citr⭑·/·o

citr⭑·o

   1.
          Iu el⭑ divers⭑·aj {kord⭑-instrument¹·oj} kun⭑ blok³·a son⭑-kest⭑·o ĉe⭑ kiu
          kord⭑·oj est⭑·as fiks¹·it·aj de⭑ unu⭑ ekstrem⭑·o al⭑ ali⭑·a, kontrast¹·e al⭑
          {harp⭑·oj} , {lir⭑·oj} , {liut⭑·oj} : citr⭑·oj kaj⭑ Eolaj harp⭑·oj est⭑·is
          iam⭑, antaŭ⭑ mult⭑·e da⭑ jar⭑·oj, pend⭑·ig·it·aj de⭑ jun⭑·aj vigl⭑·aj migr⭑·ant·aj
          vir⭑·oj en⭑ la⭑ branĉ⭑·oj de⭑ la⭑ kverk⭑·o, nun⭑ ili de·nov⭑·e tie pend⭑·is kaj⭑
          de·nov⭑·e son⭑·is tiel⭑ ĉarm⭑·e ; komenc⭑·e de⭑ la⭑ film⁸·o oni aŭd⭑·as la⭑
          ek·tim⭑·ig·an citr⭑·o-muzik⭑·on de⭑  , kiu rapid⭑·e gvid⭑·as la⭑
          spekt⁹·ant·ojn en⭑ la⭑ mond⭑·on de⭑ malic⭑·o, mensog⭑·oj kaj⭑ murd⁴·o ; preskaŭ⭑
          enu⭑·ig·as la⭑ pri·skrib⭑·o de⭑ la⭑ prepar⭑·oj al⭑ la⭑ imperi⭑·estr·a
          ci⭑~tro·lud⭑·ad·o en⭑ Ne·apol⁽⁺⁾·o ; la⭑ vari³·ec·o de⭑ uz⭑·it·aj muzik⭑-instrument¹·oj
          (violon⭑·o, akordion⁽⁺⁾·o, pi⭑·an-klav⭑·ar·o, drum⁽⁺⁾·o, kontrabas¹·o,
          bas¹·--gitar⭑·o, mandolin¹·o, buzuk⁽⁺⁾·o, citr⭑·o) tut⭑·e ne⭑ kaŝ⭑·as la⭑ agrabl⭑·an,
          amik⭑·ec·an bas¹·an voĉ⭑·on de⭑  .

          Rim.: Plur⁴·aj vort⭑·ar·oj nom⭑·as „citr⭑·o“ ankaŭ⭑ eŭrop⭑·an liut⭑·et·on
          pir⭑·--siluet²·an kun⭑ plat⭑·a son⭑-kest⭑·o, long⭑·a kol⭑·o, 30 ĝis⭑ 45 metal⭑·aj,
          pluk⁽⁺⁾·e son⭑·ig·at·aj kord⭑·oj pro⭑ ties⭑ simil⭑·a nom⭑·o (franc⭑·e: „ 
          “, rus⭑·e: „  “) (Kp {liut⭑·o} , {banduri⁽⁺⁾·o} )

   2.
          {citar⁽⁺⁾·o}

          Rim.: La⭑ vort⭑·oj citr⭑·o, {gitar⭑·o} etimologi²·e de·ven⭑·as de⭑ citar⁽⁺⁾·o,
          grek⁸·e  .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/10/31 13:37:03 ]
     __________________________________________________________________