ĉagren⭑·/·i

ĉagren⭑·i

   (tr)

   1.
          Kaŭz⭑·i mal·plezur⭑·on al⭑ iu, kontraŭ·star⭑·ant·e al⭑ li⭑·aj intenc⭑·oj aŭ⭑
          dezir⭑·oj: tiu perd⭑·o de⭑ temp⭑·o ĉagren⭑·is mi·n; la⭑ princ⭑·o est⭑·is
          profund⭑·e ĉagren⭑·it·a, li el·pens⭑·is simpl⭑·an rimed⭑·on re·lev⭑·i Egipt⁽⁺⁾·on,
          kaj⭑ la⭑ pastr⭑·oj cert⭑·ig·is, ke⭑ ĝust⭑·e tio pov⭑·is definitiv¹·e ruin⭑·ig·i
          la⭑ land⭑·on ; se⭑ ni ne⭑ trov⭑·os pli⭑ bon⭑·an esprim⭑·on, tio ne⭑ dev⭑·as ni·n
          ĉagren⭑·i . {frustr⁹·i} , {incit⭑·i} , {ĉikan⭑·i} , {ted⭑·i}

   2.
          {Aflikt³·i} : tiu mort⭑·o tre⭑ ĉagren⭑·is mi·n; ĉagren⭑·it·a vizaĝ⭑·o ; la⭑
          popol⭑·o […] komenc⭑·is fort⭑·e kri⭑·i kontraŭ⭑ si⭑·aj frat⭑·oj, la⭑ Jud³·oj […]
          tio fort⭑·e mi·n ĉagren⭑·is, kiam⭑ mi aŭd⭑·is ili⭑·an kri⭑·ad·on kaj⭑ tiu·jn
          vort⭑·ojn ; mi konfes⭑·as mi⭑·an kulp⭑·on kaj⭑ mi·n ĉagren⭑·as mi⭑·a pek⭑·o ;
          kiu sci⭑·as, ebl⭑·e li est⭑·as riĉ⭑·a! ― la⭑ last⭑·a supoz⭑·o plej⭑ mult⭑·e
          ĉagren⭑·is ŝi·n . {mal·ĝoj⭑·i} , {turment⭑·i}

ĉagren⭑·o

          Sent⭑·o kaj⭑ stat⭑·o de⭑ iu ĉagren⭑·it·a: li ruĝ⭑·iĝ·is de⭑ ĉagren⭑·o ; ĉe⭑
          ĉagren⭑·o de⭑ la⭑ kor⭑·o la⭑ spirit⭑·o est⭑·as mal·gaj⭑·a ; grand⭑·an ĝoj⭑·on
          akompan⭑·as grand⭑·aj ĉagren⭑·oj ; hav⭑·i la⭑ sam⭑·ajn ĝoj⭑·ojn kaj⭑ ĉagren⭑·ojn
          ; kiam⭑  aŭd⭑·is, ke⭑ ni konstru⭑·as la⭑ mur⭑·eg·on, li koler⭑·is
          kaj⭑ hav⭑·is grand⭑·an ĉagren⭑·on, kaj⭑ li mok⭑·is la⭑ Jud³·ojn ; fil⭑·o
          mal·saĝ⭑·a est⭑·as ĉagren⭑·o por⭑ si⭑·a patr⭑·o kaj⭑ mal·ĝoj⭑·o por⭑ si⭑·a patr⭑·in·o
          ; kontraŭ⭑ tiu hom⭑·o […] ŝi sent⭑·as ia·n ĉagren⭑·on, […] en⭑ si⭑·a
          spirit⭑·o ŝi akuz³·as li·n part⭑·e pri⭑ tio, kio·n ŝi sufer⭑·as ; Paŭl⭑·o,
          pro⭑ am⭑-ĉagren⭑·o fru⭑·a etern⭑·e rest⭑·is fraŭl⭑·o ; bedaŭr⭑·o kaj⭑ ĉagren⭑·o
          ŝuld⭑·on ne⭑ kovr⭑·as ; por⭑ unu⭑ festen⭑·o, por⭑ ali⭑·a ĉagren⭑·o .
          {ĉagren⭑·iĝ·o} {koler⭑·o} , {mal·bon⭑~humor⭑·o}

ĉagren⭑·a

          Sent⭑·ant·a, montr⭑·ant·a aŭ⭑ kaŭz⭑·ant·a ĉagren⭑·on: kia ĉagren⭑·a afer⭑·o ! li
          est⭑·is tre⭑ ĉagren⭑·a pro⭑ la⭑ pens⭑·o dis·iĝ⭑·i for⭑ de⭑ bon⭑·a mastr⭑·o ;
          ĉagren⭑·a rid⭑·o ; vi⭑·a mien⭑·o ŝajn⭑·as ĉagren⭑·a ; la⭑ graf⭑-in⭑·o est⭑·is
          for·teg⭑·e ĉagren⭑·a, ek·sci⭑·ant·e ke⭑ en⭑ ia·j okaz⭑·oj ŝi dev⭑·os pet⭑·i la⭑
          bon⭑~vol⭑·on de⭑ si⭑·a edz⭑·o .

ĉagren⭑·iĝ·i

          Iĝ⭑·i ĉagren⭑·it·a: la⭑ vir⭑·oj ĉagren⭑·iĝ·is kaj⭑ fort⭑·e koler⭑·iĝ·is, ke⭑ li
          far⭑·is mal·nobl⭑·aĵ·on ; mi ĉagren⭑·iĝ·is pro⭑ la⭑ fanfaron⭑·ul·oj, vid⭑·ant·e
          la⭑ bon⭑~stat⭑·on de⭑ la⭑ mal·virt⭑·ul·oj ; la⭑ skerm⭑·ist·o ricev⭑·is mult⭑·e da⭑
          bat⭑·oj, sed⭑ li kun·prem⭑·is la⭑ dent⭑·ojn kaj⭑ ne⭑ ĉagren⭑·iĝ·is ; li
          kutim⭑·is al⭑ la⭑ orient⭑·a mal·rapid⭑·ec·o kaj⭑ li tut⭑·e ne⭑ ĉagren⭑·iĝ·is kaj⭑
          ne⭑ perd⭑·is la⭑ temp⭑·on . {bedaŭr⭑·i} , {pent⭑·i}

ĉagren⭑·iĝ·o

          {Ĉagren⭑·o} : tut⭑·a mank⭑·o de⭑ sin⁸+ĝen⭑·em·o kaj⭑ ĉagren⭑·iĝ·o ; la⭑ ĉagren⭑·iĝ·o
          ne⭑ las⭑·is por⭑ ili elekt⭑·i io·n ali⭑·an, krom⭑ pren⭑·i falĉ⭑·il·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.40 2023/11/06 09:26:21 ]
     __________________________________________________________________