diletant³·/·o

diletant³·o

          Person⭑·o, kiu si·n okup⭑·as pri⭑ art⭑·o aŭ⭑ scienc⭑·o ne·profesi⭑·e kaj⭑
          cel⭑·ant·e nur⭑ si⭑·an plezur⭑·on; {amator⁸·o} : la⭑ flu⭑·a parol⭑-kapabl⭑·o de⭑
          labor⭑·ist·oj hont⭑·ig·is amas⭑·on da⭑ diletant³·oj kun⭑ pli⭑ alt⭑·a eduk⭑·o .

diletant³·a

          Ne·profesi⭑·e ag⭑·ant·a; {amator⁸·ec·a} : la⭑ unu⭑+volum⭑·a aper⭑·o de⭑ li⭑·a
          original¹·a poem¹·ar·o est⭑·as profit⭑·end·a okaz⭑·o por⭑ paŝ⭑·i al⭑ „plen⭑·a
          posed⭑·o“, ne⭑ nur⭑ de⭑ la⭑ lingv⭑·o, sed⭑ ankaŭ⭑ de⭑ pli⭑ matur⭑·a – kaj⭑ ne⭑
          diletant³·a – ide⭑·o pri⭑ poezi¹·o .

diletant³·ec·o, diletant³·ism·o

          Spirit⭑·a stat⭑·o de⭑ tiu, kiu serĉ⭑·as si⭑·an plezur⭑·on en⭑ la⭑ scienc⭑·aj aŭ⭑
          art⭑·aj okup⭑·oj, ne⭑ cel⭑·ant·e ver⭑·on aŭ⭑ ĝeneral¹·an util⭑·on: tiu supr⭑·aĵ·a
          kon⭑·ad·o de⭑ la⭑ art⭑·o, nom⭑·at·a art⭑·ist·a diletant³·ec·o . en⭑ la⭑ original¹·a
          esperant⭑·a poezi¹·o, kiam⭑ debut⁽⁺⁾·is la⭑ tiel⭑~nom⭑·it·a Budapeŝt⁽⁺⁾·a Skol³·o […]
          est⭑·is la⭑ fin⭑·o de⭑ primitiv²·ism·o kaj⭑ diletant³·ism·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/11/04 14:29:02 ]
     __________________________________________________________________