ekscit⭑·/·i

ekscit⭑·i

   (tr)

   1.
          {Vigl⭑·ig·i} , {stimul²·i} , pli⭑+viv⭑·ig·i:

        a)
                Ig⭑·i tre⭑ intens⁴·a la⭑ funkci¹·on de⭑ iu korp⭑·a organ¹·o aŭ⭑ ia·n
                korp⭑·an sent⭑·on: ekscit⭑·i la⭑ nerv¹·ojn, la⭑ apetit¹·on, la⭑ soif⭑·on;
                kur⭑·ad·o ekscit⭑·as kor⭑·on.

        b)
                Ig⭑·i ekster·kutim⭑·e fort⭑·a ia·n mov⭑·on de⭑ la⭑ {anim⭑·o} : ekscit⭑·i
                la⭑ fervor⭑·on, aktiv⭑·ec·on, atent⭑·on, sci⭑+vol⭑·em·on, envi⭑·on de⭑ iu;
                trankvil⭑·a est⭑·as ĉiu, kiu·n nenio ekscit⭑·as ; mal·mol⭑·a vort⭑·o
                ekscit⭑·as koler⭑·on ; la⭑ spirit⭑·o de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o komenc⭑·is
                ekscit⭑·ad·i li·n ; la⭑ popol⭑·o de⭑ la⭑ Izrael⭑-id⭑·oj ekscit⭑·is si⭑·an
                kuraĝ⭑·on, kaj⭑ de·nov⭑·e komenc⭑·is batal⭑·on ; li ekscit⭑·os ĉiu·jn
                kontraŭ⭑ la⭑ regn⭑·on Grek⁸·an ; li ekscit⭑·os si⭑·an fort⭑·on kaj⭑
                si⭑·an kor⭑·on kontraŭ⭑ la⭑ reĝ⭑·on ; la⭑ Etern⭑·ul·o ekscit⭑·is kontraŭ⭑
                 la⭑ spirit⭑·on de⭑ la⭑ Filiŝt¹⁰·oj, kaj⭑ de⭑ la⭑ Arab⁸·oj ;
                ili ven⭑·is ankaŭ⭑ tie·n, mal·trankvil⭑·ig·ant·e kaj⭑ ekscit⭑·ant·e la⭑
                hom⭑-amas⭑·on ; ekscit⭑·i levjatan⁽⁺⁾·on ; li ne⭑ pov⭑·is ord⭑·ig·i si⭑·ajn
                pens⭑·ojn, li pens⭑·is, ke⭑ li⭑·a ekscit⭑·it·a imag⭑·o far⭑·is al⭑ li
                petol⭑·aĵ·on ; ŝi mi·n am⭑·as! ŝi⭑·a tut⭑·a est⭑·aĵ·o ekscit⭑·iĝ·is,
                el·perfid⭑·is ŝi·n la⭑ larm⭑·oj ; la⭑ mal·jun⭑·a hom⭑·o est⭑·is tre⭑
                ekscit⭑·it·a kaj⭑ plor⭑·is kiel⭑ infan⭑·o ; oni trink⭑·is kelk⭑·e da⭑
                glas⭑·oj, ne⭑ tiom⭑ mult⭑·e por⭑ tro⭑ ekscit⭑·i al⭑ iu la⭑ kap⭑·on,
                tamen⭑ sufiĉ⭑·e ; vojaĝ⭑·ist·o, rakont⭑·ant·e kelk⭑·ajn el⭑ si⭑·aj
                aventur⭑·oj […] ekscit⭑·is mir⭑·on . {agit²·i^2.a} , {fajr⭑·o^2} ,
                {provok⁴·i}

                Rim.: Io pov⭑·as ekscit⭑·i mild²·e aŭ⭑ mal·mild²·e agrabl⭑·ajn aŭ⭑
                mal·agrabl⭑·ajn sent⭑·ojn, sed⭑ oni {incit⭑·as} mal·mild²·e
                mal·agrabl⭑·ajn sent⭑·ojn kiel⭑ koler⭑·o, ĵaluz⭑·o kc.

   2.
          Ig⭑·i pli⭑ intens⁴·a la⭑ aktiv⭑·ec·on de⭑ io: blov⭑-ekscit⭑·ant·e la⭑ fajr⭑·on .
          {flam⭑·ig·i}

ekscit⭑·o, ekscit⭑·ec·o

          {Stat⭑·o} de⭑ iu aŭ⭑ io ekscit⭑·it·a: ekscit⭑·o antaŭ⭑ {Rubikon⁽⁺⁾·o} ; ĉarm⭑·a
          ton⭑·o de⭑ ĝoj⭑·a ekscit⭑·it·ec·o jam⭑ reg⭑·is en⭑ la⭑ tut⭑·a dom⭑·o ; reg⭑·is
          grand⭑·a konfuz⭑·o kaj⭑ ekscit⭑·o, sed⭑ sen⭑ cel⭑·o kaj⭑ plan⭑·o .

ekscit⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i ekscit⭑·it·a, mal·kviet⭑·iĝ·i: li est⭑·as tre⭑ ek·koler⭑·em·a, kaj⭑
          ekscit⭑·iĝ·as ĉe⭑ la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·a bagatel⭑·o ; ekscit⭑·iĝ·is koler⭑·o
          kontraŭ⭑ li ; la⭑ tut⭑·a urb⭑·o ekscit⭑·iĝ·is, kaj⭑ la⭑ popol⭑·o kun·kur⭑·is ;
          li ekscit⭑·iĝ·as kiel⭑ bol⭑·ant·a lakt⭑·o .

ekscit⭑·iĝ·o

          Mal·kviet⭑·iĝ·o, fort⭑·a vigl⭑·iĝ·o: kiam⭑ tag⭑·iĝ·is, far⭑·iĝ·is inter⭑ la⭑
          soldat⭑·oj ne⭑ mal·grand⭑·a ekscit⭑·iĝ·o, kio far⭑·iĝ·is kun⭑ Petr⭑·o ; li
          pal⭑·iĝ·is de⭑ la⭑ ekscit⭑·iĝ·o ; ŝi⭑·a[j…] okul⭑·oj bril⭑·is de⭑ fort⭑·a
          ekscit⭑·iĝ·o ; perd⭑·int·e la⭑ spir⭑·on pro⭑ grand⭑·a ekscit⭑·iĝ·o, li dev⭑·is
          ek·spir⭑·i pli⭑ profund⭑·e ; laŭ⭑ mi⭑·a propr⭑·a spin⭑·o kur⭑·et·is ekscit⭑·iĝ·o .

ekscit⭑·iĝ·em·a

          Kiu facil⭑·e ekscit⭑·iĝ·as, vigl⭑·iĝ·as, pasi⭑·as; {nerv¹·em·a} : ambaŭ⭑
          vir⭑·in·oj vid⭑·ebl·e posed⭑·is karakter⭑·ojn viv⭑·ajn kaj⭑ ekscit⭑·iĝ·em·ajn ;
          mi est⭑·as ekscit⭑·iĝ·em·a vir⭑·o kiam⭑ mi ver⭑·e koler⭑·iĝ·as .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.104 2023/11/07 19:22:36 ]
     __________________________________________________________________