Dioniz⁽⁺⁾·/·o

Dioniz⁽⁺⁾·o

   1.
          Helen⁽⁺⁾·a {di⭑·o} de⭑ fekund⁽⁺⁾·ec·o, vin⭑·o, ekstaz¹·o, fil⭑·o de⭑ {Zeŭs¹⁰·o} :
          Silen⁽⁺⁾·o est⭑·is kun·ul⭑·o kaj⭑ mentor²·o de⭑ Dioniz⁽⁺⁾·o, la⭑ di⭑·o de⭑ vin⭑·o .
          {ditiramb²·o^1}

          Rim.: Ĉe⭑ Lidi⁽⁺⁾·a Zamenhof aper⭑·as la⭑ form⭑·o „Dionizoso“: oni
          konduk⭑·is jung⭑·ebl·ajn tigr⭑·ojn kaj⭑ leon⭑·ojn de⭑ Ner⁽⁺⁾·o, por⭑ ke⭑, se⭑
          ek·plaĉ⭑·os al⭑ li imit⭑·i Dionizoson, oni pov⭑·u jung⭑·i ili·n al⭑
          procesi¹·aj vetur⭑·il·oj .

   2.
          {Dionizi⁽⁺⁾·o} , iu el⭑ grek⁸·aj histori⭑·aj person⭑·oj kun⭑ tiu nom⭑·o: inter⭑
          ili est⭑·as unu⭑·a+vic⭑·e menci³·ind·a Dioniz⁽⁺⁾·o el⭑ Halikarnaso, grek⁸·a
          histori⭑·ist·o kaj⭑ instru⭑·ant·o de⭑ retorik¹·o, kiu labor⭑·is dum⭑ la⭑
          re·gad⭑·o de⭑ Aŭgust⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________