delir⭑·/·i

delir⭑·i

   (ntr)

   1.
          Est⭑·i en⭑ stat⭑·o de⭑ ne·daŭr⭑·a spirit⭑·a mal·ord⭑·o kaŭz⭑·it·a de⭑ febr⭑·o
          mal·san⭑·o, aŭ⭑ ebri¹·ec·o, kaj⭑ karakteriz¹·at·a per⭑ halucinaci⁽⁺⁾·aj imag⭑·oj
          kaj⭑ mal·konsekvenc⭑·aj sen·konsci⭑·aj parol⭑·oj: oni dev⭑·is mi·n port⭑·i el⭑
          la⭑ vetur⭑·il·o en⭑ la⭑ kastel⭑·on kaj⭑ en·lit⭑·ig·i; tie mi pas⭑·ig·is […]
          sen·konsci⭑·e kelk⭑·ajn hor⭑·ojn, jen⭑ dorm⭑·ant·e, jen⭑ delir⭑·ant·e .

   2.
          El·montr⭑·i pasi⭑·an entuziasm⭑·on kaj⭑ sen·brid⭑·an ĝoj⭑·on: eĉ⭑ monstr⭑·on
          admir⭑·as, kiu am⭑·e delir⭑·as .

   3.
          El·dir⭑·i mal·facil⭑·e ne·kred⭑·ebl·ajn, kompren⭑·ebl·ajn parol⭑·ojn, fleg⭑·i
          ne·saĝ⭑·ajn pens⭑·ojn, kvazaŭ⭑ inspir⭑·it·e de⭑ psik⁽⁺⁾·a mal·san⭑·o: vi cert⭑·e
          delir⭑·as ! [dir⭑·ant·e, ke⭑ vi murd⁴·is la⭑ av⭑·in·on] .

delir⭑·o

          Stat⭑·o de⭑ tiu, kiu delir⭑·as: ŝi re·viv⭑·iĝ·is, sed⭑ ŝi kuŝ⭑·is en⭑ delir⭑·o,
          ŝi tut⭑·e ne⭑ sci⭑·is, kio kun⭑ ŝi far⭑·iĝ·is aŭ⭑ kie ŝi trov⭑·iĝ·as .

delir⭑·aĵ·o

          Sen·ord⭑·aj, sen·sekv⭑·aj, mal·saĝ⭑·aj kaj⭑ du⭑·on-frenez⭑·aj parol⭑·oj, simil⭑·aj
          al⭑ tiu·j de⭑ iu, kiu delir⭑·as pro⭑ febr⭑·o: tiu artikol⭑·o est⭑·as nur⭑
          delir⭑·aĵ·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2024/01/01 22:29:29 ]
     __________________________________________________________________