dolĉ⭑·/·a

dolĉ⭑·a

   1.
          Agrabl⭑·e impres⭑·ant·a {gust⭑·on} , kiel⭑ suker⭑·o aŭ⭑ miel⭑·o: la⭑ patr⭑·o
          don⭑·is al⭑ mi dolĉ⭑·an pom⭑·on ; pli⭑ dolĉ⭑·a ol⭑ miel⭑·o ; dolĉ⭑·a nektar¹·o ;
          dolĉ⭑·aj frukt⭑·oj ; [li] kuir⭑·is por⭑ li dolĉ⭑·an vin⭑·on ; glaci⭑·aĵ·o
          est⭑·as dolĉ⭑·a glaci⭑·ig·it·a frand⭑·aĵ·o ; eĉ⭑ per⭑ dolĉ⭑·a kuk⭑·o vi mi·n ne⭑
          al·log⭑·os ; post⭑ dolĉ⭑·a vin⭑·o rest⭑·as acid⭑·a vinagr⭑·o ; akv⭑·oj ŝtel⭑·it·aj
          est⭑·as dolĉ⭑·aj .

   2.
          Agrabl⭑·a por⭑ la⭑ sent⭑·um·oj: dolĉ⭑·a kant⭑·ad·o ; dolĉ⭑·a voĉ⭑·o, agrabl⭑·eg·a
          son⭑·o ; dolĉ⭑·a odor⭑·aĵ·o . {ĉarm⭑·a} , {glat⭑·a} , {ĝu⭑·ig·a} , {plaĉ⭑·a} ,
          {velur⭑·a} .

   3.
          Agrabl⭑·a por⭑ la⭑ kor⭑-sent⭑·o, mild²·a, mal·sever⭑·a, kares⭑·a: dolĉ⭑·a hom⭑·o,
          vizaĝ⭑·o; dolĉ⭑·aj anĝel⭑·aj infan⭑·oj ; dolĉ⭑·aj sonĝ⭑·oj ; dolĉ⭑·a est⭑·as la⭑
          dorm⭑·o de⭑ labor⭑·ant·o ; en⭑ plej⭑ dolĉ⭑·aj trem⭑·oj tuj⭑ ek·bat⭑·is hom⭑·a kor⭑·o
          ; dolĉ⭑·a kor⭑·a ĝoj⭑·o ; dolĉ⭑·a la⭑ mort⭑·o por⭑ la⭑ mal·jun⭑·ul·o, la⭑ lac⭑·a de⭑
          viv⭑·o ; pri⭑ dolĉ⭑·a (kares⭑·a) vort⭑·o ne⭑ fier⭑·u, mal·dolĉ⭑·an ne⭑ koler⭑·u ;
          dolĉ⭑·a melankoli³·a rid⭑·et·o ; el⭑ [li⭑·a] buŝ⭑·o flu⭑·ad·is dolĉ⭑·a+miel⭑·a
          parol⭑·o ; la⭑ mal·bon⭑·o est⭑·as dolĉ⭑·a en⭑ li⭑·a buŝ⭑·o ; dolĉ⭑+anim⭑·ec·o de⭑
          Krist⭑·o . {delikat⭑·a 2} , {facil⭑·a} , {glat⭑·a} , {kviet⭑·a} ,
          {mal·akr⭑·a} , {miel⭑·a} , {moder⭑·a}

dolĉ⭑·e

          En⭑ dolĉ⭑·a manier⭑·o: li parol⭑·as, kaj⭑ li⭑·a parol⭑·o flu⭑·as dolĉ⭑·e kaj⭑
          agrabl⭑·e ; dolĉ⭑·e dorm⭑·ad·i ; la⭑ ĉarm⭑·aj mal·grand⭑·aj infan⭑·oj dorm⭑·as
          kaj⭑ sonĝ⭑·as tiel⭑ dolĉ⭑·e ; [la⭑] najtingal⭑·o […] kant⭑·ad·is tiel⭑ dolĉ⭑·e
          ; dolĉ⭑·e ŝmir⭑·i al⭑ iu la⭑ lip⭑·ojn ( {flat⭑·i} ) ; parol⭑·i dolĉ⭑·e en⭑ la⭑
          orel⭑·on .

dolĉ⭑·aĵ·o

          Manĝ⭑·aĵ·o kun⭑ precip⭑·e dolĉ⭑·a gust⭑·o pro⭑ miel⭑·o, suker⭑·o aŭ⭑ ali⭑·aj
          dolĉ⭑·aj konsist⭑·aĵ·oj: la⭑ urs⭑·oj am⭑·as dolĉ⭑·aĵ·ojn ; manĝ⭑·u gras⭑·aĵ·on kaj⭑
          trink⭑·u dolĉ⭑·aĵ·on, kaj⭑ send⭑·u porci⭑·ojn al⭑ tiu·j, kiu·j nenio·n
          pret⭑·ig·is por⭑ si ;  , reĝ⭑·o de⭑  , […]
          plen⭑·ig·is si⭑·an ventr⭑·on per⭑ mi⭑·aj dolĉ⭑·aĵ·oj, kaj⭑ for·pel⭑·is mi·n ; la⭑
          konsil⭑·o de⭑ amik⭑·o est⭑·as dolĉ⭑·aĵ·o por⭑ la⭑ anim⭑·o . {frand⭑·aĵ·o}

dolĉ⭑·aĵ·ej·o

          {Vend⭑·ej·o} kie oni vend⭑·as dolĉ⭑·aĵ·ojn: post·tag⭑-mez⭑·e ili ir⭑·is en⭑
          dolĉ⭑·aĵ·ej·on por⭑ manĝ⭑·i tort⭑·on ; okaz⭑·e de⭑ la⭑ sen·de·pend⭑·iĝ·o de⭑ Kosov⁽⁺⁾·o
          la⭑ dolĉ⭑·aĵ·ej·o […] pret⭑·ig·is ekster·ordinar⭑·an kuk⭑·on . {suker⭑·aĵ·ej·o}

dolĉ⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Ig⭑·i dolĉ⭑·a (per⭑ miel⭑·o, suker⭑·o kc): akv⭑·o dolĉ⭑·ig·it·a per⭑ miel⭑·o ;
          dolĉ⭑·ig·i la⭑ adiaŭ⭑·on per⭑ bombon⭑·oj . {suker⭑·i}

   2.
          Ig⭑·i agrabl⭑·a, tent⭑·a, ĝu⭑·a: vi⭑·a koler⭑·o nur⭑ dolĉ⭑·ig·os al⭑ li la⭑
          triumf¹·on ; ĉu⭑ ne⭑ ekzist⭑·as rimed⭑·o, kiu ebl⭑·ig·us dolĉ⭑·ig·i la⭑ sort⭑·on
          de⭑ tiu·j kompat⭑·ind·ul·oj ? aŭskult⭑·u, […] li dir⭑·is per⭑ pli⭑ dolĉ⭑·ig·it·a
          ton⭑·o, kiu strang⭑·e kontrast¹·is kun⭑ tiu, kiu·n li est⭑·is uz⭑·int·a
          [antaŭ⭑·e] ; per⭑ ruz⭑·aj vort⭑·oj vi mi·n ne⭑ dolĉ⭑·ig·os! ; la⭑ bon⭑·a
          serv⭑·ist·o si·n demand⭑·is per⭑ kia dolĉ⭑·ig·it·a rimed⭑·o li pov⭑·os anonc⭑·i
          al⭑ si⭑·a mastr⭑·o tiu pere⭑·on ; reciprok⭑·a am⭑·o kaj⭑ harmoni¹·o dolĉ⭑·ig·as
          al⭑ ni la⭑ viv⭑·on .

mal·dolĉ⭑·a

   1.
          Hav⭑·ant·a akr⭑·an, mord⭑·an gust⭑·on, kiel⭑ gal⭑·o aŭ⭑ pipr⭑·o: mal·dolĉ⭑·a kiel⭑
          absint⭑·o ; mal·dolĉ⭑·a migdal⭑·o ; mal·dolĉ⭑·a akv⭑·o ; mac⭑·ojn kun⭑
          mal·dolĉ⭑·aj herb⭑·oj ili manĝ⭑·u ; mal·dolĉ⭑·a por⭑ la⭑ lang⭑·o, sed⭑ san⭑·ig·a
          por⭑ la⭑ sang⭑·o . {amar⁴·a} {acid⭑·a}

   2.
          Dolor⭑·ig·a, prem⭑·a, pez⭑·a por⭑ la⭑ psiĥ⁽⁺⁾·o aŭ⭑ rilat⭑·a al⭑ tia sent⭑·o: kaj⭑
          ili far⭑·os al⭑ si pro⭑ vi kalv⁴·aĵ·on, ĉirkaŭ·zon⭑·os si·n per⭑ sak⭑·aĵ·o, kaj⭑
          plor⭑·os pri⭑ vi kun⭑ mal·dolĉ⭑·a kor⭑·o mal·dolĉ⭑·an plor⭑·on ; ŝi verŝ⭑·is
          mal·dolĉ⭑·ajn larm⭑·ojn ; tiel⭑ de·nov⭑·e pas⭑·is iom⭑ da⭑ temp⭑·o, long⭑·a kaj⭑
          mal·dolĉ⭑·a ; neniu pokal⭑·o de⭑ la⭑ viv⭑·o en·hav⭑·as ekskluziv²·e nur⭑
          vermut²·on, neniu bon⭑·a hom⭑·o pov⭑·us regal⭑·i hom⭑·on nur⭑ per⭑ la⭑ mal·dolĉ⭑·a
          kalik⭑·o da⭑ sufer⭑·oj ; ia⭑ mal·dolĉ⭑·a ironi¹·o son⭑·is en⭑ la⭑ voĉ⭑·o de⭑ la⭑
          ne·jun⭑·a vir⭑·in·o ; mal·dolĉ⭑·a sent⭑·o de⭑ ne·plen⭑·um·it·a esper⭑·o . {amar⁴·a}

mal·dolĉ⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Ig⭑·i mal·dolĉ⭑·a.

   2.
          Ig⭑·i mal·agrabl⭑·a: mal·dolĉ⭑·ig·is al⭑ ĝi la⭑ viv⭑·on  , ukrain⁽⁺⁾·a
          serv⭑·ist·in·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.49 2023/11/04 18:50:51 ]
     __________________________________________________________________