ekzekuci⁽⁺⁾·/·i

ekzekuci⁽⁺⁾·i

   (tr)

          {Plen⭑·um·i} decid⭑·on de⭑ aŭtoritat⭑·o, precip⭑·e de⭑ juĝ⭑·ej·o: tiu·j kiu·j
          insist¹·e pet⭑·as, send⭑·as, ekzekuci⁽⁺⁾·as aŭ⭑ ekzekuci⁽⁺⁾·ig·as arbitr⭑·ajn
          ordon⭑·ojn est⭑·as pun⭑·ot·aj ; la⭑ ital⁸·a ŝtat⭑·o rezign³·is kiu·n ajn⭑
          en·trud⭑·iĝ·on en⭑ eklezi¹·ajn afer⭑·ojn, rezerv⭑·ant·e al⭑ si nur⭑ la⭑
          rajt⭑·ig·on al⭑ jes⭑·a aŭ⭑ ne⭑·a ekzekuci⁽⁺⁾·o de⭑ pap⭑·aj dokument⭑·oj kaj⭑
          en·trud⭑·iĝ·o en⭑ la⭑ elekt⭑·o de⭑ la⭑ episkop⭑·oj .

   Rim.: Ne⭑ konfuz⭑·u kun⭑ {ekzekut⭑·i} , kiu signif⭑·as „laŭ·leĝ⭑·e mort⭑·ig·i“.

ekzekuci⁽⁺⁾·ist·o

          Tiu, al⭑ kiu oni oficial⭑·e komisi⭑·as aviz⭑·on kaj⭑ plen⭑·um·on de⭑ juĝ⭑·aj
          decid⭑·oj: unu⭑ ne·popular²·a impost¹·--ekzekuci⁽⁺⁾·ist·o est⭑·is pend⭑·um·it·a sur⭑
          lantern⭑·o ; la⭑ polic⭑·ist·oj ven⭑·is kun⭑ la⭑ ekzekuci⁽⁺⁾·ist·o... el·pel⭑·is la⭑
          famili⭑·on el⭑ la⭑ dom⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.11 2023/11/07 19:22:37 ]
     __________________________________________________________________