des⭑

des⭑

   1.
          Adverb⭑·o uz⭑·at·a antaŭ⭑ _pli⭑_ kaj⭑ _mal·pli⭑_ respond⭑·e al⭑ {ju⭑} por⭑
          montr⭑·i ke⭑ io vari³·as paralel⭑·e kaj⭑ de·pend⭑·e de⭑ ali⭑·o: ju⭑ pli⭑ baldaŭ⭑,
          des⭑ pli⭑ bon⭑·e ; ju⭑ pli⭑ da⭑ objekt⭑·oj de⭑ am⭑·o hom⭑·o hav⭑·as, mi⭑·a kuz⭑·in·o,
          des⭑ pli⭑ li am⭑·as ; ju⭑ pli⭑ da⭑ malic⭑·o est⭑·is en⭑ li⭑·aj vort⭑·oj, des⭑ pli⭑
          bon⭑+kor⭑·e rid⭑·is li⭑·a feliĉ⭑·ig·it·a patr⭑·o ; ju⭑ pli⭑ da⭑ aĉet⭑·ant·oj, des⭑
          pli⭑ alt⭑·a la⭑ prez⭑·o ; ju⭑ pli⭑ oni posed⭑·as, des⭑ pli⭑ oni avid⭑·as .

   2.
          Adverb⭑·o, kiu esprim⭑·as pli⭑·ig·on kompar⭑·e kun⭑ antaŭ⭑·e menci³·it·a fakt¹·o:
          kis⭑·o ne⭑ est⭑·as ja⭑ pek⭑·o, des⭑ pli⭑, se⭑ oni si·n reciprok⭑·e efektiv⭑·e
          am⭑·as ; neniu iam⭑ gust⭑·um·is tia·n sup⭑·on, des⭑ pli⭑ neniu io·n sci⭑·is
          pri⭑ la⭑ manier⭑·o de⭑ ĝi⭑·a pret⭑·ig·ad·o ; li uz⭑·is la⭑ plej⭑ fort⭑·ajn
          incens²·ojn, kiu·j […] eĉ⭑ al⭑ anĝel⭑·o far⭑·us kapt⭑-urn⭑·on, des⭑ pli⭑ al⭑
          simpl⭑·a poet¹·o ; ili ek·am⭑·is la⭑ silent⭑·em·an sub·majstr⭑·on, kiu
          mal·mult⭑·e parol⭑·is, sed⭑ des⭑ pli⭑ mult⭑·e labor⭑·is ; la⭑ ŝancel⭑·iĝ·ant·a
          marĉ⭑·a ter⭑·o […] ne⭑ pov⭑·as port⭑·i eĉ⭑ mi·n, des⭑ mal·pli⭑ ŝi·n ; li
          sent⭑·is, ke⭑ ŝi konvulsi⭑·e ek·trem⭑·as, kaj⭑ li ten⭑·is ŝi·n des⭑ pli⭑ fort⭑·e
          . {ankoraŭ⭑^3} , {tiom⭑^2}

          Rim.: Oni uz⭑·as tiu·n stil⭑·an rimed⭑·on apart⭑·e, por⭑ prezent⭑·i okaz⭑·on
          kiel⭑ pli⭑ escept⭑·an kompar⭑·e kun⭑ rilat⭑·a okaz⭑·o simil⭑·e escept⭑·a. Tiu
          oft⭑·e emfaz³·iĝ·as per⭑ „ {ja⭑} “ aŭ⭑ „ {eĉ⭑} “.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/08/31 10:43:59 ]
     __________________________________________________________________