ĉikan⭑·/·i

ĉikan⭑·i

   (x)

   1.
          Far⭑·i al⭑ iu mal·prav⭑·ajn kontraŭ·aĵ⭑·ojn, mal·help⭑·ojn, mal·agrabl⭑·aĵ·ojn:
          la⭑ frat⭑·in·oj ĉikan⭑·is ŝi·n ĉia·mani¹·er·e, mok⭑·is kaj⭑ ŝut⭑·is al⭑ ŝi la⭑
          piz⭑·ojn kaj⭑ lent⭑·ojn en⭑ la⭑ cindr⭑·on, kaj⭑ ŝi dev⭑·is sid⭑·i long⭑·e kaj⭑
          elekt⭑·i ili·n ; vi do⭑, Klar⭑·o, kon⭑·iĝ·as en⭑ la⭑ ĝarden⭑·o kun⭑ jun⭑·aj
          vir⭑·oj? kia·mani¹·er·e? ― silent⭑·u kaj⭑ ne⭑ ĉikan⭑·u la⭑ frat⭑·in·on! ;
          aŭtoritat⭑·ul·oj plur⁴+foj⭑·e ĉikan⭑·is simpati¹·ant·ojn de⭑ la⭑ Inter·naci⭑·a
          Lingv⭑·o ; kial⭑ vi star⭑·aĉ·as tie kiel⭑ sal⁽⁺⁾-idol⭑·o – ĉikan⭑·is la⭑ ĉef⭑·o ;
          ĉu⭑ foj⭑·e vi vid⭑·is, ke⭑ iu ĉikan⭑·as kontraŭ⭑ ni ? {ĉagren⭑·i} ,
          {diskriminaci⁹·i} , {incit⭑·i^1} , {turment⭑·i}

   2.
          Tro⭑ subtil¹·e {kritik⭑·aĉ·i} , pedant¹·e {disput⭑·ad·i} : en⭑ ali⭑·a okaz⭑·o
          krom⭑ la⭑ nun⭑·a, mi rifuz⭑·us ir⭑·i, […] sed⭑ nun·temp⭑·e, mi ne⭑ ĉikan⭑·os
          pri⭑ la⭑ lok⭑·o, mi⭑·a sol⭑·a dezir⭑·o est⭑·as for·las⭑·i tiu·n ĉi⭑ mal·ben⭑·it·an
          dom⭑·on ; la⭑ rus⭑·aj nom⭑·oj don⭑·as plu⭑·an spic⭑·on kiu mank⭑·as
          (ne·evit⭑·ebl·e?) en⭑ traduk⭑·o, ― mi esper⭑·as, ke⭑ mi ne⭑ ĉikan⭑·as ; ni
          tiam⭑ ne⭑ admon⭑·is kaj⭑ avert⭑·is por⭑ ĉikan⭑·i la⭑ uson⁹·an reg⭑·ist·ar·on, sed⭑
          ĉar⭑ ni tim⭑·is, ke⭑ la⭑ dum⭑ jar⭑-dek⭑·oj sufer⭑·int·a irak⁸·a popol⭑·o per⭑ tia
          milit⭑·o dev⭑·os el·ten⭑·i pli⭑·ajn, ali⭑·ajn sufer⭑·ojn . dis·fend⭑·i {har⭑·ojn}
          , {har⭑-fend⭑·i}

ĉikan⭑·em·a

          Hav⭑·ant·a inklin⭑·on por⭑ ĉikan⭑·i: mal·nobl⭑·a, ĉikan⭑·em·a, sen·princip⭑·a,
          pug⁽⁺⁾·o-lek⭑·em·a kanajl⭑·o ; adiaŭ⭑·int·e partner⁽⁺⁾·on kverel⁴·em·an kaj⭑
          ĉikan⭑·em·an ; mal⭑·e, kun⭑ la⭑ instru⭑·ist·in·o ili est⭑·as […] ĉikan⭑·em·aj
          kaj⭑ avar⭑·aj . {kverel⁴·em·a} , {pedant¹·a^1} , {trud⭑·iĝ·em·a^1}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/31 13:37:04 ]
     __________________________________________________________________