ekzekut⭑·/·i

ekzekut⭑·i

   (tr)

          Leĝ⭑·e mort⭑·ig·i krim⭑·ul·on: laŭ⭑ la⭑ akuz³·o de⭑ du⭑ atest⭑·ant·oj aŭ⭑ tri⭑
          atest⭑·ant·oj la⭑ mort⭑·ig·ot·o est⭑·u ekzekut⭑·it·a ; ĉu⭑ oni pov⭑·as pren⭑·i por⭑
          krim⭑·ul·o la⭑ tribunal¹·on en⭑  , kiu ekzekut⭑·ig·is hitler⁽⁺⁾·ajn
          krim⭑·ul·ojn ?

   Rim.: Ne⭑ konfuz⭑·u kun⭑ {ekzekuci⁽⁺⁾·i} , kiu signif⭑·as „plen⭑·um·i decid⭑·on“.

ekzekut⭑·o

   (tr)

          Leĝ⭑·a mort⭑·ig·o de⭑ krim⭑·ul·o: prokrast⭑·i la⭑ ekzekut⭑·on; last⭑+moment⭑·e
          feliĉ⭑·a hazard²·o ili·n sav⭑·is: serb⁽⁺⁾·a oficir⭑·o mal·bon⭑+fam⭑·a [...]
          ordon⭑·is ĉes⭑·ig·i la⭑ ekzekut⭑·on ; jam⭑ 585 jar⭑·oj pas⭑·is de⭑ post⭑ la⭑
          brul⭑-ekzekut⭑·o de⭑ la⭑ katolik¹·a pastr⭑·o kaj⭑ religi⭑·a re·form⭑·ist·o,
          Johan⭑·o  .

ekzekut⭑·ej·o

          Lok⭑·o kie okaz⭑·as ekzekut⭑·oj, tiu+cel⭑·e aranĝ⭑·it·a: Long⭑~margaret⁽⁺⁾·o est⭑·is
          konduk⭑·it·a al⭑ la⭑ ekzekut⭑·ej·o .

ekzekut⭑·ist·o

          Hom⭑·o, kies⭑ meti⭑·o est⭑·as ekzekut⭑·i: la⭑ ekzekut⭑·ist·o respond⭑·is: vi
          kred⭑·ebl·e ne⭑ sci⭑·as, kiu mi est⭑·as, mi de·hak⭑·as al⭑ la⭑ mal·bon⭑·aj hom⭑·oj
          la⭑ kap⭑·on, kaj⭑ nun⭑ mi aŭd⭑·as, ke⭑ mi⭑·a hak⭑·il·o tint⭑·as ; halt⭑·u!
          ek·kri⭑·is la⭑ princ⭑·o al⭑ la⭑ ekzekut⭑·ist·oj, kiu·j tren⭑·is la⭑
          mal·feliĉ⭑·ul·on ; la⭑ ekzekut⭑·ist·o ek·brul⭑·ig·is la⭑ ŝtip⭑·ar·on .

elektr¹·o-ekzekut⭑·i

   (tr)

          Ekzekut⭑·i per⭑ elektr¹·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/11/07 19:22:37 ]
     __________________________________________________________________