vidu ankaŭ la klarigojn
di·/·o

di·o

          Est·aĵ·o prezent·at·a kiel super·natur·a, ordinar·e sen·mort·a, pli
          potenc·a ol hom·oj: neniu sci·as tiom mult·e da histori·oj, kiel la
          di·o de dorm·o ; la Etern·ul·o est·os terur·a por ili, ĉar li
          eksterm·os ĉiu·jn di·ojn de la ter·o .

        a)
                Super·natur·a, etern·a, perfekt·a kaj ĉiopova est·ul·o, kre·int·o
                de la univers·o: kio·n Di·o kre·is en la ses·a tag·o? ; al Di·o
                plaĉ·u, sed sur diabl·on ne kraĉ·u ;  Di·o, se ĝi ekzist·us,
                ne pov·us ali·ig·i pas·int·aĵ·on ; di·o vol·u, ke... (mi tre
                dezir·as, ke...).

        b)
                Princip·o de ekzist·ad·o, unu·ec·o kaj kompren·ebl·ec·o de
                univers·o.

   Rim. 1: En la senc·oj ^1.a kaj ^1.b, di·o est·as komun·a nom·o indik³·ant·a
   nombr·ebl·an unik³·aĵ·on, kaj laŭ la ĝeneral¹·a regul·o dev·us akcept·i la
   difin·an artikol·on, simil·e alla hom·ar·o“, „la mond·oktp. Ĝust·e tiel
   est·as en la grek⁸·a:  (laŭ·vort·e: „kaj la vort·o est·is ĉe _la di·o_, kaj _di·o_ est·is la
   vort·o“; en la unu·a aper·o _la di·o_ est·as determin²·it·a difin·e kiel la
   kon·at·a unik³·aĵ·o; en la du·a, _di·o_ est·as predikativ⁽⁺⁾·o, kaj tial
   sen·artikol·a, laŭ si·a senc·o; la tradici¹·a traduk·o [Johan·o 1:1] tiu·n
   al·klas·ig·on mis·prezent·as kiel ident¹·ig·on). La okcident·aj lingv·oj
   trans·pren·is la vort·on el la sen·artikol·a Latin⁽⁺⁾·o, kaj hered·ig·is tiu·n
   mal·regul·aĵ·on al Esperant·o. Ankaŭ la arab⁸·a {Alah⁽⁺⁾·o} de·ven·as ella di·o“.
   Rim. 2: La pi·ul·oj skrib·as kun majuskl⁹·a D: _Di·o_ por la senc·o ^1.a kaj
   iu·j  opini·as tiu·n vort·on nom·o propr·a; tio est·as mal·ver·a en
   krist·an·ism·o, jud³·ism·o kaj islam⁽⁺⁾·o.  pli mal·ver·a tio est·as por la senc·o
   ^1.b (filozofi¹·a).
   Rim. 3: En la religi·oj mediterane⁸·aj (jud³·ism·o, krist·an·ism·o, islam⁽⁺⁾·o) Di·o
   est·as person·ec·a kaj li-genr⁹·a; en pli abstrakt¹·aj sistem·oj filozofi¹·aj
   (panteism²·o, buda⁽⁺⁾·ism·o) ne est·as person·a di·o, kaj se oni uz·as tia·n
   vort·on, ĝi oft·e est·as ĝi-genr⁹·a. Tiel en la titol·o de  -aj⁽⁺⁾
   ese⁽⁺⁾·oj: „Ni kaj Ĝi“ (kieĜirilat·as al Di·o).

di·a

   1.
          De di·o: mi sid·as sur di·a tron·o en la mez·o de la mar·oj ; di·a fil·o
          ; la di·a potenc·o ; ĉio de·pend·as de la di·a vol·o .

   2.
          Perfekt·a, kvazaŭ ĝi est·us de di·o: ŝi hav·is di·an voĉ·on, di·ajn
          form·ojn.

di·aĵ·o

          Super·natur·a {est·aĵ·o} konsider·at·a rang·e mal·pli alt·a ol di·o:
          Salomon⁽⁺⁾·o sekv·is Aŝtaron, di·aĵ·on de la Ci~don·an·oj ; Aten⁽⁺⁾·an·oj, mi
          rimark·as, ke vi est·as ĉiu+rilat·e tro serv·em·aj al di·aĵ·oj ; la
          fin·on de la procesi¹·o form·is du·a ar·o da akolit⁽⁺⁾·oj, port·ant·aj
          statu¹·et·ojn de mal·super·aj di·aĵ·oj ; mi·a anim·o ne hav·as spac·on por
          du di·aĵ·oj . {dajmon⁽⁺⁾·o} , {elf²·o} , {fe·o} , {faŭn⁽⁺⁾·o} , {geni¹·o^3} ,
          {spirit·o^3}

di-in·o

          In-seks·a di·o: la di-in·o de venk·o […] ten·is la konduk·il·ojn ;
          Vener⁽⁺⁾·o, di-in·o el la temp·o idol·an·a, en tiu temp·o ŝi est·is nom·at·a
          sinjor·in·o  ; ŝi nun est·is jam tut·e lac·a de tiu ĉi
          ador·ad·o, ŝi est·is lac·a est·i di-in·o de bal·o .

di·ism·o

          {Deism⁽⁺⁾·o} : la Franc·a Revoluci¹·o port·is ateism²·on kaj
          kontraŭ·klerikal⁽⁻⁾·an di·ism·on ekster la salon·oj kaj en la publik·an
          sfer¹·on .

dom-di·o

          Iu el la protekt¹·aj di·oj en dom·o  dom·o-part·o, kiu·jn oni kult¹·as
          ĉe hejm·a altar·o: por ni, pli·bon·e est·as viv·i mez·e de la pra·patr·aj
          dom-di·oj kaj konserv·i en kviet·a pac·o ni·ajn virt·ojn en ni·a propr·a
          hejm·o .

sen·di·a

          Ne kred·ant·a je la ekzist·o de di·oj  Di·o: la sen·di·a sorĉ·ist·in·o
          mizer·e pere·is ; kia·j sen·di·aj ag·oj! la diabl·o, ŝajn·as, inspir·is
          vi·n ! li est·is hom·o plej sovaĝ·a, profan³·a kaj sen·di·a .

sen·di·ec·o, sen·di·ism·o

          {Ateism²·o} : la sen·di·ec·o tra·pas·is la mezur·on, kaj proksim·iĝ·as la
          hor·o de l'juĝ·o ; ni deklar¹·as ni·n por la kresk·ad·o inter·naci·a de
          la sen·di·ec·o, kiu est·as la sol·a baz¹·o de la ver·a hom·ar·an·ism·o .

sen·di·ul·o

          Ne·ant·o de la ekzist·o de Di·o  di·oj: en okcident·o, la sen·di·ul·oj
          […] ĝeneral¹·e ne aparten·as al specif⁹·aj asoci¹·oj ; jen histori·a
          dokument·o pri la mit¹·oj, rit³·oj kaj milit·oj de nomad²·a popol·o, sam·e
          interes·a por sen·di·ul·oj kiel por mal·ateist³·oj .

di-patr·in·o

          Mari·a, patr·in·o de {Jesu³·o} : la lamp·o antaŭ la bild¹·o de la
          Di-patr·in·o ĵet·ad·is fort·an lum·on sur la pal·an bel·an vizaĝ·on de la
          infan·o ; tie, ho ĝoj·o, est·is or·e ornam·it·a ikon⁽⁺⁾·o de la Di-patr·in·o
          ; Re·ĝin²·o de l' Ĉiel·o, protekt¹·em·a Di-patr·in·o, for·port·u ni·n de ĉi
          tie! .

plur⁴+di·ism·o

          Religi·o kred·ant·a je ekzist·o de mult·aj di·oj: arĥeologi³·o indik³·is,
          ke popol·oj parol·ant·aj vari³·ajn sem+id·ajn lingv·ojn kaj kun simil·aj
          plur⁴+di·ism·aj religi·oj loĝ·is en Kana⁽⁺⁾·an kaj la ĉirkaŭ·aĵ·o jam dum la
          3-a jar-mil·o a.K. . {politeism²·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.60 2023/11/14 15:28:31 ]
     __________________________________________________________________