ĉio

ĉio

          Kolektiv³·a pronom⭑·o, uz⭑·at·a nur⭑ pri⭑ aĵ⭑·oj, kaj⭑ montr⭑·ant·a, ke⭑ oni
          konsider⭑·as la⭑ tut⭑·on de⭑ la⭑ koncern⭑·at·aj afer⭑·oj: ŝi⭑·a frat⭑·in·o en⭑ ĉio
          est⭑·as kulp⭑·a ; ne⭑ ĉio bril⭑·ant·a est⭑·as diamant⭑·o ; al⭑ ĉio oni pov⭑·as
          al·kutim⭑·iĝ·i ; ĉio, kio serv⭑·as al⭑ la⭑ frat⭑·ig·ad·o de⭑ la⭑ gent⭑·oj,
          aparten⭑·as al⭑ la⭑ verd⭑·a standard⭑·o; li am⭑·as si⭑·an mon⭑·on pli⭑ ol⭑ ĉio·n
          en⭑ la⭑ mond⭑·o; mi far⭑·is ĉio·n, kio·n mi dev⭑·is far⭑·i ; ĉiopova;
          ĉiopardona ; ĉio⭑·n~sci⭑·ad·o ; ĉionpova.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/10/31 13:37:04 ]
     __________________________________________________________________