cinik²·/·a

cinik²·a

   1.
          Rilat⭑·a al⭑ antikv⭑·a skol³·o de⭑ filozof¹·oj (cinik²·ism·o), kiu·j afekt⭑·e
          mal·ŝat⭑·is la⭑ komfort⭑·on kaj⭑ soci³·ajn dec⭑+reg⭑·ul·ojn: do⭑, vi sekv⭑·as
          cinik²·ajn doktrin¹·ojn, laŭ⭑ kiu saĝ⭑·ul·o rest⭑·u super⭑ la⭑ tut⭑·a mond⭑·o,
          moral¹·oj kaj⭑ leĝ⭑·oj, mal·estim⭑·u la⭑ dev⭑·ig·an per·fort⭑·on, sub·prem⭑·on,
          sam⭑·e kiel⭑ la⭑ lim⭑·ig·it·ajn ĝoj⭑·ojn de⭑ viv⭑·o .

   2.
          Sen·hont⭑·e mal·dec⭑·a; {sen·hont⭑·eg·a} ; montr⭑·ant·a indiferent⭑·ec·on kaj⭑
          mal·ŝat⭑·on por⭑ ĉiu ajn⭑ nobl⭑·aĵ·o: cinik²·a parol⭑·o, kondut⭑·o; ŝi send⭑·is
          al⭑ mi rid⭑·et·on, kiu·n mi trov⭑·is rab⭑·em·a kaj⭑ cinik²·a ; sent⭑·o, kiu li·n
          turment⭑·is kaj⭑ koler⭑·ig·is kaj⭑ kiu·n li tuj⭑ ne⭑·us kun⭑ mal·estim⭑·a rid⭑·o
          kaj⭑ cinik²·a insult⭑·o, se⭑ iu far⭑·us eĉ⭑ plej⭑ mal·grand⭑·an alud⭑·on ;
          frivol¹·a kaj⭑ oft⭑·e mal·konven⭑·a kondut⭑·o […] kaj⭑ preskaŭ⭑ cinik²·a
          am⭑·ind·um·ad·o al⭑ ŝi de⭑ du⭑ vir⭑·oj naŭz⭑·is ŝi·n ; mi konstern⭑·iĝ·is pro⭑ la⭑
          aŭdac⁸·o, ke⭑ li pov⭑·as sen·konscienc⭑·e kaj⭑ cinik²·e kalumni⭑·i ni⭑·an
          soci³·on per⭑ la⭑ kulp⭑·oj de⭑ ili⭑·a soci³·o ; Vi tiel⭑ do⭑ en⭑ trink⭑-butik⭑·' ⫽
          La⭑ rol¹·on lud⭑·as kun⭑ cinik²·' ⫽ De⭑ farize⁽⁺⁾·o en⭑ la⭑ templ¹·o, ⫽ Kaj⭑ des⭑
          pli⭑ mi mal·am⭑·as vi·n ; cinik²·a makiavel⁽⁺⁾·ism·o ; cinik²·e cian⁽⁺⁾+id⭑·e ; ili
          mal·trankvil⭑·iĝ·as pri⭑ la⭑ cinik²·ec·o de⭑ la⭑ reg⭑·ist·ar·o, kiu sen·kaŝ⭑·e
          protekt¹·as kompani¹·ojn kaj⭑ ili·n privat⭑·ig·as per⭑ rus⭑·a kapital¹·o .
          {amar⁴·a^2} , {indiferent⭑·a} , {sen·iluzi¹·a}

cinik²·o

   1.
          {cinik²·ec·o}

   2.
          Cinik²·ul·o: mi est⭑·as cinik²·o, sinjor⭑·o, ĉar⭑ mi hav⭑·as tru⭑·it·an
          mantel⭑·on, mi est⭑·as stoik²·o, ĉar⭑ mi el·port⭑·as pacienc⭑·e mizer⭑·on, kaj⭑
          mi est⭑·as peripatetik⁽⁺⁾·o, ĉar⭑, ne⭑ posed⭑·ant·e port⭑·il·on, mi pied⭑-ir⭑·as
          de⭑ vin⭑·ej·o al⭑ vin⭑·ej·o kaj⭑ en·voj⭑·e instru⭑·as .

cinik²·ec·o

          Indiferent⭑·o, mal·ŝat⭑·o por⭑ iu aŭ⭑ io nobl⭑·a: ili mal·trankvil⭑·iĝ·as pri⭑
          la⭑ cinik²·ec·o de⭑ la⭑ reg⭑·ist·ar·o, kiu sen·kaŝ⭑·e protekt¹·as kompani¹·ojn
          kaj⭑ ili·n privat⭑·ig·as ; ĉu⭑ grand⭑+anim⭑·aj ide⭑·oj ver⭑·e ne⭑ ekzist⭑·as sen⭑
          la⭑ milit⭑·o? […] grand⭑+anim⭑·ec·o pere⭑·as dum⭑ la⭑ long⭑·aj pac⭑-period¹·oj,
          kaj⭑ anstataŭ⭑ ĝi aper⭑·as cinik²·ec·o, indiferent⭑·ec·o .

cinik²·ism·o

   1.
          Unu⭑ el⭑ sokrat⁽⁺⁾·ism·aj skol³·oj en⭑ la⭑ antikv⭑·a filozofi¹·o, proklam⭑·ant·a
          spirit⭑·an liber⭑·on de⭑ la⭑ individu¹·o antaŭ⭑ la⭑ soci³·aj instituci⭑·oj.

   2.
          Sen·hont⭑·e kaj⭑ arogant⭑·e neglekt⁸·a, nihilism²·a rilat⭑·o al⭑ io, precip⭑·e
          moral¹·o, kultur¹·o, soci³·o: kia monstr⭑-in⭑·o ci est⭑·as do⭑? mi·n terur⭑·as
          tiu·j mal·kaŝ⭑·oj, kies⭑ cinik²·ism·on ci ne⭑ ŝajn⭑·as konjekt⭑·i ; mi·n
          konstern⭑·is la⭑ sen·kor⭑·a cinik²·ism·o, ke⭑ ankoraŭ⭑ nun⭑ li hav⭑·as em⭑·on
          far⭑·i sen·sprit⭑·an ŝerc⭑·on pri⭑ si⭑·a hom⭑-frat⭑·o, pet⭑·eg·ant·a pri⭑ si⭑·a viv⭑·o
          .

cinik²·ist·o

          Adept¹·o de⭑ cinik²·ism·o: {Diogen⁽⁺⁾·o} est⭑·as la⭑ plej⭑ fam⭑·a el⭑ la⭑
          cinik²·ist·oj.

cinik²·ul·o

          Cinik²·a hom⭑·o: li aŭd⭑·is la⭑ cinik²·ul·on nom⭑·i li·n la⭑ plej⭑ sen·esper⭑·a
          idiot¹·o, la⭑ plej⭑ mol⭑+kap⭑·a kred⭑·em·ul·o ; li opini⭑·is li·n fier⭑·ul·o,
          brav⭑·aĉ·ul·o, cinik²·ul·o, pleb⁴·an·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2024/02/09 09:23:33 ]
     __________________________________________________________________