vidu ankaŭ la klarigojn
dev·/·i

dev·i

   (tr)

   1.
          Ne pov·i ne far·i io·n pro ia materi¹·a neces·ec·o, praktik·a bezon·o,
          moral¹·a leĝ·o  fremd·a sin⁸-trud·ant·a vol·o: lern·o-libr·on oni dev·as ne
          tra·leg·i sed tra·lern·i ; ĉiu viv·ant·o dev·as mort·i; li dev·is obe·i ;
          la delikat·aj apart·e kaj la mal·delikat·aj apart·e, bon+ord·e, kiel
          dev·as est·i ; mi dev·as posed·i ankaŭ tiu·n neŭtral²·e-hom·an lingv·on,
          kiu·n mi·aj sam+temp·ul·oj uz·as por rilat·oj inter·gent·aj ; kiu vol·as
          mensog·i, dev·as bon·e memor·i la [...] nokt·on li dev·is tra·dorm·i sur
          fojn-amas·o mez·e de sen·bar·a kamp·o, ali·an lit·on li ne hav·is ; mi
          dev·as send·i tiu·n leter·on antaŭ morgaŭ; pri gust·oj oni disput·i ne
          dev·as ; oni ne dev·as hav·i tro mult·e da konfid·o al si mem ;
          nenia·n trink·aĵ·on el vin-ber·oj li dev·as trink·i (est·as
          mal·permes·it·e, ke li trink·u); tial ni neniam dev·as parol·i (est·as
          mal·permes·it·e, ke ni parol·u) en ni·aj kongres·oj pri afer·oj
          special·e politik¹·aj ; mi ne dev·as mal·atent·i tio·n ; se ni ne
          trov·as pli bon·an esprim·on, tio ne dev·as ni·n ĉagren·i ; ili ne
          dev·is las·i rimark·i, ke ili nenio·n vid·as ; ĉu tiu ĉi ide·o est·as
          aktiv·a  pasiv¹·a, tio·n ĉi la sufiks·o „  “ tut·e ne dev·as
          montr·i al ni ; mi vojaĝ·as kun sekret·a komisi·o, pri kiu vi ne
          dev·as mi·n demand·i ; pri tio oni ne dev·as silent·i, kaj mi far·os,
          kio·n mi pov·os, ke la histori·o ven·u en la gazet·on ; ni ne dev·as
          mal·ĝoj·i, se ni·a labor·ad·o est·as ia+foj·e tre mal·facil·a kaj sen·dank·a
          . {bezon·i} , {nepr·e} , {ŝuld·i}

   2.
          Kelk+foj·e ĝi montr·as la cert·ec·on   nur la probabl³·ec·on; cert·e
          ...i, probabl³·e ...i, supoz·ebl·e ...i: kiel rav·it·a vi dev·as est·i!
          (vi supoz·ebl·e est·as) […] sen·dub·e […] vi dev·us nun est·i la plej
          feliĉ·a el ĉiu·j vir·oj ; oni dev·us est·i frenez·a por akcept·i tio·n ;
          ili tiel frenez·e kri·eg·as, ke oni dev·as est·i surd·a, se oni ne
          aŭd·as ; se ĝi ne far·iĝ·os nun, ĝi dev·as jam iam far·iĝ·i en
          est·ont·ec·o ; tiu·j argument·oj dev·is ŝajn·i al tiu·j hom·oj tiel sam·e
          infan·aj kiel al ni nun ŝajn·as ili·aj tiam·aj kontraŭ·parol·oj ;
          prezent·u al vi, kiel tiu·j arb·oj dev·is bril·i en la sun·a lum·o .

   3.
          (postne“) Ne neces·as, ne bezon·as: ĉe mi·a brit⁹·a klav·ar·o la
          punkt·o-kom·o est·as sub mi·a dekstr·a et~fingr·o, do mi ne dev·as mov·i
          la man·on .

          Rim.: Tia·n uz·on dene dev·asoni trov·as precip·e ĉe parol·ant·oj
          de ĝerman⁽⁺⁾·aj lingv·oj pro influ·o de la propr·a lingv·o. Kelk·aj 
          disting·asdev·as ne...“ (ne est·as permes·it·e) dene dev·as...“
          (ne est·as dev·ig·a). Tia uz·o tre ver+ŝajn·e est·os mis·kompren·at·a kaj
          do est·as evit·ind·a. Prefer·e dir·une bezon·asne est·as
          dev·ig·at·apor klar·e esprim·i la ide·on de mank·ant·a dev·ig·o. Ebl·a
          kvankam ne kutim·a est·us ankaŭ dir·imal·dev·as“.

dev·a

          {Ne·evit·ebl·a} , {neces·a} : mi hav·as grav·an dev·an renkont·on hodiaŭ
          vesper·e kun la patr·o de unu el mi·aj lern·ant·oj ; en Belgi⁽⁺⁾·o la
          part·o-pren·o en balot²·ad·o est·as dev·a ; ankaŭ ali·aj land·oj en Eŭrop·o
          uz·os tia·jn ident¹·ec-kart·ojn, kiu·j ek~de oktobr⁽⁺⁾·o far·iĝ·os dev·aj por
          civit³·an·oj de Eŭrop·a Uni⁹·o . {dev·ig·a} , {-end}

dev·o

          Far·ot·aĵ·o neces·a pro leĝ·o, moral¹·o  konven·o: ĉiu plen·um·as si·an
          dev·on ; ili hav·is la dev·on gard·i ; ŝi puŝ·is la fidel·ec·on al
          ĵur·o, al dev·o, al am·o ; plen·um·ad·o de la patr·in·a dev·o ; nenia
          dev·o est·as por mi tiel sankt·a, ke mi ne est·us pret·a ĝi·n romp·i ;
          mi est·as pret·a serv·i tuj, mi·a dev·o est·as help·i la tra·vetur·ant·ojn
          ; mi est·int·us inter la Turk·oj mal·bon·a edz·o en la hor·o, kiam la
          publik·a kri·ad·o ili·n vok·as plen·um·i si·ajn edz·o-dev·ojn .
          {disciplin²·o} , {jug·o} , {ofic·o} , {regul·o} , {task¹·o}

dev·ig·a

          Postulat⁽⁺⁾·a de la leĝ·oj, moral¹·o  konven·ec·o: tio ĉi tut·e ne est·as
          dev·ig·a regul·o ; ĉio, kio trov·iĝ·as en tiu ĉi libr·o, dev·as est·i
          rigard·at·a kiel dev·ig·a por ĉiu·j ; la esperant·ism·o en·hav·as ankoraŭ
          ide·on intern·an, kiu ne est·as dev·ig·a por ĉiu·j ; la sol·a unu foj·on
          por ĉiam dev·ig·a por ĉiu·j esperant·ist·oj […] est·as la verk·et·oFundament·o de Esperant·o“ ; ŝi·a edz·o ebl·e skrib·as pri la
          poezi¹·ec·o, kiu est·as dev·ig·a por vir·in·o, kaj ŝi ir·as en la
          kuir·ej·on !

   Rim.: Foj+foj·e oni ne klar·e disting·as, seddev·ig·aest·as io, kio
   deklar¹·as la ne·evit·ebl·on (ekz-e la stud¹-ord·o) dumdev·aest·as tio, kio·n
   oni ne pov·as evit·i (ekz-e la ekzamen·o).

dev·ig·i

   (tr)

          Far·i, ke iu dev·u: ŝi dev·ig·is ŝi·n manĝ·i en la kuir·ej·o ; ni li·n
          dev·ig·os re·don·i al ĝi·a ver·a posed·ant·o la en·hav·on de l’ paper·uj·et·o
          ; per eksperiment¹·oj oni dev·ig·is la natur·on, ke ĝi montr·u si·ajn
          lim·ojn ; mi dev·iĝ·is (mi ·is dev·ig·at·a) skrib·i al vi, por
          kuraĝ·ig·i vi·n batal·i por la kred·o ; li far·is el ili […] tri mil
          ses×cent kontrol·ist·ojn, por dev·ig·ad·i la popol·on labor·i ; demand·o
          ne kost·as, demand·o ne dev·ig·as; ekzamen·i ne dev·ig·as pren·i .
          {ced·ig·i} , {sub·ig·i} , {trud·i}

dev·ig·o

          Neces·o  trud·o far·i io·n: la intern·a ide·o de Esperant·o […] hav·as
          absolut·e nenia·n dev·ig·on por ĉiu esperant·ist·o apart·a ; sub la
          dev·ig·o de ia kobold·a petol·em·o li komenc·is filtr·ad·i inter si·aj
          fingr·oj la delikat·an sabl·on ; ili est·as send·it·aj al lern·ej·oj por
          est·i eduk·it·aj, sed tie oni apenaŭ uz·as dev·ig·on .

ne·dev·ig·a

          Laŭ·vol·a, kiu ne trud·iĝ·as, kiu·n oni ne nepr·e far·u, {liber+vol·a} :
          por [...] sav·i mi·an post·e·ul·ar·on kontraŭ [...] re·fal·o en
          gent·e-religi·an ŝovinism¹·on, mi dev·as al·iĝ·i al tiu liber+kred·a
          komun·um·o [...] kaj akcept·i [...] ĝi·ajn komun·um·ajn aranĝ·ojn,
          ĝi·ajn ne·dev·ig·ajn neŭtral²·e-hom·ajn fest·ojn kaj mor·ojn ; ne·dev·ig·a
          Esperant·o-instru·ad·o en eston⁸·aj lern·ej·oj .

sin⁸+dev·ig·o

   1.
          Al·trud·o al si mem de iom·a moder·ec·o en dezir·oj  bezon·oj, mem
          {disciplin²·o} : la sin⁸+dev·ig·o est·as la komenc·o de la ĝentil·ec·o kaj
           de la moral¹·o; dir·ant·e tio·n, ŝi konstant·e rid·is, sed ŝi·a rid·o
          ĉi tiu·n foj·on jam hav·is la ne·agrabl·an son·on de ia sin⁸+dev·ig·o .
          {brid·i}

   2.
          Don⁽⁺⁾·i regul·ojn, princip·ojn al si mem: per si·a sin⁸+dev·ig·o al
          plur⁴+lingv·ec·o la Eŭrop·a Komision⁴·o sub·ten·as divers·ec·on kaj ne
          unu+form·ec·on .

          Rim.: La Analiz¹·a Skol³·o prefer·as la vort·onmem·dev·ig·opor evit·i
          la en·vort·an akuzativ·on.

dev·ont·ig·i

   (tr)

          Lig·i per promes·o, ke tiu nepr·e far·os: dum la ŝuld·ant·o silent·e
          dev·ont·ig·as si·n al dank·em·o, sam·e ankaŭ la bon~far·ant·o dev·ont·ig·as
          si·n al konserv·ad·o […] de tiu sam·a bon~vol·o ; [li tim·is] dev·ont·ig·i
          si·n sen sci·o al pag·ad·o de grand·aj sum·oj .

el·dev·ig·i

   (tr)

          Akir·i de iu per trud·o: el·dev·ig·i de iu konsent·on; se el iu mi
          mal·just·e el·dev·ig·is io·n, mi re·don·as kvar·obl·on ; [ili] pret·ig·u
          vi·an de long·e promes·it·an help-mon·on, por ke tio est·u pret·a, kiel
          volont·e don·it·a, kaj ne kiel el·dev·ig·it·a .

trud+dev·ig·i

   (tr)

          Per·fort·e dev·ig·i iu·n far·i io·n: jen tiel·e tre agrabl·aj ĝu·oj
          trans·form·iĝ·is por mi post·e en kost·ajn trud+dev·ig·ojn .

   [artikol-versi⁹·o: 1.134 2023/11/04 13:16:27 ]
     __________________________________________________________________