eben⭑·/·a

eben⭑·a

   1.
          (pri⭑ supr⭑·aĵ·o) Tia, ke⭑ ĉiu·j ĝi⭑·aj punkt⭑·oj est⭑·as proksim⭑·um·e ĉe⭑ la⭑
          sam⭑·a nivel⭑·o sen⭑ kav⭑·aĵ·oj aŭ⭑ el·star⭑·aĵ·oj: li mal·supr⭑·en~ir⭑·is kun⭑ ili,
          kaj⭑ star⭑·is sur⭑ eben⭑·a lok⭑·o ; dent⭑·oj tiel⭑ blank⭑·aj kaj⭑ eben⭑·aj ;
          eben⭑·a kiel⭑ plank⭑·o ; sur⭑ la⭑ eben⭑·a ter⭑·o sub⭑ ni ne⭑ trov⭑·iĝ·as mult⭑·e
          da⭑ vid⭑·ind·aĵ·o ; la⭑ ĉirkaŭ·aĵ⭑·o, kvankam⭑ eben⭑·a kaj⭑ unu⭑+form⭑·e
          dis·tranĉ⭑·it·a de⭑ la⭑ kanal¹·a ret⭑·o, est⭑·is interes⭑·a ; la⭑ dekliv⭑·o
          fin⭑·iĝ·as, la⭑ voj⭑·o far⭑·iĝ·as eben⭑·a . {glat⭑·a} , {plat⭑·a}

   2.
          Rilat⭑·a al⭑ {eben⭑·o} ; inkluzivata de⭑ eben⭑·o: {eben⭑·a simetri¹·o} ;
          eben⭑·a aŭ⭑ ne·eben⭑·a {kurb⭑·o} .

   3.
          {Unu⭑+form⭑·a} , facil⭑·a; prezent⭑·ant·a nenia·n mal·glat⭑·aĵ·on: rest⭑·i sur⭑
          la⭑ eben⭑·a (sen·risk⭑·a) voj⭑·o de⭑ la⭑ amik⭑·ec·o ; la⭑ Esperant⭑·o-mov⭑·ad·o
          prezent⭑·iĝ·as ne⭑ kiel⭑ eben⭑·a surfac⁸·o, sed⭑ kiel⭑ konstru⭑·aĵ·o de⭑ bunt⁽⁺⁾·aj
          divers⭑·ec·oj kaj⭑ mal·sam⭑·ec·oj . {glat⭑·a}

eben⭑·o

   1.
          {Eben⭑·aĵ·o} : ili trov⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑ mal·grand⭑·a eben⭑·o sur⭑ la⭑ orient⭑·a
          bord⭑·o de⭑ la⭑ river⭑·o ; post⭑ kelk⭑·aj kilometr⭑·oj la⭑ val⭑·o tut⭑·e
          for·puŝ⭑·as la⭑ al·trud⭑·em·ajn mont⭑·ojn kaj⭑ far⭑·iĝ·as vast⭑·eg·a eben⭑·o […]
          kie somer⭑·e la⭑ gren⭑·o ond⭑·ad·as ; ili las⭑·is la⭑ pli⭑ supr⭑·an eben⭑·on kaj⭑
          ir⭑·is laŭ⭑ sinu⁽⁺⁾·a mont⭑-pad⁽⁺⁾·o mal·supr⭑·en ; [ili] kultur¹·is la⭑ eben⭑·on .
          {etaĝ⭑·o^2} , {teras⭑·o^1}

   2.
          {Surfac⁸·o} , kiu inkluziv²·as ĉiu·n {rekt⭑·on} tra·ir⭑·ant·an du⭑ punkt⭑·ojn
          en⭑ ĝi: tra⭑ tri⭑ punkt⭑·oj pov⭑·as tra·ir⭑·i nur⭑ unu⭑ eben⭑·o.

   3.
          {Afin⁽⁺⁾·a eben⭑·o} aŭ⭑ {vektor⁽⁺⁾·a eben⭑·o} , laŭ⭑ la⭑ kun·tekst⭑·o.

eben⭑·aĵ·o, eben⭑·ej·o

          Eben⭑·a {teren⁸·o} : ni pren⭑·is tiam⭑ el⭑ la⭑ man⭑·oj de⭑ la⭑ du⭑ reĝ⭑·oj […]
          ĉiu·jn urb⭑·ojn sur⭑ la⭑ eben⭑·aĵ·o ; [ili] marŝ⭑·is sur⭑ la⭑ eben⭑·aĵ·o tiu·n
          tut⭑·an nokt⭑·on kaj⭑ trans·ir⭑·is Jordan⁽⁺⁾·on ; [ili] halt⭑·is ĉe⭑ la⭑ supr⭑·o
          de⭑ ŝtup⭑·ar·o, konduk⭑·ant·a de⭑ teras⭑·o al⭑ mal·grand⭑·a, art⭑·e~far⭑·it·a
          eben⭑·aĵ·o kun⭑ mult⭑·e~kolor⭑·aj kaj⭑ simetri¹·e aranĝ⭑·it·aj flor⭑-bed⭑·oj ; sur⭑
          tiu teren⁸·o […] vi est⭑·os pli⭑ lac⭑·a, ol⭑ dum⭑ vi kur⭑·is sen·turn⭑·e kaj⭑
          sen·bar⭑·e sur⭑ la⭑ eben⭑·ej·o ; la⭑ mal·eben⭑·aĵ·o far⭑·iĝ·u eben⭑·aĵ·o, kaj⭑ la⭑
          mont⭑·ar·o far⭑·iĝ·u val⭑·o ; [la⭑] mar⭑·o vast⭑·iĝ·is ĉirkaŭ⭑·e, kiel⭑ smerald⭑·a
          eben⭑·aĵ·o ; li hav⭑·is […] sub⭑ si la⭑ urb⭑·on kaj⭑ la⭑ vast⭑·e etend⭑·iĝ·ant·an
          eben⭑·aĵ·on de⭑ Lom⁽⁺⁾-bar⭑-di⭑·o ; la⭑ okul⭑·oj medit⭑·e rigard⭑·is la⭑ eben⭑·aĵ·on,
          kiu etend⭑·is si·n antaŭ⭑ li .

eben⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Ig⭑·i {eben⭑·a^1} : eben⭑·ig·i voj⭑·on; ĉio tie est⭑·is eben⭑·ig·it·a kun⭑ la⭑
          ter⭑·o ; sur⭑ la⭑ tut⭑·a aren⭑·o ek·svarm¹·is febr⭑·a ag⭑·ad·o […oni] tra·rast⭑·is,
          eben⭑·ig·is kaj⭑ sur·ŝut⭑·is per⭑ dik⭑·a tavol⭑·o da⭑ freŝ⭑·a sabl⭑·o ; mi nun⭑
          eben⭑·ig·is kaj⭑ glat⭑·ig·is la⭑ tut⭑~spac⭑·on de⭑ la⭑ boat⭑·o ĝis⭑ la⭑ mar⭑·o, por⭑
          ke⭑ la⭑ boat⭑·o glit⭑·iĝ·u mar⭑·en . {nivel⭑·i^2}

   2.
          Ig⭑·i {eben⭑·a^3} : just⭑·ec·o de⭑ pi⭑·ul·o eben⭑·ig·as li⭑·an voj⭑·on ; naiv⭑·ul·o!
          – li dir⭑·is, – kaj⭑ bon⭑·a knab⭑·o, vi ja⭑ eben⭑·ig·os al⭑ vi la⭑ voj⭑·on tra⭑
          la⭑ mond⭑·o ; tiu hero⭑·aĵ·o eben⭑·ig·is al⭑ franc⭑·oj la⭑ voj⭑·on al⭑ ĉef·urb⭑·o
           . {glat⭑·ig·i}

eben⭑~bat⭑·i

          Eben⭑·ig·i bat⭑·ant·e.

alte⭑+ben⭑·aĵ·o

          Eben⭑·aĵ·o tre⭑ alt⭑·a super⭑ la⭑ mar⭑-nivel⭑·o. Tibet⁽⁺⁾·o est⭑·as alte⭑+ben⭑·aĵ·o; li
          tra·rajd⭑·is la⭑ vast⭑·an alte⭑+ben⭑·aĵ·on ; la⭑ siri⁸·aj gol⁽⁺⁾·an-alte⭑+ben⭑·aĵ·oj
          est⭑·is konker⁴·it·aj de⭑ Israel⁹·o en⭑ 1967 ; la⭑ toltek⁽⁺⁾·oj, […] antikv⭑·a
          indiĝen⁴·a popol⭑·o loĝ⭑·ant·a sur⭑ la⭑ alte⭑+ben⭑·aĵ·o de⭑ Meksik⁸·o kon⭑·is la⭑
          pulkvon de⭑ antaŭ⭑ pli⭑ ol⭑ 5000 jar⭑·oj .

du⭑·on-eben⭑·o

          Ĉiu el⭑ la⭑ du⭑ part⭑·oj de⭑ eben⭑·o, situ⁸·ant·aj ambaŭ·flank⭑·e de⭑ iu rekt⭑·o
          inkluzivata de⭑ ĝi.

sam⭑~eben⭑·a

          (pri⭑ {punkt⭑·oj} aŭ⭑ ar⭑·oj da⭑ punkt⭑·oj) Aparten⭑·ant·aj al⭑ (aŭ⭑
          inkluzivataj de⭑) unu⭑ sam⭑·a {eben⭑·o} : tri⭑ punkt⭑·oj est⭑·as ĉiam⭑
          sam⭑~eben⭑·aj; sam⭑~eben⭑·aj kurb⭑·oj; ĉiu {pez⭑·o-centr⭑·o} de⭑ tri⭑ punkt⭑·oj
          est⭑·as sam⭑~eben⭑·a kun⭑ ili.

simetri¹-eben⭑·o

   1.
          {Eben⭑·o} , kiu difin⭑·as eben⭑·an {simetri¹·on} .

   2.
          (de⭑ {geometri¹·a figur⭑·o} ) {Eben⭑·o} , rilat⭑·e al⭑ kiu la⭑ figur⭑·o est⭑·as
          {simetri¹·a} .

afin⁽⁺⁾·a eben⭑·o

          {Du⭑+dimensi⁴·a} {afin⁽⁺⁾·a spac⭑·o} .

vektor⁽⁺⁾·a eben⭑·o

          {Du⭑+dimensi⁴·a} {vektor⁽⁺⁾·a spac⭑·o} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.122 2024/01/12 13:28:56 ]
     __________________________________________________________________