domaĝ⭑·/·o

domaĝ⭑·o

   1.
          Sent⭑·o de⭑ bedaŭr⭑·o pro⭑ perd⭑·o aŭ⭑ difekt⭑·o; bedaŭr⭑·ind·aĵ·o: kia domaĝ⭑·o
          perd⭑·i tut⭑·an jar⭑·on ! sen⭑ domaĝ⭑·o iu vid⭑·is, ke⭑ hav⭑·as li bot⭑·ojn kun⭑
          tru⭑·oj ; ŝi nun⭑ eĉ⭑ ne⭑ permes⭑·as al⭑ mi lern⭑·i la⭑ muzik⭑·on – tio est⭑·as
          grand⭑·a domaĝ⭑·o ; kia domaĝ⭑·o ! post⭑ domaĝ⭑·o ven⭑·as saĝ⭑·o .

   2.
          {Damaĝ⁽⁺⁾·o} : al·ven⭑·i kun⭑ help⭑·o je⭑ propr⭑·a kost⭑·o kaj⭑ […] trud⭑·i just⭑·an
          ripar¹·on de⭑ la⭑ domaĝ⭑·oj ; la⭑ ital⁸·a reg⭑·ist·ar·o ne⭑ perd⭑·is prestiĝ⁹·on
          en⭑ la⭑ solv⭑·o pri⭑  , ĝi ricev⭑·is domaĝ⭑-pag⭑·on kaj⭑ for·las⭑·is la⭑
          grek⁸·an insul⭑·on sen⭑ humil⭑·iĝ·o . {mal·bon⭑·aĵ·o} , {perd⭑·o} , {averi⁽⁺⁾·o}

domaĝ⭑·a

          Bedaŭr⭑·ig·a: Li est⭑·as nun⭑ frenez⭑·a,—est⭑·as ver⭑·o, ⫽ Kaj⭑ ver⭑·e tio
          est⭑·as tre⭑ domaĝ⭑·a ; domaĝ⭑·a afer⭑·o est⭑·as, ke⭑ mi⭑·a dokument⭑·o
          mal·aper⭑·is ; mi iel⭑ plu⭑ kred⭑·as je⭑ la⭑ ebl⭑·o de⭑ harmoni¹·a kaj⭑
          viv⭑·--domaĝ⭑·a rilat⭑·o inter⭑ best⭑·oj kaj⭑ hom⭑·oj . {bedaŭr⭑·ind·a}

domaĝ⭑·e

          Bedaŭr⭑·ig·e: silent⭑·u! dir⭑·is al⭑ li la⭑ edz⭑·in·o, mult⭑·aj kuraĝ⭑·ul·oj jam⭑
          perd⭑·is tie la⭑ viv⭑·on, domaĝ⭑·e est⭑·us, se⭑ ĉi⭑ tiu·j bel⭑·aj okul⭑·oj ne⭑
          plu⭑ vid⭑·us la⭑ tag⭑·an lum⭑·on ; li est⭑·as sen·viv⭑·a, domaĝ⭑·e, tiel⭑ bel⭑·a
          vir⭑·o! dir⭑·is la⭑ reĝ⭑·o ; ĉu⭑ oni pov⭑·as tiel⭑ konstant⭑·e farad⁽⁺⁾·i
          facil⭑+anim⭑·aĵ·ojn […]? est⭑·as efektiv⭑·e domaĝ⭑·e pri⭑ vi⭑·a bon⭑·a kor⭑·o ; vi
          posed⭑·as ne·dub⭑·ebl·an talent⭑·on, est⭑·as domaĝ⭑·e, ke⭑ vi ne⭑ lern⭑·is pli⭑ .
          {bedaŭr⭑·ind·e}

domaĝ⭑·i

   (tr)

   1.
          Ne⭑ vol⭑·i el·spez⭑·i, ne⭑ vol⭑·i perd⭑·i, ne⭑ vol⭑·i difekt⭑·i: li ne⭑ aĉet⭑·is la⭑
          libr⭑·on, ĉar⭑ li domaĝ⭑·is la⭑ mon⭑·on ; ŝi tut⭑·e ne⭑ domaĝ⭑·is la⭑ mon⭑·on, —
          kontraŭ⭑·e, ŝi est⭑·is eĉ⭑ ĝoj⭑·a, ke⭑ ŝi pov⭑·as help⭑·i ; ven⭑·is gast⭑·o al⭑
          la⭑ riĉ⭑·a hom⭑·o, kaj⭑ ĉi⭑ tiu domaĝ⭑·is pren⭑·i el⭑ si⭑·aj ŝaf⭑·oj […], por⭑
          prepar⭑·i io·n por⭑ la⭑ gast⭑·o ; paf⭑·u sur⭑ ĝi·n, ne⭑ domaĝ⭑·u sag⭑·ojn ; kiu
          domaĝ⭑·as groŝ⭑·on perd⭑·as la⭑ tut⭑·an poŝ⭑·on . {el·spez⭑·i} , {ofer⭑·i}
          {avar⭑·i} , {konserv⭑·i} , {ŝpar⭑·i}

   2.
          Tim⭑·i mal·util⭑·i, tim⭑·i ofend⭑·i aŭ⭑ dolor⭑·ig·i, vol⭑·i indulg⭑·i: la⭑ abel⭑·o
          dir⭑·is: mi domaĝ⭑·as vi·n, urs⭑·o ; vi domaĝ⭑·as la⭑ heder⭑·on, pri⭑ kiu vi
          ne⭑ labor⭑·is […] kaj⭑ ĉu⭑ mi pov⭑·us ne⭑ domaĝ⭑·i  n, la⭑ grand⭑·an
          urb⭑·on, en⭑ kiu trov⭑·iĝ·as pli⭑ ol⭑ cent⭑ du⭑×dek⭑ mil⭑ hom⭑·oj ne⭑ pov⭑·ant·aj
          disting⭑·i inter⭑ si⭑·a dekstr⭑·a man⭑·o kaj⭑ si⭑·a mal·dekstr⭑·a ; pro⭑ vort⭑·a
          lud⭑·o li eĉ⭑ patr⭑·on ne⭑ domaĝ⭑·as . {kompat⭑·i} , {indulg⭑·i}

   3.
          Difekt⭑·i, {damaĝ⁽⁺⁾·i} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/05 21:21:46 ]
     __________________________________________________________________