ĉiam⭑

ĉiam⭑

   (adverb⭑·o)

   1.
          En⭑ ĉiu koncern⭑·a temp⭑·o aŭ⭑ okaz⭑·o: oni dir⭑·as, ke⭑ la⭑ ver⭑·o ĉiam⭑
          venk⭑·as ; mi trink⭑·as ĉiam⭑ mi⭑·an kaf⭑·on sen⭑ suker⭑·o; kie ajn⭑ ran⭑·o
          ir⭑·as, ĝi ĉiam⭑ marĉ⭑·on sopir⭑·as ; ĉemiz⭑·ojn […] ni nom⭑·as tol⭑·aĵ·o,
          kvankam⭑ ili ne⭑ ĉiam⭑ est⭑·as far⭑·it·aj el⭑ tol⭑·o ; ne⭑ ĉiam⭑ daŭr⭑·as
          mal·bon⭑·a veter⭑·o, ne⭑ ĉiam⭑ daŭr⭑·as hom⭑·a sufer⭑·o ; li ĉiam⭑ rid⭑·ad·is,
          kiam⭑ li est⭑·is en⭑ tre⭑ bon⭑·a humor⭑·o .

        a)
                En⭑ la⭑ tut⭑·a pas⭑·int·a temp⭑·o: li ĉiam⭑ dir⭑·ad·is al⭑ mi la⭑ ver⭑·on .

        b)
                En⭑ tut⭑·a la⭑ est⭑·ont·a temp⭑·o: tiu ĉi⭑ grav⭑·a tag⭑·o rest⭑·os por⭑ mi
                ĉiam⭑ memor⭑·ind·a ; mi rest⭑·os por⭑ ĉiam⭑ vi⭑·a amik⭑·o.

   2.
          {Sen·halt⭑·e} kaj⭑ kvankam⭑ {trans⭑} kutim⭑·a lim⭑·o, ne⭑ nepr⭑·e sen·lim⭑·e: la⭑
          son⭑·ad·o de⭑ la⭑ korn⭑·o far⭑·iĝ·ad·is ĉiam⭑ pli⭑ kaj⭑ pli⭑ fort⭑·a ; la⭑
          fremd⭑·ul·o, kiu est⭑·os inter⭑ vi, lev⭑·iĝ·os super⭑ vi ĉiam⭑ pli⭑ kaj⭑ pli⭑
          alt⭑·e, kaj⭑ vi mal·lev⭑·iĝ·os ĉiam⭑ pli⭑ kaj⭑ pli⭑ mal·alt⭑·e ; la⭑ knab⭑·o
           ĉiam⭑ pli⭑ kresk⭑·is, kaj⭑ li plaĉ⭑·is […] al⭑ la⭑ hom⭑·oj ;
           far⭑·iĝ·ad·is ĉiam⭑ pli⭑ fort⭑·a, kaj⭑ la⭑ dom⭑·o de⭑ 
          far⭑·iĝ·ad·is ĉiam⭑ pli⭑ mal·fort⭑·a ; kiam⭑ la⭑ bel⭑·a muzik⭑·o lud⭑·is ĉiam⭑
          plu⭑·e, ŝi ne⭑ pov⭑·is plu⭑ el·ten⭑·i, ĉar⭑ tio est⭑·is tro⭑ al·log⭑·a ; li ir⭑·is
          ĉiam⭑ plu⭑·en kaj⭑ plu⭑·en, tiel⭑ mal·proksim⭑·en, kiel⭑ li neniam⭑ antaŭ⭑·e
          est⭑·is .

ĉiam⭑·a

          Konstant⭑·a, sen·ĉes⭑·a: ekzempl⭑·e: tiam⭑·a, ĉiam⭑·a, kiom⭑·a, tie⭑·a,
          ĉi⭑-tie⭑·a, tie⭑·ul·o, tiam⭑·ul·o ; la⭑ bon⭑·ec·o de⭑ Di⭑·o est⭑·as ĉiam⭑·a ; en⭑
          katen⭑·oj ĉiam⭑·aj ; reg⭑·is ĉirkaŭ⭑ li preskaŭ⭑ ĉiam⭑·a nokt⭑·o ; la⭑ supr⭑·o
          de⭑ l'⭑ Blank⭑·a Mont⭑·o / Est⭑·as blank⭑·a, ĉar⭑ / Ĝi·n kovr⭑·as neĝ⭑·o ĉiam⭑·a ;
          mi pet⭑·eg·as vi·n per⭑ la⭑ rajt⭑·oj de⭑ […] ni⭑·a ĉiam⭑·a reciprok⭑·a am⭑·o .

por⭑~ĉiam⭑·a

          Ĉiam⭑ daŭr⭑·ont·a: por⭑~ĉiam⭑·a adiaŭ⭑ ; la⭑ kamp⭑·oj ĉirkaŭ⭑ ili⭑·aj urb⭑·oj ne⭑
          est⭑·u vend⭑·at·aj, ĉar⭑ tio est⭑·as ili⭑·a por⭑~ĉiam⭑·a posed⭑·aĵ·o ; tro⭑ rapid⭑·a
          edz⭑·iĝ·o ― por⭑~ĉiam⭑·a katen⭑·iĝ·o ; atak⭑·is ŝi·n mal·lum⭑·aj pens⭑·oj, […]
          tim⭑·o je⭑ la⭑ por⭑~ĉiam⭑·a mort⭑·o .

por⭑~ĉiam⭑·e

          Por⭑ ĉiam⭑, sen⭑ antaŭ·vid⭑·ebl·a ĉes⭑·o, {etern⭑·e} : korupt³·ad·o okaz⭑·as
          ankaŭ⭑ en⭑ demokrati⁸·o, sed⭑ ĝi ne⭑ rest⭑·as por⭑~ĉiam⭑·e kaŝ⭑·it·a ; tiu
          last⭑·a, kiu al⭑ Mari⭑·a ofer⭑·is la⭑ (ĵus⭑ ŝtel⭑·it·an) meleagr⭑·on, tiel⭑
          por⭑~ĉiam⭑·e dikt⭑·ant·e ni⭑·an krist⭑+nask⭑·an menu¹·on ; la⭑ diktatur⁽⁺⁾·o de⭑ la⭑
          krist⭑·an·ism·o jam⭑ mal·aper⭑·is, mi esper⭑·as ke⭑ por⭑~ĉiam⭑·e .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.119 2024/01/18 09:24:54 ]
     __________________________________________________________________