eksplic/ita

eksplicita

          Klar⭑·e kaj⭑ preciz⭑·e esprim⭑·it·a, ne⭑ per⭑ {sub·kompren⭑·o} ali⭑·e
          interpret¹·ebl·a; {mal·implic⁽⁺⁾·it·a} : eksplicita inter·konsent⭑·o en⭑
          form⭑·o de⭑ ia⭑ kontrakt⭑·o ; vi⭑·aj vort⭑·oj vol⭑·as ekspliciti, ke⭑
          ekzist⭑·as soci³·a mend⭑·o ― preciz⭑·e! . la⭑ Traktat¹·o de⭑  (1748)
          est⭑·is redakt¹·it·a en⭑ la⭑ franc⭑·a, sed⭑ apart⭑·a artikol⭑·o eksplicite
          preciz⭑·ig·is, ke⭑ [oni rajt⭑·as far⭑·i] kopi⭑·ojn en⭑ ali⭑·aj lingv⭑·oj ;
          tem⭑·as eksplicitadire pri⭑ surogat⁽⁺⁾·o . {klar⭑·a^3} , {laŭ·liter⭑·a} ,
          {laŭ·vort⭑·e} , {rekt⭑·a^2} , {preciz⭑·a} , {sen·supoz⭑·ec·o}

   Rim.: prezent⭑·as la⭑ vort⭑·on ankoraŭ⭑ kiel⭑ adjektiv⭑·a radik⭑·o „eksplicit/“,
   kaj⭑ tiel⭑ la⭑ vort⭑·o preskaŭ⭑ sen·escept⭑·e uz⭑·iĝ·as. ŝanĝ⭑·is la⭑ kap⭑-vort⭑·on al⭑
   verb⭑·a radik⭑·o „eksplic/“, de⭑ kie ĝi deriv⁴·as „eksplic/it/a“ kiel⭑
   particip⭑·on. Tio est⭑·as almenaŭ⭑ simetri¹·a al⭑ verb⭑·a „implic/“.
   Rim.: Ekzempl⭑·o konform⭑·a al⭑ : ni dev⭑·as esprim⭑·i en⭑ la⭑ lingv⭑·o, kio·n ni
   cel⭑·as, do⭑ tre⭑ eksplic⁽⁺⁾·e .

eksplicitigi

   (tr)

          Ig⭑·i eksplicita, dir⭑·it·a, ne⭑ sub·kompren⭑·at·a: kiam⭑ oni kompar⭑·as la⭑
          franc⭑·an kaj⭑ la⭑ angl⭑·an, oni konstat⭑·as, ke⭑ la⭑ unu⭑·a alud⭑·as kie la⭑
          du⭑·a eksplicitigas .

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________