dub⭑·/·i

dub⭑·i

          (x)
          Ne⭑ est⭑·i {cert⭑·a} pri⭑ io, ne⭑ sci⭑·i, ĉu⭑ ĝi est⭑·as {ver⭑·a} aŭ⭑ ne⭑: mi
          dub⭑·as, ĉu⭑ vi est⭑·as feliĉ⭑·a ; ĉu⭑ vi pov⭑·as tio·n ĉi⭑ dub⭑·i? ; ho⭑
          mal·grand⭑+fid⭑·ul·o, kial⭑ vi dub⭑·is? ; kiam⭑ unu⭑ el⭑ ili dir⭑·is, ke⭑ li
          est⭑·as ebri¹·a, li tut⭑·e ne⭑ dub⭑·is pri⭑ la⭑ ver⭑·ec·o de⭑ tiu·j vort⭑·oj ; ili
          ne⭑ dub⭑·is plu⭑, ke⭑ tio est⭑·is ili⭑·a perd⭑·it·a fi·lin⭑·o ; Di⭑·o, ni⭑·a
          kre⭑·int·o est⭑·as plej⭑ saĝ⭑·a kaj⭑ plej⭑ am⭑·ant·a, ― kiu pov⭑·as dub⭑·i pri⭑
          tio ? ve⭑ al⭑ tiu, kiu kuraĝ⭑·us laŭt⭑·e dub⭑·i pri⭑ la⭑ ĉiopoveco de⭑ l'⭑
          faraon⁽⁺⁾·o ; pri⭑ tio ĉi⭑ nenia sen·antaŭ·juĝ⭑·a hom⭑·o eĉ⭑ unu⭑ minut⭑·on
          pov⭑·as dub⭑·i ; jen⭑ ŝi est⭑·is cert⭑·a, ke⭑ li ven⭑·os, jen⭑ ŝi dub⭑·is ; ni
          fort⭑·e dub⭑·as, ĉu⭑ iu serioz⭑·e konsil⭑·us en·konduk⭑·i tia·n grand⭑·an
          romp⭑·ad·on en⭑ ni⭑·an afer⭑·on ; ke⭑ konstant⭑·a regul⭑·o […] est⭑·as mil⭑
          foj⭑·ojn pli⭑ bon⭑·a ol⭑ akcent⭑·o ne·regul⭑·a neniu dub⭑·os . {si·n demand⭑·i}
          , {hezit³·i} , {skrupul²·o} , {ŝancel⭑·iĝ·i}

dub⭑·a, dub⭑·ebl·a, pri·dub⭑·ebl·a

          Pri⭑ kio oni pov⭑·as dub⭑·i: dub⭑·aj disput⭑·ad·oj ; la⭑ rezultat⭑·o de⭑ la⭑
          batal⭑·o tre⭑ dub⭑·a ; ne·dub⭑·ebl·e ŝi lav⭑·as la⭑ tol⭑·aĵ·on, ŝi ja⭑ port⭑·as la⭑
          kuv⭑·et·on ; vi posed⭑·as ne·dub⭑·ebl·an talent⭑·on ; tia elekt⭑·o ne⭑ ŝajn⭑·is
          al⭑ ŝi dub⭑·ebl·a ; la⭑ ŝip⭑·estr·o akcept⭑·is nur⭑ aŭtentik¹·ajn var⁴·ojn kaj⭑
          deklar¹·is ili·n tiel⭑ preciz⭑·e, ke⭑ eĉ⭑ punkt⭑·et·o ne⭑ est⭑·is pri·dub⭑·ebl·a ;
          la⭑ respond⭑·o je⭑ la⭑ supr⭑·e met⭑·it·a demand⭑·o jam⭑ ne⭑ pov⭑·as est⭑·i dub⭑·a ;
          en⭑ ĉiu·j dub⭑·aj okaz⭑·oj mi evit⭑·as tiu·jn ne·preciz⭑·ajn vort⭑·ojn ; la⭑
          akcept⭑·o de⭑ vi⭑·a tre⭑ dub⭑·a kaj⭑ baldaŭ⭑ si⭑·a+vic⭑·e kritik⭑·ot·a pli·bon⭑·aĵ·o
          ruin⭑·ig·us la⭑ labor⭑·on de⭑ du⭑×dek⭑-jar⭑·a disciplin²·a kaj⭑ sukces⭑·a labor⭑·ad·o
          ; grand⭑·a parol⭑·ist·o est⭑·as dub⭑·a far⭑·ist·o . {mal·cert⭑·a}

dub⭑·o

          Stat⭑·o de⭑ ne·cert⭑·ec·o ĉe⭑ tiu, kiu dub⭑·as: pri⭑ la⭑ voj⭑·o […] li ŝajn⭑·is
          est⭑·i en⭑ dub⭑·o ; kun⭑ dub⭑·o en⭑ la⭑ kor⭑·o li ir⭑·is hejm⭑·en ; trankvil⭑·ig·i
          la⭑ dub⭑·ojn ; sen⭑ ia⭑ dub⭑·o ; vek⭑·iĝ·is en⭑ li nov⭑·a dub⭑·o ; mi vid⭑·is kun⭑
          ĝoj⭑·o, ke⭑ mi⭑·aj dub⭑·oj est⭑·is van⭑·aj ; neniam⭑ ni kaŝ⭑·is ni⭑·an ide⭑·on,
          neniam⭑ pov⭑·is est⭑·i eĉ⭑ la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·a dub⭑·o pri⭑ ĝi . {risk⭑·o}

dub⭑·em·a

          Inklin⭑·a al⭑ dub⭑·o, ne·kred⭑·em·a, {skeptik¹·a} : ne⭑ serĉ⭑·u, kio·n vi
          manĝ⭑·os, kaj⭑ kio·n vi trink⭑·os, kaj⭑ ne⭑ est⭑·u dub⭑·em·aj ; mi prov⭑·is
          kviet⭑·ig·i li⭑·an dub⭑·em·an anim⭑·on ; li far⭑·is iom⭑ dub⭑·em·an mien⭑·on .

dub⭑·em·o

          Ne·kred⭑·em·o: el⭑ li⭑·a vizaĝ⭑·o […] for·iĝ⭑·is per⭑ si mem⭑ la⭑ dub⭑·em·o .

dub⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Ig⭑·i iu·n dub⭑·ant·a: Viktor⁽⁺⁾·o […] li·n ŝancel⭑·is kaj⭑ moment⭑·e li·n
          dub⭑·ig·is pri⭑ la⭑ ebl⭑·ec·o de⭑ la⭑ venĝ⭑·o ; afer⭑·o, kiu konfuz⭑·as la⭑
          saĝ⭑·on, kaj⭑ kiu dub⭑·ig·as pri⭑ la⭑ atest⭑·o de⭑ sent⭑·oj .

   2.
          Ig⭑·i io·n ne·cert⭑·a: ekzist⭑·is neniu kiu [pov⭑·us] dub⭑·ig·i ili⭑·an
          posed⭑-rajt⭑·on .

dub⭑·ind·a

   1.
          Pri⭑ kiu oni ne⭑ pov⭑·as ne⭑ dub⭑·i, {mal·cert⭑·a} : la⭑ fid⭑·ind·ec·o de⭑ li⭑·a
          parol⭑·o aspekt¹·os dub⭑·ind·a ; est⭑·as dub⭑·ind·e, kio·n dir⭑·os la⭑ soci³·o! .

   2.
          {Kompromit} a, {suspekt⭑·ind·a} , malbon {fam⭑·a} : en⭑ la⭑ kort⭑·o de⭑
          unu⭑ el⭑ la⭑ du⭑·a+klas⭑·aj gast⭑·ej·oj danc⭑·is kaj⭑ kant⭑·is dub⭑·ind·aj vir⭑·in·oj
          ; ĉu⭑ […]  ne⭑ eks·ig⭑·u vi·n de⭑ tiu dub⭑·ind·a ofic⭑·aĉ·o ? oni
          mi·n aĉet⭑·as kaj⭑ implik⭑·as en⭑ plej⭑ dub⭑·ind·an afer⭑·on kiu al⭑ mi kar⭑·e
          kost⭑·os .

ne·dub⭑·ebl·e, sen⭑ ia⭑ dub⭑·o

          Tre⭑ cert⭑·e, tiel⭑ ke⭑ oni ne⭑ pov⭑·as dub⭑·i: la⭑ est⭑·ont·a akademi¹·o aŭ⭑
          kongres⭑·o far⭑·us en⭑ la⭑  a gramatik⭑·o tiu·jn ne·grand⭑·ajn
          ŝanĝ⭑·ojn, kiu·j montr⭑·iĝ·us util⭑·aj, kaj⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a sen⭑ ia⭑
          dub⭑·o rest⭑·us  ; „vi est⭑·as ne·dub⭑·ebl·e fals⭑·ist·o kiam⭑ vi
          argument⭑·as, Sokrat⁽⁺⁾·o,“ li dir⭑·is .

sen·dub⭑·a, ekster·dub⭑·a

          Pri⭑ kiu oni ne⭑ pov⭑·as dub⭑·i: cel⭑·o klar⭑·e difin⭑·it·a, sen·dub⭑·a kaj⭑
          nepr⭑·e ating⭑·ot·a ; konkord³·o est⭑·as la⭑ plej⭑ cert⭑·a garanti⭑·o de⭑
          sen·dub⭑·a sukces⭑·o ; kiom⭑ mi pov⭑·is vid⭑·i el⭑ vi⭑·a labor⭑·o, tiu vi⭑·a
          sen·dub⭑·a talent⭑·o rest⭑·as en⭑ stat⭑·o […] rudiment⁽⁺⁾·a, ne·pri·labor⭑·it·a ;
          la⭑ matur⭑·ec·o de⭑ ni⭑·a afer⭑·o est⭑·as jam⭑ tut⭑·e ekster·dub⭑·a .

sen·dub⭑·e

          {Cert⭑·e} : kiel⭑ vi sen·dub⭑·e sci⭑·as […] ; sen·dub⭑·e ĉi⭑ tiu vir⭑·o est⭑·as
          mort⭑·ig·int·o ; li help⭑·is ni·n en⭑ la⭑ mizer⭑·o, li est⭑·as sen·dub⭑·e bon⭑·a
          hom⭑·o .

konscienc⭑-dub⭑·o

          {Skrupul²·o} : [ili] sen⭑ iu konscienc⭑-dub⭑·o ĉas⭑·o-ŝtel⭑·is en⭑ la⭑ bien⭑·o
          de⭑ la⭑ markiz¹·o ; kiam⭑ la⭑ pasi⭑·o ŝi·n ek·kapt⭑·as, la⭑ konscienc⭑-dub⭑·oj
          si·n ĝen⭑·as mal·mult⭑·e . {konscienc⭑-riproĉ⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.40 2023/11/04 18:50:52 ]
     __________________________________________________________________