dekadenc³·/·o

dekadenc³·i

   (ntr)

          Ek·ruin⭑·iĝ·i, {mal·fort⭑·iĝ·i} , {mal·prosper⭑·i} : post⭑ la⭑ konker⁴·o far⭑·e
          de⭑ la⭑ krist⭑·an·aj trup¹·oj la⭑ urb⭑·o iom⭑ dekadenc³·is, kvankam⭑ ĝi plu⭑
          est⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑ grav⭑·aj andaluz⁽⁺⁾·aj centr⭑·oj ; novel¹·oj precip⭑·e
          en⭑ la⭑ dekadenc³·em·a mond⭑·o de⭑ la⭑ romi⁽⁺⁾·an·oj ; pro⭑ la⭑ kron⭑+virus⁹·a
          epidemi¹·o dekadenc³·is la⭑ mond⭑·a ekonomi¹·o . {de·fal⭑·i} , {gangren¹·i} ,
          {putr⭑·i^2}

   Rim.: Dekadenc³·i kaj⭑ {degener⭑·i} senc⭑·e proksim⭑·as. Dekadenc³·i aplik³·iĝ·as pli⭑
   oft⭑·e al⭑ kultur¹·aj afer⭑·oj, degener⭑·i al⭑ biologi¹·aj afer⭑·oj.

dekadenc³·o

          Stat⭑·o de⭑ io dekadenc³·ant·a: li⭑·a verk⭑·o, kvankam⭑ ĝi posed⭑·as bon⭑·ajn
          kvalit¹·ojn kaj⭑ est⭑·as tre⭑ mult⭑·e cit⭑·at·a ĝis⭑ ni⭑·aj tag⭑·oj, aparten⭑·as
          jam⭑ al⭑ la⭑ period¹·o de⭑ dekadenc³·o ; la⭑ kultur¹·o est⭑·as ne·diskut¹-ebl⭑·e
          unu⭑ el⭑ la⭑ grand⭑·aj stimul²·il·oj de⭑ la⭑ viv⭑·o, for·las⭑·i ĝi·n
          karakteriz¹·as dekadenc³·on kaj⭑ ĉiam⭑ signal⭑·as mal·venk⭑·on de⭑ liber⭑·ec·o
          ; Ĉirkaŭ⭑ ni nur⭑ dekadenc³·o ⫽ Aŭ⭑ almenaŭ⭑ pek⭑·a danc⭑·o ! {degener⭑·o} ,
          {kaduk⭑·ec·o} , {krepusk⭑·o}

dekadenc³·ig·i

   (tr)

          Kaŭz⭑·i dekadenc³·on de⭑: alkohol¹·o dekadenc³·ig·as popol⭑·ojn.

dekadenc³·ism·o

          Art⭑·a stil⭑·o ŝat⭑·ant·a bild¹·ojn de⭑ dekadenc³·o, afekt⭑·ojn de⭑ ekstrem⭑·aj
          delikat⭑·ec·o, sen·tem⭑·o kaj⭑ volupt⭑·em·o; inter·ali⭑·e tia+spec⭑·a eŭrop⭑·a
          stil⭑·o el⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ la⭑ 19a jar⭑-cent⭑·o: se⭑ vi nur⭑ montr⭑·iĝ·os en⭑
          blank⭑·a komplet²·o, kun⭑ ruĝ⭑·a kravat⭑·o kaj⭑ du⭑ gardeni¹·oj en·man⭑·e, mi ja⭑
          ne⭑ postul⭑·os de⭑ vi ajn⭑·an klar⭑·ig·on. Mi·n ĉarm⭑·as dekadenc³·ism·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/11/23 12:45:50 ]
     __________________________________________________________________