vidu ankaŭ la klarigojn
dign³·/·o
dign³·o
1.
Respekt⭑·o, ŝuld⭑·at·a al⭑ io (pro⭑ ties⭑ valor⭑·o), iu (pro⭑ ties⭑ kondut⭑·o
aŭ⭑ pozici¹·o) aŭ⭑ si mem⭑: atenc⭑·o kontraŭ⭑ la⭑ dign³·o de⭑ la⭑ hom⭑·a
person⭑·o; inter⭑ la⭑ pot⭑·oj ne⭑ est⭑·is eĉ⭑ unu⭑, kiu ne⭑ hav⭑·us la⭑ sent⭑·on
de⭑ si⭑·a potenc⭑·o kaj⭑ dign³·o ; ni trov⭑·os al⭑ vi situaci⭑·on ind⭑·an je⭑
vi⭑·a dign³·o; mi⭑·a dign³·o (mem·respekt⭑·o) dev⭑·ig·is mi·n for·las⭑·i la⭑
prezid⭑·ant·an posten⭑·on.
2.
Sin⁸-de·ten⭑·em·a kondut⭑·o de⭑ iu konsci⭑·a pri⭑ la⭑ respekt⭑·o, kiu·n li
merit⭑·as: la⭑ sinjor⭑·oj degn⁽⁺⁾·is danc⭑·i kun⭑ la⭑ kamp⭑·ul·in·oj, sed⭑ la⭑
sinjor⭑·in·oj gard⭑·is si⭑·an dign³·on ; eksplod⭑·o de⭑ vir⭑·in·a fier⭑·ec·o kaj⭑
de⭑ hom⭑·a dign³·o; kun⭑ dign³·o-plen⭑·a ten⭑·iĝ·o ( {dign³·a ^2} ).
{sin⁸-de·ten⭑·o} , {indign⭑·i} .
dign³·a
1.
Merit⭑·ant·a respekt⭑·on: dign³·a soci³·a pozici¹·o; ni⭑·a voj⭑·o ĉiam⭑ dev⭑·as
est⭑·i dign³·a kaj⭑ rekt⭑·a.
2.
Konsci⭑·a, ke⭑ oni merit⭑·as respekt⭑·on; kondut⭑·ant·a tiel⭑, ke⭑ la⭑ ali⭑·aj
hom⭑·oj sent⭑·as tia·n konsci⭑·on; dign³·o-plen⭑·a: [la⭑ polic⭑·an·o] est⭑·as alt⭑·a
vir⭑·o, kiu si·n ten⭑·as tre⭑ dign³·e .
3.
{Ind⭑·a} , kapabl⭑·a, merit⭑·ant·a: rigard⭑·u, kiu est⭑·as la⭑ plej⭑ bon⭑·a kaj⭑
plej⭑ dign³·a el⭑ la⭑ fil⭑·oj de⭑ vi⭑·a sinjor⭑·o ; li mem⭑ ne⭑ sent⭑·is si·n plu⭑
ne·dign³·a, por⭑ en·ir⭑·i en⭑ la⭑ ... sankt⭑·ej·on ; kiel⭑ long⭑·e vi funebr⭑·os
pri⭑ , kiu·n Mi trov⭑·is ne·dign³·a reĝ⭑·i super⭑ ? .
dign³·ec·o
Ec⭑·o de⭑ io aŭ⭑ iu dign³·a: ĉu⭑ ni ne⭑ viv⭑·as en⭑ liber⭑·a land⭑·o, kie,
laŭ·tradici¹·e, la⭑ dign³·ec·o de⭑ hom⭑·a person⭑·o est⭑·as respekt⭑·at·a? .
mem·dign³·o
{Mem·estim⭑·o} : est⭑·is organiz¹·it·a milit⭑·o kontraŭ⭑ mi⭑·a sent⭑·o pri⭑
mem·dign³·o, kontraŭ⭑ mi⭑·a mem·valor⭑·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/11/04 14:29:02 ]
__________________________________________________________________