desper⁽⁺⁾·/·a

desper⁽⁺⁾·a

   1.
          {Sen·esper⭑·a} : Eg⭑~eon⁽⁺⁾·o tamen⭑ trov⭑·os solv⭑·on al⭑ si⭑·a desper⁽⁺⁾·a situaci⭑·o
          ; desper⁽⁺⁾·a kant⭑·o ; ebl⭑·e la⭑ plej⭑ desper⁽⁺⁾·a kaj⭑ elegant¹·a esperant⭑·a
          poezi¹·o, de⭑ poet¹·o, proklam⭑·int·a epikur⁽⁺⁾·an ĝoj⭑·on kaj⭑ fin⭑·int·a la⭑
          viv⭑·on stoik²·e, laŭ⭑ la⭑ propr⭑·a decid⭑·o ; lev⭑·iĝ·is kri⭑·ad·o kaj⭑
          insult⭑·ad·o, desper⁽⁺⁾·a ĝem⭑·ad·o, sed⭑ ĉio ĉi⭑ help⭑·is neniel⭑ .

   2.
          Perd⭑·int·a ĉia·n esper⭑·on kaj⭑ tial⭑ sen·brid⭑·a, ekscit⭑·eg·iĝ·int·a, pret⭑·a
          far⭑·i ĉio·n ajn⭑ spit⭑·e al⭑ la⭑ danĝer⭑·oj kaj⭑ konsekvenc⭑·oj: Le⁽⁺⁾-vi⭑·o iĝ⭑·is
          desper⁽⁺⁾·a kaj⭑ furioz⭑·a ; la⭑ roman¹·o „Desper⁽⁺⁾·aj rimed⭑·oj“.

desper⁽⁺⁾·ul·o

          Person⭑·o, kiu pro⭑ desper⁽⁺⁾·o pret⭑·as uz⭑·i ajn⭑·an ekstrem⭑·an kaj⭑
          sen·skrupul²·an rimed⭑·on por⭑ el·turn⭑·iĝ·i aŭ⭑ ating⭑·i si⭑·an cel⭑·on: oni ne⭑
          dev⭑·as est⭑·i parti⭑·an·o de⭑ bandit²·oj kaj⭑ de⭑ idiot¹·oj aŭ⭑ de⭑ fanatik²·aj
          desper⁽⁺⁾·ul·oj bomb²·o-ĵet⭑·ant·aj por⭑ pov⭑·i batal⭑·i por⭑ la⭑ hom⭑·ar·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.9 2023/11/04 13:16:27 ]
     __________________________________________________________________