disjunkci⁽⁺⁾·/·o

disjunkci⁽⁺⁾·o

          {Logik¹·a operaci¹·o} , kiu al⭑ du⭑ {propozici²·oj} asoci¹·as la⭑
          propozici²·on, kiu est⭑·as ver⭑·a, se⭑ kaj⭑ nur⭑ se⭑ almenaŭ⭑ unu⭑ el⭑ ili
          est⭑·as ver⭑·a; rezult²·o de⭑ tiu operaci¹·o: la⭑ disjunkci⁽⁺⁾·on de⭑  kaj⭑
           oni foj⭑·e sign⭑·as per⭑  (leg⭑·u: po⭑ aŭ⭑ ku⁹·o).

          Rim.: Pli⭑ tradici¹·a, esperant⭑·ec·a kaj⭑ radik⭑+ŝpar⭑·a termin⭑·o est⭑·as
          {aŭo} . Krom⭑·e, en⭑ la⭑ klasik¹·a logik¹·o la⭑ termin⭑·o disjunkci⁽⁺⁾·o
          tradici¹·e indik³·is la⭑ dis·ig⭑·an kon⭑-juk⭑-ci⭑·on (kio ceter⭑·e sent⭑·ebl·as en⭑
          la⭑ termin⭑·o mem⭑: dis-junkcio, dis⭑·-~ig⭑·o, aŭ⭑‐aŭ⭑).

ekskluziv²·a disjunkci⁽⁺⁾·o

          {Logik¹·a operaci¹·o} , kiu al⭑ du⭑ {propozici²·oj} asoci¹·as la⭑
          propozici²·on, kiu est⭑·as ver⭑·a, se⭑ kaj⭑ nur⭑ se⭑ preciz⭑·e unu⭑ el⭑ ili
          est⭑·as ver⭑·a; rezult²·o de⭑ tiu operaci¹·o: la⭑ ekskluziv²·an disjunkci⁽⁺⁾·on
          de⭑  kaj⭑  oni foj⭑·e sign⭑·as per⭑  (leg⭑·u: po⭑ aŭ⭑ ali⭑·e ku⁹·o);
          la⭑ ekskluziv²·a disjunkci⁽⁺⁾·o est⭑·as {negaci⁽⁺⁾·o} de⭑ {ekvivalent⁽⁺⁾·o} .

          Rim.: Pli⭑ esperant⭑·ec·a kaj⭑ radik⭑+ŝpar⭑·a termin⭑·o est⭑·as {disaŭo} .
          Krom⭑·e, ĉar⭑ en⭑ la⭑ klasik¹·a logik¹·o la⭑ termin⭑·o disjunkci⁽⁺⁾·o tradici¹·e
          indik³·is la⭑ dis·ig⭑·an disjunkci⁽⁺⁾·on, tiu·n senc⭑·on oni tradici¹·e
          nepr⭑·ig·is per⭑ la⭑ epitet¹·o „strikt⁽⁺⁾·a“; la⭑ epitet¹·o „ekskluziv²·a“ est⭑·as
          iom⭑ konfuz⭑·a, ĉar⭑ pli⭑ traf⭑·e ĝi pri·skrib⭑·us komplement²·on, resp.
          neg⁽⁺⁾·on ‐ do⭑ la⭑ kombin⭑·o rezult²·us en⭑ malaŭo:  .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.19 2023/11/04 14:29:02 ]
     __________________________________________________________________