] est⭑·as klar⭑·e ke⭑
          kiam⭑ tiran¹·o burĝon⭑·as li⭑·aj radik⭑·oj est⭑·as en⭑ tia sub·ten⭑·o ; Johan⭑·o
          mal·mult⭑·e atent⭑·is pri⭑ ŝi⭑·aj burĝon⭑·ant·aj sinjor⭑·in·aj kvalit¹·oj .
          {ek·bril⭑·i} , {ek·flor⭑·i} , {ĝerm⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/10/29 19:11:04 ]
     __________________________________________________________________