-e

-e

   1.
          {Fin⭑·aĵ·o} (lingv⭑·o-scienc⭑·e: sufiks⭑·o) mark⭑·ant·a la⭑ vort⭑·on kiel⭑
          {adverb⭑·on} : bon⭑·e ; nokt⭑·e ; hejm⭑·e ; sur·strat⭑·e ; viv⭑·e ; sen·viv⭑·e ;
          krom⭑·e ; kiel⭑·e ; unu⭑·e . {iam⭑} , {ie} , {iel⭑} , {dum⭑} , {laŭ⭑^3} ,
          {per⭑}

   2.
          Fin⭑·aĵ·o de⭑ la⭑ {predikativ⁽⁺⁾·o} , kiam⭑ la⭑ subjekt⭑·o est⭑·as infinitiv²·o
          aŭ⭑ propozici²·o, aŭ⭑ tut⭑·e ne⭑ ekzist⭑·as: rest⭑·i kun⭑ leon⭑·o est⭑·as
          danĝer⭑·e ; est⭑·us tre⭑ bel⭑·e, […] ke⭑ mi ir⭑·u[…] ! ĉie est⭑·as varm⭑·e,
          sed⭑ hejm⭑·e plej⭑ ĉarm⭑·e .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.9 2024/01/04 07:24:22 ]
     __________________________________________________________________