ĉiu

ĉiu, ĉiu·j

   1.
          Ne·difin⭑·a kolektiv³·a {pronom⭑·o} signif⭑·ant·a: escept⭑·ant·e neniu·n kaj⭑
          sen·disting⭑·e: ĉiu am⭑·as ordinar⭑·e person⭑·on, kiu est⭑·as simil⭑·a al⭑ li
          ; ni ĉiu·j kun·ven⭑·is, por⭑ pri·parol⭑·i tre⭑ grav⭑·an afer⭑·on . sol⭑·a si·n
          ĵet⭑·i kontraŭ⭑ ĉiu·j ; ĉu⭑ vi parol⭑·as ĉi⭑ tiu·n parabol²·on por⭑ ni, aŭ⭑
          ankaŭ⭑ por⭑ ĉiu·j ? tiu·n bild¹·on la⭑ knab⭑·o rigard⭑·is pli⭑ long⭑·e ol⭑ ĉiu·n
          ali⭑·an ; reciprok⭑·e si·n kompren⭑·as ĉiu, kiu nur⭑ dezir⭑·as ni·n
          kompren⭑·i ; mi vol⭑·as rakont⭑·i al⭑ vi histori⭑·on, kiu en·ten⭑·as ĉiu·jn ;
          ankoraŭ⭑ neniu plaĉ⭑·is al⭑ ĉiu .

   2.
          Ne·difin⭑·a kolektiv³·a {adjektiv⭑·o} sam⭑+signif⭑·a: li laŭt⭑·e leg⭑·is ĉiu·jn
          vort⭑·ojn de⭑ la⭑ instru⭑·o ; rakont⭑·u ĉio·n detal⭑·e: mi vol⭑·as kon⭑·i ĉiu·jn
          far⭑·iĝ·ojn eĉ⭑ la⭑ plej⭑ et⭑·ajn ; ĉiu·j an⭑·oj de⭑ la⭑ famili⭑·o ; ĉiu+okaz⭑·e
          (= en⭑ ĉiu·j okaz⭑·oj); ĉiu vulp⭑·o si⭑·an vost⭑·on laŭd⭑·as ; ĉiu·j
          en·ter⭑·ig·it·oj est⭑·as plen⭑·aj de⭑ merit⭑·oj .

   3.
          Ne·difin⭑·a dis·divid⭑·a aŭ⭑ apart⭑·ig·a pronom⭑·o, signif⭑·ant·a sen·escept⭑·an
          dis·part⭑·ig·on kaj⭑ montr⭑·ant·a, ke⭑ la⭑ person⭑·o aŭ⭑ afer⭑·o pri⭑ kiu tem⭑·as,
          est⭑·as konsider⭑·at·a individu¹·e, apart⭑·e de⭑ la⭑ kolektiv³·o al⭑ kiu ĝi
          aparten⭑·as: ĉiu·j for·kur⭑·is, ĉiu al⭑ si⭑·a tend⭑·o ; mi ne⭑ nom⭑·os ĉiu·n el⭑
          ili apart⭑·e ; ĉiu el⭑ ili hav⭑·as si⭑·an lig⭑·aĵ·on da⭑ mon⭑·o en⭑ si⭑·a sak⭑·o ;
          ĉiu hav⭑·as si⭑·an propr⭑·an gust⭑·on ; ĉiu por⭑ si, por⭑ ĉiu·j Di⭑·' ; ĉiu
          kre⭑·as si⭑·an fort⭑·on, ĉiu forĝ⭑·as si⭑·an sort⭑·on .

   4.
          Ne·difin⭑·a dis·divid⭑·a aŭ⭑ apart⭑·ig·a adjektiv⭑·o sam⭑+signif⭑·a: al⭑ ĉiu el⭑
          la⭑ infan⭑·oj mi don⭑·is po⭑ tri⭑ pom⭑·oj ; ĉiu+tag⭑·e (= en⭑ ĉiu tag⭑·o) ; ni
          dev⭑·as taks⭑·i ĉiu·n hom⭑·on […] laŭ⭑ li⭑·aj labor⭑·oj ; ĉiu lingv⭑·o natur⭑·a
          est⭑·as fond⭑·it·a ne⭑ sur⭑ la⭑ logik¹·o, sed⭑ sur⭑ la⭑ blind⭑·a oni tiel⭑
          parol⭑·as aŭ⭑ oni tiel⭑ ne⭑ parol⭑·as ; por⭑ ĉiu far⭑·o est⭑·as hor⭑·o ; ĉiu
          medal⭑·o du⭑ flank⭑·ojn posed⭑·as .

          Rim.: Kiam⭑ la⭑ pronom⭑·o _ĉiu_ ne⭑ anstataŭ⭑·as antaŭ⭑·an difin⭑·it·an
          substantiv⭑·on, ĝi hav⭑·as ne·difin⭑·it·an senc⭑·on, kaj⭑ reprezent⭑·as nur⭑
          person⭑·ojn: ĉiu(j) dir⭑·as ke⭑...; ĉiu hav⭑·as si⭑·an propr⭑·an gust⭑·on ;
          ĉiu est⭑·is jun⭑·ul·o, ĉiu est⭑·is pek⭑·ul·o . Tiu ĉi⭑ rimark⭑·o valor⭑·as
          ankaŭ⭑ por⭑ _iu_, _neniu_, _tiu_.

preskaŭ⭑ ĉiu·j

          (p.p. term⁽⁺⁾·oj de⭑ {vic⭑·o} ) Krom⭑ fini⁽⁺⁾·a nombr⭑·o da⭑ ili: {polinom⁽⁺⁾·o}
          est⭑·as vic⭑·o, kies⭑ preskaŭ⭑ ĉiu·j term⁽⁺⁾·oj est⭑·as nul⭑·aj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.110 2023/10/31 13:37:04 ]
     __________________________________________________________________