detektiv⁹·/·o

detektiv⁹·o

   1.
          {Polic⭑·a} esplor⭑·ist·o, kies⭑ task¹·o est⭑·as el·trov⭑·i la⭑ fakt¹·ojn pri⭑
          krim⭑·oj: Kant kov⭑·is sen·lim⭑·an admir⭑·on por⭑ la⭑ prototip²·o de⭑ si⭑·aj
          angl⭑·aj koleg⭑·oj de⭑ Scotland Yard, tiu·j polic⭑·aj detektiv⁹·oj [...]
          sen⭑ iom⭑·a ekscit⭑·iĝ·o, kun⭑ la⭑ man⭑·oj graci⭑+manier⭑·e en⭑ la⭑ poŝ⭑·oj de⭑ la⭑
          pluv⭑-mantel⭑·o .

   2.
          Privat⭑·a esplor⭑·ist·o, kiu prov⭑·as el·trov⭑·i la⭑ fakt¹·ojn pri⭑ krim⭑·oj aŭ⭑
          ali⭑·aj afer⭑·oj, ekz. komisi⭑·e de⭑ privat⭑·ul·o: Baniko fort⭑·e dub⭑·as pri⭑
          la⭑ fidel⭑·ec·o de⭑ si⭑·a edz⭑·in·o [kaj⭑] ĉar⭑ li dev⭑·as for·vojaĝ⭑·i, li
          komisi⭑·as al⭑ detektiv⁹·o kontrol⭑·ad·on de⭑ s-ino Baniko ; la⭑ verk⭑·int·o
          est⭑·as iu amator⁸·a detektiv⁹·o, kiu intervju³·is ar⭑·on da⭑ hom⭑·oj, ne⭑
          bon⭑·e sci⭑-pov⭑·ant·e la⭑ franc⭑·an .

   3.
          An⭑·o de⭑ sekret⭑·a polic⭑·o, eĉ⭑ privat⭑·a; kaŝ⭑-polic⭑·an·o: sekret⭑·aj
          detektiv⁹·oj observ⭑·ad·as ili·n, por⭑ raport⭑·i al⭑ la⭑ reĝ⭑·o ĉiu·n sign⭑·et·on
          de⭑ intrig⭑·oj ĉe⭑ la⭑ kort⭑·eg·oj de⭑ Hind⁽⁺⁾·aj princ⭑·oj kontraŭ⭑ la⭑ Babel⁽⁺⁾·a
          regn⭑·o .

          Rim.: La⭑ difin⭑·o, kiu·n oni re·trov⭑·as sen·ŝanĝ⭑·e en⭑ PIV1, ne⭑ tro⭑
          help⭑·as kompren⭑·i la⭑ intenc⭑·on. La⭑ sam⭑·o dir⭑·ebl·as pri⭑ la⭑ sinonim¹·o
          „kaŝ⭑-polic⭑·an·o“, mal·oft⭑·e uz⭑·at·a kaj⭑ kun⭑ mal·sam⭑·aj signif⭑·oj: polic⭑·an·o
          en⭑ civil¹·aj vest⭑·oj, detektiv⁹·o ^2, an⭑·o de⭑ sekret⭑·a polic⭑·o...

detektiv⁹·i

   (x)

          Ag⭑·i kiel⭑ aŭ⭑ simil⭑·e al⭑ detektiv⁹·o, {enket¹·ad·i} , {esplor⭑·ad·i} ,
          {spur⁸·i} : mi hont⭑·as, ke⭑ tiel⭑ mal·mult⭑·e mi kon⭑·as li⭑·an viv⭑·o-voj⭑·on;
          sed⭑ mi ne⭑ em⭑·as detektiv⁹·i ĝi·n .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/04 13:16:27 ]
     __________________________________________________________________