distr⭑·/·i

distr⭑·i

   (tr)

   1.
          De·turn⭑·i ies⭑ atent⭑·on de⭑ ĵus⭑·a al⭑ nov⭑·a tem⭑·o, {mal·atent⭑·ig·i} .

        a)
                Mal·help⭑·e de·turn⭑·i la⭑ spirit⭑·on de⭑ ĝi⭑·a okup⭑·iĝ·o: la⭑ lern⭑·ant·ojn
                distr⭑·is zum⭑·ad·o de⭑ muŝ⭑·o; la⭑ urb⭑·a bru⭑·o tro⭑ distr⭑·as mi·n;
                Mari⭑·a […] sid⭑·is apud⭑ la⭑ pied⭑·oj de⭑ la⭑ Sinjor⭑·o, kaj⭑
                aŭskult⭑·is li⭑·an parol⭑·on, sed⭑ Mart⭑·a est⭑·is distr⭑·at·a pro⭑ mult⭑·o
                da⭑ serv⭑·ad·o ; vi atent⭑·u la⭑ Sinjor⭑·on ne·distr⭑·it·e ; la⭑
                incit⭑·it·a ĉef·pastr⭑·o ne⭑ las⭑·is si·n distr⭑·i de⭑ si⭑·aj ide⭑·oj ; li
                turn⭑·is distr⭑·it·e per⭑ si⭑·aj mal·dik⭑·aj fingr⭑·oj la⭑ paĝ⭑·ojn de⭑ la⭑
                libr⭑·o ; li⭑·aj distr⭑·it·aj okul⭑·oj direkt⭑·iĝ·ad·is ĉiu+moment⭑·e al⭑
                la⭑ paper⭑·oj, kiu·j kuŝ⭑·is sur⭑ la⭑ tabl⭑·o . {atent⭑·ig·i} ,
                {fokus⭑·i} {mal·absorb³·ig·i}

        b)
                De·turn⭑·i la⭑ spirit⭑·on de⭑ ĝi⭑·aj pri·zorg⭑·oj, agrabl⭑·e okup⭑·ant·e,
                amuz⭑·ant·e ĝi·n: la⭑ kurac⭑·ist·o dir⭑·as, ke⭑ mi bezon⭑·as mi·n
                distr⭑·i, vid⭑·i ali⭑·ajn vizaĝ⭑·ojn ĉirkaŭ⭑ mi ; [tie] oni pov⭑·is
                traf⭑·i ili·n en⭑ ili⭑·a ver⭑·a form⭑·o: tiu de⭑ distr⭑·at·o, de⭑
                „amuz⭑·iĝ·ant·o“ . {mal·enu⭑·ig·i} , {mal·lac⭑·ig·i} , {mal·streĉ⭑·i}

   2.
          {Dis·ig⭑·i} : ĉirkaŭ⭑·e en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o est⭑·is distr⭑·it·a ankoraŭ⭑ mult⭑·o da⭑
          sen·difin⭑·aj puf³·--seĝ⭑·oj ; ne⭑ parol⭑·ant·e pri⭑ la⭑ mult⭑·eg·aj, distr⭑·it·aj
          en⭑ la⭑ tut⭑·a mond⭑·o famili⭑·oj, kiu·j el·strek⭑·is la⭑ viand⭑·on el⭑ si⭑·a
          tabel⭑·o de⭑ manĝ⭑·oj .

distr⭑·a

          Kiu distr⭑·as, log⭑·as la⭑ atent⭑·on al⭑ nov⭑·a aŭ⭑ al⭑ amuz⭑·a tem⭑·o: la⭑
          distr⭑·ajn moment⭑·ojn de⭑ mi⭑·aj ĉiu+tag⭑·aj promen⭑·ad·oj oft⭑·e plen⭑·ig·is
          ĉarm⭑·aj kontempl⁽⁺⁾·ad·oj ; tiu bibli¹·a libr⭑·o ne⭑ est⭑·as distr⭑·a leg⭑·aĵ·o ;
          rakont⭑·ar·o sukces⭑·a, leĝer⁽⁺⁾·a, sed⭑ kelk⭑+foj⭑·e pens⭑·ig·a, distr⭑·a, neniam⭑
          ted⭑·a ; amas⭑-komunik⭑·il·oj ĝeneral¹·e iĝ⭑·is pli⭑ kaj⭑ pli⭑ distr⭑·aj,
          precip⭑·e sub⭑ influ⭑·o de⭑ privat⭑·a, komerc⭑·a televid⁸·o .

distr⭑·o

          Anim⭑-astat⁽⁺⁾·o de⭑ tiu, kiu distr⭑·iĝ·as: li dum⭑ ripoz⭑·ig·a distr⭑·o
          forges⭑·as grinc⭑·on de⭑ la⭑ kriz⭑·' ; mi plezur⭑·iĝ·is en⭑ tiu distr⭑·o de⭑ la⭑
          okul⭑·oj ; pur⭑·e van⭑·aj fikci⁴·oj […], kiu·j en·hav⭑·as neniu·n ver⭑·an
          instru⭑·on kaj⭑ cel⭑·as nur⭑ distr⭑·on . {atent⭑·o}

distr⭑·aĵ·o, distr⭑·iĝ·o

          Afer⭑·o, okup⭑·o, okaz⭑·aĵ·o kiu distr⭑·as: tiu·j son⭑·oj penetr⭑·ad·is ĝis⭑ en⭑
          la⭑ mal·liber⭑·ej·on de⭑ Georg⭑·o, kaj⭑ tio don⭑·is al⭑ li distr⭑·aĵ·on ;
          amuz⭑·iĝ·u, la⭑ jun⭑·ec·o bezon⭑·as distr⭑·aĵ·ojn ; la⭑ labor⭑·ul·oj rapid⭑·as al⭑
          ripoz⭑·o aŭ⭑ al⭑ distr⭑·iĝ·o ;  […] el·pens⭑·ad·is histori⭑·et·ojn,
          distr⭑·aĵ·ojn, en⭑ kiu·j li mem⭑ est⭑·is cel⭑·o de⭑ mok⭑·ad·o . {amuz⭑·aĵ·o} ,
          {ŝat⭑-okup⭑·o}

distr⭑·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Est⭑·i mal·atent⭑·ig·at·a: ĉiu·j hund⭑·oj dev⭑·as est⭑·i de·ĉen⭑·ig·it·aj kaj⭑
          pel⭑·it·aj en⭑ ili⭑·an mez⭑·on, ke⭑ ili dis·iĝ⭑·u, distr⭑·iĝ·u kaj⭑ kur⭑·u sub⭑
          vi⭑·an paf⭑·on ; ni pov⭑·as li·n trankvil⭑·e pri·demand⭑·i dum⭑ kelk⭑·aj
          minut⭑·oj: li neniam⭑ distr⭑·iĝ·as .

   2.
          Est⭑·i amuz⭑·at·a: la⭑ publik⭑·o bon⭑·e distr⭑·iĝ·is, ĉiu·j rid⭑·eg·is ; kiam⭑
          neĝ⭑·as en⭑ la⭑ mont⭑·oj, lok⭑·aj famili⭑·oj vetur⭑·as tie·n por⭑ distr⭑·iĝ·i ;
          ŝi ŝat⭑·is babil⭑·i kaj⭑ distr⭑·iĝ·i kun⭑ sprit⭑·a hom⭑·o .

   3.
          {Dis·iĝ⭑·i} , {dis·ir⭑·i} : la⭑ esper⭑·o distr⭑·iĝ·is, kiel⭑ fum⭑·o ; la⭑ nebul⭑·o
          tut⭑·e distr⭑·iĝ·is .

distr⭑·iĝ·em·a

          Ne⭑ kapabl⭑·a fiks¹·i si⭑·an atent⭑·on aŭ⭑ ne·atent⭑·a pro⭑ tro⭑ profund⭑·a
          medit⭑·o: la⭑ grand⭑·aj scienc⭑·ist·oj est⭑·as oft⭑·e distr⭑·iĝ·em·aj;
          distr⭑·iĝ·em·e kaj⭑ re·vant⭑·e mi marŝ⭑·ad·is sen⭑ ĉirkaŭ·rigard⭑·i ; Aniko
          aspekt¹·is distr⭑·iĝ·em·a, ŝi⭑·a rigard⭑·o erar⭑-vag⭑·is, kaj⭑ en⭑ ŝi⭑·a parol⭑·o
          kvazaŭ⭑ mank⭑·is logik¹·o ; mi ŝvit⭑·eg·is pro⭑ streĉ⭑·o kiam⭑ li est⭑·is
          ĵet⭑·ant·a al⭑ mi si⭑·an distr⭑·iĝ·em·an rigard⭑·on . {atent⭑·a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2024/01/15 09:27:53 ]
     __________________________________________________________________