vidu ankaŭ la klarigojn
cert·/·a

cert·a

   1.
          Ne·dub·ant·a: mi far·os al vi solid²·an bat·ad·on, pri tio est·u cert·a ;
          per man·o cert·a vi dev·as montr·i tiu·n, kiu est·as kondamn·it·a ; mi
          est·is tut·e cert·a, ke mi·n atend·as turment·oj kaj martir¹·ec·o, kaj
          tial mi pren·is venen·on ; vi ne est·is cert·a, ĉu vi re·ven·os de tie
          ; [tio·n] li dir·is per voĉ·o, en kiu son·is cert·a decid·ec·o ; mi
          est·as cert·a ke la Esperant·ist·oj alt·e taks·os la grav·ec·on de tiu
          ĉi fakt¹·o . {konvink·it·a}

   2.
          Ne·dub·ebl·a: unu afer·o est·as por mi cert·a, ke […] ; tio est·as al
          ili cert·a sign·o de pere·o ; mi·a edz·o al·port·os por vi el la
          morgaŭ·a kun·sid·o jam cert·an sci·ig·on ; cert·aĵ·o kaj leĝ·o kiel am·en
          en preĝ·o . {sen·dub·a}

   3.
          Tia, ke oni ne pov·as perd·i  evit·i ĝi·n; {garanti·it·a} : vi tim·os
          tag·e kaj nokt·e, kaj vi ne est·os cert·a ( {sekur⁴·a} ) pri vi·a viv·o
          ; konduk·i soldat·ojn al cert·a ( {nepr·a} , {ne·evit·ebl·a} ) mort·o ;
          vi traf·is riĉ·on, kaj cert·a est·as vi·a glor·o ; la suveren⁽⁺⁾·oj […]
          prefer·as la fremd·ul·ojn, kies reg·at·ec·o ŝajn·as al ili pli cert·a ;
          special·a leĝ·o garanti·os al Esperant·o tut·e cert·an viv·on kaj
          uz·at·ec·on kaj plen·an sen·danĝer·ec·on kontraŭ ĉiu·j person·aj kapric·oj
          ; konkord³·o est·as la plej cert·a garanti·o de sen·dub·a sukces·o ; mi
          ne intenc·is risk·i la cert·an kviet·ec·on, kiu·n mi ĝu·is, por prov·i
          proces·an revizi³·on, kies konsekvenc·o aper·is dub·a . {dev·ig·a} ,
          {sen·danĝer·a} , {sekur⁴·a}

   4.
          Difin·ebl·a sed ne difin·it·a, ĉar oni ne vol·as  ne bezon·as
          difin·i: prokrast·it·a ĝis cert·a temp·o ; li sci·ig·is, ke ekzist·as
          cert·a rimed·o, por re·for·tig⁸·i kaj re·san·ig·i la sufer·ant·on ; [li]
          migr·is […] sen halt·o kaj ripoz·o, ― nur tiam, kiam li ating·is la
          ĉarm·eg·an urb·on Nurenberg⁽⁺⁾·on, li de·nov·e akir·is cert·an
          trankvil·ec·on, li pov·is rest·i ; en cert·a rilat·o por mi efektiv·e
          komenc·iĝ·is nov·a viv·o ; pas·os cert·a nombr·o da jar·oj, kaj ĉio
          ŝanĝ·iĝ·os kaj bon·iĝ·os ; la intern·an ide·on [ili] aprob·as […] nur
          ĝis cert·a grad·o .

          Rim.: Zamenhof skrib·as: „Krom si·a ĉef·a senc·o, la vort·ocert·ahav·as ankoraŭ la senc·on deiu‘ (ne en la senc·o dekiu ajn‘,
          sed en la senc·o deiu difin·it·a‘)“ . Pli bon·e est·as en tiu senc·o
          uz·i la esprim·ojn _iu_, _ia_  _kelk·a_, _iom·a_, por evit·i
          konfuz·on kun la senc·oj ^1, ^2 kaj ^3.

cert·e

          En cert·a manier·o: ni cert·e mort·os ; se ni batal·os kontraŭ ili
          sur eben·aĵ·o, ni cert·e venk·os ili·n ; ni cert·e sci·as, ke tiu hom·o
          est·as pek·ul·o ; [ŝi] far·iĝ·is re·ĝin²·o, kaj tio cert·e plaĉ·is al ŝi ;
          ne forges·u […] rigard·i tra la fenestr·o, tiam vi cert·e ili·n vid·os
          ; sufer·i mal·sat·on kaj mal·varm·on […] cert·e ne est·as bagatel·o ; se
          li ne est·us en·ir·int·a, li cert·e pere·us en la mal·bon·a veter·o ; ĉio
          cert·e ir·os bon·e, ĉar li tiel varm·eg·e am·as [ŝi·n] ; kiel strang·e
          ili aspekt¹·as! ili cert·e ven·as de mask·o-bal·o ! kiu ir·as spert·e,
          ir·as cert·e ; cert·e kiel du·obl·e du kvar {nepr·e} , {sen·dub·e} ,
          {kred·ebl·e} , {ver+ŝajn·e}

cert·ec·o

   1.
          Stat·o de iu, kiu ne pri·dub·as io·n: mi ne hav·as cert·ec·on pri tio,
          kio·n mi farad⁽⁺⁾·as, ĉar mi ne ag·as laŭ tio, kio·n mi vol·as ; la
          infan·oj ĉirkaŭ li rid·et·as en dolĉ·a cert·ec·o pri la ĉiel·o ;
          konstat·i kun plen·a cert·ec·o ; ne! ŝi ek·kri·is kun konsci·o de
          cert·ec·o ; ŝi·a voĉ·o hav·is son·on cert·ec·an kaj trankvil·an ; ni
          pov·as tio·n ĉi antaŭ·vid·i kun plen·a preciz·ec·o kaj cert·ec·o, sen ia
          ombr·o da dub·o ; pli da okul·oj pli da cert·ec·o. {aplomb⁶·o} , {fid·o}
          , {kred·o}

   2.
          Ec·o de io, pri kio oni ne pov·as dub·i: la pivot⁴·oj [de la lud·il·o]
          est·as el·uz·it·aj kaj est·as ne ebl·e en·met·i nov·ajn tia·mani¹·er·e, ke la
          muzik·o ir·u kun cert·ec·o ; la afer·o konsist·as ne en rapid·ec·o, sed
          en cert·ec·o ; la brit⁹·oj prefer·as komfort·e viv·i sur si·a
          muze¹·o-insul·o kun la cert·ec·o de la pas·int·ec·o ol kun la defi⁹·oj de
          la nun·o . {garanti·o} , {sekur⁴·ec·o}

cert·ig·i

   (tr)

   1.
          {Asert¹·i} , ke io est·as ver·a, cert·a: oni dir·is al ŝi: vi
          frenez·as, sed ŝi persist·e cert·ig·is, ke tiel est·as ; [li]
          cert·ig·is ili·n pri si·a ĝoj·o pro la bel·aj kolor·oj ; ili cert·ig·is
          plej kategori¹·e, ke la infan·o est·os fil·o fav·o-rat·a de l' di·oj ; mi
          pov·as cert·ig·i vi·n, ke la aranĝ·o de la manĝ·aĵ·oj est·is bon·eg·a ; ŝi
          pen·is cert·ig·i al si en la anim·o, ke la kant·et·o cel·as ne ŝi·n ;
          disput·o kred·ig·as, sed ne cert·ig·as . {atest·i} , {garanti·i} ,
          {konfirm·i} , {promes·i}

   2.
          Far·i io·n ne·dub·ebl·a, firm·ig·i, sen·ŝancel·ig·i: cert·ig·i la
          funkci¹·ad·on, sen·inter·romp·on de io, la sav·on de iu; cert·ig·u al la
          land·o long·an pac·on ; ne kontent·iĝ·u per la atest·o de vi·aj propr·aj
          okul·oj, sed cert·ig·u al vi la help·on de kelk·aj par·oj da fremd·aj ;
          cert·ig·i feliĉ·an sort·on al si·aj fil·oj ; cert·ig·i al si la posed·on
          de [riĉ·aĵ·oj] . {asekur·i} , {sekur⁴·ig·i} , {zorg·i^2}

   3.
          En ŝak-lud·o, far·i cert·a la pozici¹·on, firm·ig·i pec·on.

mal·cert·a, ne·cert·a

   1.
          Dub·ant·a, ne·firm·a: mal·cert·a pri la morgaŭ·o ; mi·n kapt·is strang·a,
          mal·cert·a sent·o ; sen·decid·a, mal·cert·a pri si ; [parol·i] per
          mal·cert·a voĉ·o ; ĉar se la trumpet·o don·os ne·cert·an voĉ·on, kiu
          pret·iĝ·os por batal·o ?

   2.
          Dub·ebl·a, {dub·a} : la leĝ·ec·o de li·a far·o ne est·as por mi mal·cert·a
          ; li vid·is ruin·ojn de la mal·nov·a  , sed […] pov·is don·i
          nur tre mal·cert·ajn inform¹·ojn pri la lok·oj ; ni dev·as kontrol·i
          mal·cert·ajn person·ojn ; ŝi de·nov·e sid·as en mal·cert·a stat·o ;
          esper·on pli·bon·ig·i vi·an sort·on per labor·o vi pov·as hav·i nur […]
          tre ne·cert·an ! la preciz·a natur·o de la objekt·o est·is mal·cert·a ;
          ili apog·u si·an esper·on ne sur la mal·cert·ec·on de la riĉ·o, sed sur
          Di·on, kiu don·as al ni riĉ·e ĉio·n por ĝu·ad·o ;

mem·cert·a

          {Mem·fid·a} : la rekt·a, mem·cert·a sin⁸-ten·o […] dis·radi·is la mesaĝ⁹·on:
          „jen mi est·as: prav·a, ĉampion⁹·o, kaj kun aŭtoritat·o“ ; la polic·o
          est·is tiel mem·cert·a, ke la dogan³·ist·o hav·is neniu·n kial·on pri·dub·i
          ĝi·n ; stult²·ul·oj kaj fanatik²·ul·oj ĉiam est·as tiom mem·cert·aj, sed
          pli saĝ·aj hom·oj est·as tiom dub-plen·aj . {aplomb⁶·a} , {fier·a} ,
          {mal·humil·a} , {sen·ĝen·a}

tut~cert·e

          Absolut·e cert·e: tut~cert·e! dir·is Kakambo, […] mi kon·as la
          guberni²·on ; se ne ekzist·us la Centr·o de Esplor·o kaj Dokument·ad·o
          […] la nun·a impon¹·a volum·opli·a rezult²·o de mult+jar·a labor·otut~cert·e ne pov·us aper·i ; progres·ad·o, tut~cert·e, ne ĉiam est·as
          egal·e rapid·a ; li hav·as onkl·on en Kiev⁽⁺⁾·o? tut~cert·e, nenia gazet·o
          raport·is tio·n . {nepr·e}

   [artikol-versi⁹·o: 1.134 2023/10/31 13:37:03 ]
     __________________________________________________________________