dezert⭑·/·o

dezert⭑·o

          {Region⭑·o} kun⭑ mal·favor⭑·a klimat⭑·o kaj⭑ do⭑ tre⭑ mal·mult⭑·e da⭑
          veget⭑·aĵ·oj, tre⭑ sek⭑·a: [Di⭑·o] tra·konduk⭑·is vi·n tra⭑ la⭑ grand⭑·a kaj⭑
          terur⭑·a dezert⭑·o, kie est⭑·is serpent⭑·oj, aspid⭑·oj kaj⭑ skorpi⭑·oj kaj⭑
          sek⭑·aj lok⭑·oj sen·akv⭑·aj ; ili perd⭑·is la⭑ voj⭑·on […] la⭑ dezert⭑·o ili·n
          ŝlos⭑·is ; post⭑ long⭑·a vag⭑·ad·o en⭑ dezert⭑·o, mult⭑+fontan⭑·a {oaz¹·o} li·n
          akcept⭑·is ; dum⭑ generaci⭑·oj ili nomad²·is tra⭑ la⭑ step⭑·oj kaj⭑
          dezert⭑·oj, rajd⭑·e ; [tio] iom⭑ post⭑ iom⭑ detru⭑·is la⭑ mars⁽⁺⁾·an
          atmosfer¹·on kaj⭑ kaŭz⭑·is la⭑ ekstrem⭑·an klimat⭑·o-ŝanĝ⭑·iĝ·on de⭑ Mars⁽⁺⁾·o […]
          en⭑ rust⭑·iĝ·ant·an frost⭑·int·an dezert⭑·on ; voĉ⭑·o de⭑ profet⭑·o en⭑ dezert⭑·o
          (apenaŭ⭑ aŭd⭑·at·a) .

dezert⭑·a

   1.
          Rilat⭑·a al⭑, karakteriz¹·at·a de⭑ dezert⭑·o: loĝ⭑·i en⭑ land⭑·o dezert⭑·a ; kaj⭑
          maten⭑·e […] li lev⭑·iĝ·is, kaj⭑ for·ir⭑·is en⭑ dezert⭑·an lok⭑·on, kaj⭑ tie
          preĝ⭑·ad·is ; dezert⭑·a plat⭑·aĵ·o de⭑ Arizon⁽⁺⁾·o, Nevad⁽⁺⁾·o kaj⭑ Utah⁽⁺⁾·o, ;
          du⭑·on+dezert⭑·a region⭑·o .

   2.
          For·las⭑·it·a, {mal·plen⭑·a} , {sen·frukt⭑·a} : ili marŝ⭑·is en⭑ la⭑ aŭtun⭑·a,
          mal·varm⭑·a tag⭑·o sur⭑ la⭑ dezert⭑·a ŝose³·o ; vak¹·a kaj⭑ dezert⭑·a anim⭑·o .

dezert⭑·ig·i

   (tr)

          Ŝanĝ⭑·i en⭑ dezert⭑·an lok⭑·o, {detru⭑·i} , sen·viv⭑·ig·i, mal·fekund⁽⁺⁾·ig·i: ili
          ven⭑·ad·is […] simil⭑·e al⭑ akrid⭑·oj […] en⭑ la⭑ land⭑·on, por⭑ dezert⭑·ig·i
          ĝi·n ; kiel⭑ flam⭑·o brul⭑+dezert⭑·ig·as mont⭑·ojn ; land⭑·o […] dezert⭑·ig·it·a
          per⭑ fajr⭑·o kaj⭑ glav⭑·o ; la⭑ Du⭑·a Mond⭑-milit⭑·o dezert⭑·ig·is vast⭑·ajn
          surfac⁸·ojn de⭑ la⭑ ter⭑-glob⭑·o kaj⭑ rekt⭑·e aŭ⭑ mal·rekt⭑·e kaŭz⭑·is mizer⭑·on al⭑
          la⭑ tut⭑·a hom⭑·ar·o .

dezert⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i dezert⭑·o, sen·hom⭑·iĝ·i, sen·veget⭑·aĵ·iĝ·i, sen·viv⭑·iĝ·i: la⭑ ter⭑·o
          dezert⭑·iĝ·is pro⭑ tio, ke⭑ ne⭑ est⭑·is pluv⭑·o ; neniu bien⭑·ul·o pov⭑·is tie
          loĝ⭑·i en⭑ pac⭑·o kaj⭑ la⭑ bien⭑·o dezert⭑·iĝ·is ; la⭑ step⭑·o dezert⭑·iĝ·as, la⭑
          tajg⁽⁺⁾·o ŝrump⁶·as nord⭑·en .

dezert⭑·ul·o

          {Ermit⭑·o} : stel⭑·oj ĉe⭑ vort⭑·oj de⭑ mi, dezert⭑·ul·o, pli⭑ ĝoj⭑·e radi⭑·as,
          pli⭑ hel⭑·e lum⭑·ad·as ; kun⭑·e kun⭑ tri⭑ ali⭑·aj monaĥ⭑·oj, li re·tir⭑·iĝ·is kiel⭑
          dezert⭑·ul·o .

          Rim.: La⭑ signif⭑·o „ermit⭑·o“ ne⭑ ŝajn⭑·as tut⭑·e logik¹·a, ĉar⭑ unu⭑+flank⭑·e
          ermit⭑·oj loĝ⭑·as ne⭑ nur⭑ en⭑ dezert⭑·aj lok⭑·oj kaj⭑ ali⭑+flank⭑·e en⭑ dezert⭑·o
          loĝ⭑·as ankaŭ⭑ ali⭑·aj hom⭑·oj, ekz-e nomad²·oj, kiu·jn oni sam⭑·e pov⭑·us
          nom⭑·i dezert⭑·ul·oj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.106 2023/11/04 13:16:27 ]
     __________________________________________________________________