duŝ²·/·o

duŝ²·i

   (tr)

          {Ŝpruc⭑·ig·i} akv⭑·on sur⭑ iu·n: ŝi gvid⭑·is mi·n al⭑ mi⭑·a ĉambr⭑·o […] kaj⭑,
          duŝ²·int·e mi·n per⭑ ĉiel⭑·a rid⭑·et·o, for·ir⭑·is ; tra⭑ la⭑ fenestr⭑·o vid⭑·iĝ·is
          pluv⭑·o-duŝ²·at·aj dom⭑·oj kaj⭑ plu·vol⭑-av⭑·at·aj strat⭑·oj ; mi⭑·a patr⭑·o nur⭑ post⭑
          duŝ²·ad·o odor⭑·as je⭑ si⭑·a kolonj⁽⁺⁾·a akv⭑·o . {asperg²·i^2} , {akv⭑·um·i} ,
          {verŝ⭑·i}

duŝ²·o

   1.
          Ŝpruc⭑·ig·o de⭑ akv⭑·o sur⭑ iu·n part⭑·on de⭑ la⭑ korp⭑·o: vi dev⭑·us ŝanĝ⭑·i
          vi⭑·ajn vest⭑·ojn, ili est⭑·as tut⭑·e mal·sek⭑·aj […], li est⭑·is tut⭑·e
          forges⭑·int·a la⭑ mal·varm⭑·eg·an duŝ²·on (mal·tro⭑·ig·e: akv⭑·o-verŝ⭑·on), kiu
          fal⭑·is sur⭑ li·n antaŭ⭑ du⭑·on·o da⭑ hor⭑·o ; la⭑ ek·halt⭑·o […] antaŭ⭑ 
          est⭑·is al⭑ li kvazaŭ⭑ glaci⭑·e mal·varm⭑·a duŝ²·o, ili dev⭑·us est⭑·i en⭑
          Pariz⭑·o je⭑ tiu temp⭑·o .

   2.
          Duŝ²·il·o: mi⭑·a dom⭑-mastr⭑·o sen·vest⭑·ig·is si·n antaŭ⭑ mi sen⭑ ia⭑ prud⁽⁺⁾·ec·o,
          ekzempl⭑·o, kiu·n dev⭑·is sekv⭑·i ankaŭ⭑ mi por⭑ pur⭑·iĝ·i sub⭑ la⭑ duŝ²·o en⭑ la⭑
          apud⭑·a ban⭑-ĉambr⭑·o ; trakt⭑·ad·o per⭑ freŝ⭑·a akv⭑·o el⭑ la⭑ duŝ²·o de⭑ la⭑
          ban⭑-ĉambr⭑·o re·vigl⭑·ig·as ili·n ; iu insid⭑·a satan¹·o ŝtel⭑·is si·n en⭑ la⭑
          duŝ²-tub⭑·on, la⭑ duŝ²·o ceter⭑·e ne⭑ funkci¹·is jam⭑ de⭑ kvin⭑ jar⭑·oj .

duŝ²·ej·o

          Lok⭑·o aranĝ⭑·it·a por⭑ duŝ²·o: la⭑ ĉambr⭑·oj de⭑ la⭑ hotel⭑·oj hav⭑·as […]
          duŝ²·ej·on ; ĉar⭑ ĉiu·j unu⭑·op·aj ĉel⭑·oj est⭑·as okup⭑·it·aj, ili akcept⭑·as
          komun⭑·an duŝ²·ej·on .

duŝ²·iĝ·i, si·n duŝ²·i

          Si·n {lav⭑·i} per⭑ duŝ²·o: ŝi esprim⭑·is du⭑ dezir⭑·ojn: manĝ⭑·i fin⭑+fin⭑·e
          freŝ⭑·an miks⭑·it·an salat⭑·on kaj⭑ duŝ²·iĝ·i .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/04 18:50:52 ]
     __________________________________________________________________